ارزیابی تاثیر کودهای زیستی و عناصر ریز مغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند

فصلنامه گیاه و زیست فناوری ایران

مقاله 2، دوره 14، شماره 2، شهریور 1398، صفحه 17-28   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

روح اله حیدری¹؛ کیوان شمس^{* 2}

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد،گروه آگروتکنولوژی،واحدکرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران

²استادیار،گروه آگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی و محلول‏پاشی عناصر ریز مغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند رقم دروتی به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1397-1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل فاکتور کود در 4 سطح: F1 : 100 درصد کودهای شیمیایی(شاهد)، F2: 50 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2)، F3: 25 درصد کودهای شیمیایی+ کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2) ، F4: کودهای زیستی (نیتراژین و فسفر بارور2)، و فاکتور ریزمغذی‏ها در 4 سطح: M0: محلول‏پاشی با آب مقطر(شاهد)، M1: محلول‏پاشی سولفات روی، M2: محلول‏پاشی سولفات منگنز، M3: محلول‏پاشی سولفات روی+ سولفات منگنز بودند. نتایج نشان داد که اثر کود بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت، عیار قند، درصد قند قابل استحصال، عملکرد قند خالص، عملکرد قند ناخالص و میزان ازت مضره معنی دار شد. همچنین اثر ریزمغذی ها بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، درصد قند قابل استحصال و میزان ازت مضره معنی‌دار شد.میزان عیار قند درتیمارکودهای زیستی(نیتراژین و فسفر بارور2) نسبت به تیمار 100% کودهای شیمیایی، 3/14 درصد افزایش نشان داد. بیشترین عملکرد غده، با97/63 تن در هکتار به تیمار 50 درصد کودهای شیمیایی + کودهای زیستی(نیتراژین و فسفر بارور2) اختصاص یافت. همچنین تیمارمحلولپاشی سولفات روی+ سولفات منگنز ببیشترین عملکرد غده را با 12/ 64تن در هکتار داشته واین تیمار، نسبت به محلول پاشی با آب مقطر، 5/4 درصد افزایش عملکرد نشان داد. تیمار 100 درصد کودهای شیمیایی به افزایش میزان نیتروژن مضره، منجر شد.مصرف کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی در کشت چغندرقند باعث بهبود خصوصیات کمی وکیفی چغندر قند شد.

کلیدواژه‌ها

چغندرقند؛ کودهای زیستی؛ محلول‌پاشی؛ ریزمغذی؛ عملکرد ریشه