خطاهای رایج مدیریتی در کسب و کار طبابت دامپزشکی

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 22، دوره 10، شماره 2، اسفند 1398، صفحه 53-54

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسنده

پیام محبی^*

دامپزشک بخش خصوصی

چکیده

در اغلب موارد تصویری که از بیمارستان دامپزشکی به ذهن می رسد، با بیمارستانهای انسانی انطباق دارد. در حالیکه در ابتدا ماهیت کسب و کار در ارائه خدمات، تشخیص و درمان بیماریها در انسان و حیوانات خانگی به نظر مشابه می آید، اما عملاً تفاوت های بسیاری با یکدیگر دارند. اگر چه در همه جای دنیا معمولا ابتدا الگو برداری مدیریت بیمارستانی دامپزشکی از بیمارستان های انسانی صورت می گیرد، اما متعاقباً با توجه به ماهیت طبابت دامپزشکی طراحی و بهبود داده می شود. این ساختار، علاوه بر مدیریت منابع انسانی، انواع خدمات تخصصی، درمانی، تشخیصی، آرایشی و فروش محصولات را شامل می شود. علاوه بر وجود تفاوت در انواع پرسنل، تجهیزات و مهارت های تشخیصی-درمانی، تفاوت های بسیاری در تعرفه هزینه های تشخیص و درمان، هزینه های عملیاتی، نوع طراحی و نگهداری تجهیزات بین بیمارستان های انسانی و دامپزشکی وجود دارد که اغلب مراجعین از آن بی اطلاعند. بنابر این کاربرد مجموعه متنوعی از زیرساخت های مدیریتی را می طلبد و بدین ترتیب می توان انتظار داشت که بروز خطا در هر یک از بخش های ذکر شده می تواند منجر به بروز صدمه به بدنه کسب و کار بیمارستانی گردد. در این مقاله به بحث در ارتباط با خطاهای مدیریتی در قسمت های مختلف یک بیمارستان دامپزشکی، پرداخته می شود. این خطاها لزوماً به معنی اشتباه در ارائه خدمات تشخیصی و درمانی نیست. چنانکه ممکن است کارآمدترین تیم دامپزشکی در یک مجموعه مشغول به کار باشند اما نقص مدیریتی باعث بروز خطا در لایه های بالاتر، از قبیل ارتباطات داخل هرمی، درون بخشی و بین بخشی یک بیمارستان گردد که قطعاً کارایی و اثر بخشی خدمات درمانی را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. این موضوع منجر به افت بهره وری، کاهش صرفه اقتصادی و به خطر افتادن شهرت مجموعه خواهد شد. از آنجا که علم مدیریت بیمارستان های دامپزشکی علمی نسبتاً مدرن است، در بسیاری از موارد همچنان کارآزمایی هایی صورت می گیرد. به هر حال، خطاهای رایج شامل عدم بکارگیری روش ها و دانش به روز مدیریتی در کسب و کار بیمارستان های دامپزشکی، نبود پرسنل ماهر تمام وقت در مجموعه، عدم طراحی مناسب ارائه خدمات تشخیصی و درمانی و پایش پیوسته نحوه ارایه خدمات، فقدان تلاش در جهت عیب یابی و رفع آن بخصوص در مجموعه هایی با ارجاعات بالاست. این خطاها در نهایت موجب بروز استرس بین پرسنل، صاحبان بیماران و همچنین کاهش کیفیت ارائه خدمات می گردد.

مراجع