جامعه‌شناسی سیاسی ورزش: تأثیر ورزش و ورزشکاران حرفه‌ای بر زندگی سیاسی

سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

مقاله 6، دوره 7، شماره 23، فروردین 1399، صفحه 142-174   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/sej.2020.1864105.1140

نویسندگان

مهدی محمدی عزیزآبادی^{* 1}؛ سید صمد بهشتی²

¹کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران .

²استادیار، گروه جامعه‌شناسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران.

چکیده

هدف پژوهش حاضر این است که نشان دهد ورزش حرفه‌ای به مثابه طرفداران پرشمار با کارکردهای سیاسی همه جا حاضر که در اختیار نیروهای اجتماعی قرار دارد، چه تأثیراتی بر سطوح مختلف زندگی سیاسی امروزین برجای می‌گذارد. به عبارتی چه عرصه‌هایی از سیاست جهان امروز بیشتر از همه تحت تأثیر ورزش و ورزشکاران قرار گرفته است. روش پژوهش نیز توصیفی - تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی است. فرضیه مورد آزمون پژوهش این است که با مدرن و فراگیر شدن ورزش، این پدیده جدید قابلیت‌های سیاسی تأثیرگذار از جمله سیاست هویت، ملی‌گرایی، کاهش یا افزایش تعارضات و شکاف‌های جامعه، کنترل امور سیاسی و اجتماعی، ابزار تبلیغاتی، مشارکت سیاسی، انگیزه‌های انتخاباتی، ترویج ایدئولوژی و غیره پیدا کرده، و نقش‌های زیادی در برخی از عرصه‌های مهم سیاست جوامع بازی می‌کند. نتایج مقاله نشان داد که ورزش ابزار سیاسی – اجتماعی جدید و تأثیرگذار بر صحنه سیاست جوامع قلمداد می‌شود و همچنین نیروهای اجتماعی توانسته‌اند با این پدیده، نسبت به گذشته توانمندی سیاسی قابل ملاحظه‌ای کسب کنند.

کلیدواژه‌ها

ورزش و ورزشکاران حرفه‌ای؛ جامعه‌شناسی سیاسی؛ نیروهای اجتماعی؛ زندگی سیاسی؛ جامعه‌شناسی ورزش

مراجع

1. اخوان‌کاظمی، مسعود (1378). ورزش و سیاست بین‌الملل. المپیک، 7(1-2): 32-15.

2. بشیریه، حسین (1374). جامعه‌شناسی سیاسی: نقش نیروهای اجتماعی در زندگی سیاسی. تهران. نشر نی.

3. بوردیو، پی‌یر (1381). کنش‌های ورزشی و کنش‌های اجتماعی. ترجمه محمدرضا فرزاد. ارغنون، 20: 245-227.

4. التیامی‌نیا، رضا؛ محمدی عزیزآبادی، مهدی (1394). نقش تبعی و تسریع کننده‌ ورزش در فراهم کردن شرایط صلح در بین دولت‌ها. تحقیقات سیاسی و بین‌المللی،7(22): 179-149.

5. رفیعی، ابوذر؛ محمدی عزیزآبادی، مهدی (1395). ورزش و هویت جمعی؛ مطالعه موردی: شهر کرج. مطالعات ملی، 68: 96-79.

6. زرگر، افشین (1394). ورزش و روابط بین‌الملل: جنبه‌های مفهومی و تئوریک». علوم سیاسی، 11(31): 48-7.

7. شاه‌رضایی، فاطمه؛ شیرزادی، رضا (1395). ورزش، سیاست و روابط بین‌الملل. مطالعات بین‌المللی،13(1): 220-185.

8. صداقت زادگان، شهناز (1384). جامعه‌پذیری از طریق ورزش. المپیک،13(4):72-61.

9. صدیق‌سروستانی، رحمت‌الله (1372). درآمدی بر جامعه‌شناسی ورزش. المپیک، 1: 58-47.

10. فاضلی، حبیب‌اله (1391). ورزش و سیاست هویت. پژوهشنامه علوم سیاسی، 2: 174-151.

11. فاضلی، نعمت‌اله (1385). جایگاه ستاره‌های ورزشی. رشد آموزش علوم اجتماعی،10(2): 21-14.

12. فکوهی، ناصر (1391). ورزش از منظر جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی. اطلاعات حکمت و معرفت،7(10): 12-7.

13. قاسمی، وحید؛ ذوالاکتاف، وحید؛ علی‌وند، علی (1388). وندالیسم و اوباشگری در ورزش فوتبال. تهران. انتشارات جامعه‌شناسی.

14. گودرزی، محمود؛ اسدی، حسن؛ خبیری، محمد؛ دوستی، مرتضی (1391). ورزش و سیاست. ساری: موج قلم.

15. محمدعلی از ورزش تا کنش سیاسی و اجتماعی (16 خرداد 1395). خبرگزاری پارسین، قابل دسترس در:

https://www.parsine.com/fa/news/287850/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF

16. محمدی عزیزآبادی، مهدی (1397). ورزش عاملی در نزدیکی رابطة دولت و ملت. در: مجموعه مقالات همایش روابط دولت و ملت در ایران. تهران: نشر مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ص393-359.

17. ملکوتیان، مصطفی (1388). ورزش و سیاست. سیاست، 39(2): 316-301.

18. مهرآئین، محمدرضا (1387). نظریات جدید جامعه‌شناسی ورزش. تهران. انتشارات جامعه‌شناسان.

19. نادریان، مسعود (1384). مبانی جامعه‌شناسی در ورزش. اصفهان: هنرهای زیبا.

20. نوابخش، مهرداد؛ جوانمرد، کمال (1388). پیش قراولان جامعه‌شناسی ورزش. جامعه‌شناسی، 14: 150-133.