اثر ضایعات درخت خرما و اختلاط آن با ماسه و پرلایت بر شاخص‌های رشدی رزماری (Rosmarinus officinalis L.)

فصلنامه گیاه و زیست فناوری ایران

مقاله 2، دوره 14، شماره 3، آذر 1398، صفحه 10-17   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی صالحی ساردویی^{* 1}؛ افشار فلاح‌ایمانی²؛ سمیه غلامشاهی³

¹دانشجوی دکتری، گروه علوم باغبانی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

²دانشجوی دکتری، گروه علوم باغبانی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

³کارشناسی‌ارشد، گروه علوم باغبانی، واحد جیرفت، دانشگاه آزاد اسلامی، جیرفت، ایران

چکیده

به‌منظور ارزیابی اثر محیط‌های کشت بر رشد رویشی گیاه دارویی رزماری آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و چهار تکرار در جهت رشدی گیاه رزماری صورت گرفت. صفات اندازه‌گیری شده شامل قطر ساقه، طول ساقه اصلی و جانبی، تعداد شاخه، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید و مجموع رنگدانه‌ها بود. صفات فیزیولوژیکی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری آنالیز گردید. محیط‌های کشت گیاه عامل مهمی در رشد و ترکیبات شیمیایی گیاهان است. گیاهان رزماری ازنظر ویژگی‌های رویشی تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نشان دادند. بیشترین شاخص کلروفیل در بستر کشت پیت نخل با میانگین (54/1 میلی‌گرم در لیتر) و کمترین آن در بستر کوکوچیپس با میانگی (74/0 میلی‌گرم در لیتر) بود. بستر کشت پیت نخل ازلحاظ آماری تفاوت معنی‌داری با بستر پیت ماس، کوکوپیت و کوکوچیپس نشان داد. بالاترین میزان کلروفیل a، b، کل، کارتنوئیدها و مجموع رنگدانه‌های فتوسنتزی در بستر کشت 50% پیت ماس+25% ماسه+25% پرلیت به دست آمد. پیت نخل بالاترین تعداد شاخه با میانگین (6) و کوکوپیت کمترین تعداد شاخه با میانگین (2) را نشان داد که از این نظر با کوکوپیت تفاوت آماری معنی‌داری را نشان داد. بستر پیت نخل و 50% پیت نخل+25% ماسه+25% پرلیت باعث شده که به دلیل هزینه بسیار پایین و داشتن ویژگی‌های مثل PH بسیار پایین و جذب مناسب آب قابل‌استفاده برای تمام گیاهان خصوصاً رزماری باشد. کاربرد بسترهای بومی سبب افزایش رشد رزماری گردید.

کلیدواژه‌ها

بسترهای کشت؛ رنگدانه‌های فتوسنتزی؛ رزماری؛ رشد رویشی