طراحی و اعتبارسنجی چارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از بلایای طبیعی برای دورة ابتدایی

پژوهش در برنامه ریزی درسی

مقاله 9، دوره 17، شماره 64، اردیبهشت 1399، صفحه 134-150   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/jsre.2019.579953.1285

نویسندگان

احمد غلامی¹؛ محمد جاودانی^{* 2}

¹کارشناسی ارشد، برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه فرهنگیان، شیراز، ایران.

²استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، شیراز، ایران

چکیده

هدف پژوهش طراحی و اعتبارسنجی چارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از بلایای طبیعی برای دورة ابتدایی بود. این پژوهش جزء تحقیقات ترکیبی از نوع اکتشافی-متوالی است. در بخش کیفی 12 نفر از متخصصان و اساتید پژوهشکدة زلزله‌شناسی و دانشگاه‌های کشور و متخصصان مدیریت بحران با روش نمونه‌گیری هدفمند و با تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. در این بخش از روش مصاحبه، بررسی پیشینه و مطالعه منابع، متون و اسناد بالادستی برای دستیابی به مفاهیم، عبارات و واژه‌های کلیدی مرتبط با چارچوب مذکور استفاده گردید و داده‌های کیفی اولیه حاصل شد. با روش تحلیل مضمون، داده‌های کیفی تحلیل شد و چارچوب اولیه شکل گرفت. برای اعتباریابی چارچوب اولیه از معیارهای اعتبار سنجی کیفی استفاده شد. در بخش کمی، جامعة آماری شامل متخصصان دانشگاهی در حوزة مطالعات برنامه درسی و معلمان دورة ابتدایی بودند؛ که تعداد 20 نفر از متخصصان دانشگاهی در رشتة برنامه‌ریزی درسی و 110 نفر از معلمان دورة ابتدایی از بین تمامی معلمان دورة ابتدایی منطقه سرچهان (400 نفر) با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای سنجش روایی پرسشنامه از روش‌های روایی صوری و محتوایی و تحلیل عامل و برای محاسبة پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عامل نشان داد که روش‌های تدریس با بار عاملی 96/0، محتوا و هدف 94/0، روش‌های ارزشیابی 93/0، مواد و منابع 97/0 و منطق و چرایی با بار عاملی 93/0 به ترتیب تبیین‌کنندة چارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از بلایای طبیعی در دورة ابتدایی هستند؛ و همچنین ضریب آلفای کرونباخ بالای 90/0 بیان‌کنندة پایایی قابل‌قبول عناصر برنامه درسی بود؛ بنابراین اعتبار چارچوب نهایی برنامه درسی مورد تأیید قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها

برنامه درسی؛ اعتبارسنجی؛ بلایای طبیعی؛ دورة ابتدایی

مراجع

Adiyos, A. & Kanegae, H. (2012). The effect of different disaster education programs on tsunami preparedness among schoolchildren in Aceh, Indonesia. Disaster Mitigation of Cultural Heritage and Historic Cities, (6): 17-165.

Akhavan, S. (2003). Preparedness for earthquake hazards, Tehran: Ahga publication

Ahmadzadeh, M. (2014). Investigating the effect of earthquake coping training on 10-year-old male students on their self-esteem and their families in Gorgan. Master's Degree in Nursing, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences.

Anbari, M. (2014). Sociological Disaster: Scientific Research on Accidents in Iran. Tehran: Tehran University publication.

Ardalan, A and Timen, S (2007). Community-Based Disaster Management Guidelines Based on Women's Participation. Tehran University of Medical Sciences.

 Ebrahimzadeh, R., Jalilian, N., and Mirfakhredini, H (2014). A Model for Control and Reduction of Damage Caused by an Earthquake with a Structural-Interpretative Modeling Approach. Quarterly Journal of Crisis Management, 1(3): 65-77.

Eskandari, H (2013). Scenario patterns in crisis management. Tehran: Boustan publication.

Glatthorn, A.A., Boschee, F., Whitehead,B.M., & Boschee, B.F. (2015). Curriculum leadership:Strategies for development and implementation. (4th ed.). Sage publication.

HashemiAsl, A., Taghipour, H and Deianat, I (2011). The role of teaching management in the formulation and presentation of appropriate training messages, promoting the community in reducing the losses caused by unexpected events. Journal of Medical Education Development,. 4 (7): 1-7.

Izadkhah, Y and Ahmadi, M.H (2011). Promoting a safety culture against earthquakes in Iran through the training of children through simulators. Seismology and Earthquake Engineering Research, (3) 14:50-62.

Izadkhah, Y and Heshmati, V (2010). An example of methods and patterns of teaching "earthquake and safety" for preschool and elementary schools. Scientific Journal of suport and Rescue. 2 (1): 85-102.

Jahangiri, K (2009). Fundamentals of Crisis Management. Tehran: Iranian Red Crescent Institute of Applied Higher Education.

jahani, S. (2006). Crisis Management (Case Study of city Bam), MSc, Al-Zahra University.

Kerman Children's Lovers Club (2009). Children and children at the center of disaster risk reduction activities. Tehran: Ghatreh publication.

Kesmati, M. R (2004). Investigate the relationship between experience, education, understanding and preparedness against earthquakes.A case study in Japan. International Conference on Earthquake (Bam Disaster Memorial), retrieved on (15/11/1396), available at: www.civilica.com.

MacDonald, E. Johnson,V. Gillies, M. Johnston, D (2018). The impact of a museum-based hazard education program on students, teachers and parents. International Journal of Disaster Risk Reduction, 21 (2):360-366.

Mehrmohammadi, M. (1996). Why should the curriculum push toward the central issue, Journal of Education, 44(43): 9-28

Nikmard namin, S., Bark Pour, N and Abdollahi, M (2014). Reduction of earthquake hazards, with emphasis on social factors, Resiliency

 

approach; Case study: 22nd district of Tehran. Urban Management Quarterly, (37): 19- 34.

Parsizadeh, F and Heshmati, V (2014). Investigating the awareness of Iranian children and adolescents about the phenomenon of earthquake and preparedness against it. The 5th International Conference on Seismology and Earthquake Engineering, retrieved on (26/10/1396), available at: http://www.civilica.com.

Pourezat, A. A., Firouzpour, A and Saadabadi, A (2013). Study and compare the community-based approach to crisis management in selected countries. Quarterly Journal of Management of Governmental Organizations, 1(2): 39-52.

Pourkarimi, J (2015). Presenting Red Crescent Society Public Education Model; Comprehensive and Systemic Approach. Quarterly Journal of suport and Rescue, 7(4): 1-17...

Poursalim,A., Arefi,M., & Fathi Vagargah, K(2019). Exploring the Elements of Global Citizenship Education Curriculum in Primery School Educational System in Iran: A Qualitative Study. Journal of Research in Curriculum Planning, 16(33),36-54.

Rokn al-Din Eftekhari, A; Vazin, N and PourTaheri, M (2009). Natural disaster management process in native and new ways: villages of Rostam Khouz (Khalkhal city). Quarterly Journal of Humanities, 13(1): 63-94.

Sadr Momtaz, N., Tabibi, S.J and Mahmoudi, M (2007). Adaptive Disaster Management Planning Study in Selected Countries. Journal of Faculty of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, (65):14-19.

Shahaneghi, K., Sadeghi, M and Heydari, M (2012). Identification and prioritization of earthquake-inducing crisis prevention strategies in Tehran using fuzzy hierarchy method. Quarterly Journal of Crisis Management and Prevention, 2(4): 275-287.

Shakeri Nejad, G., Saki, M; Jarvandi, F and Saki, N (2013). The effect of education programs based on a questionnaire on safety behaviors among primary school students in Ahwaz city against earthquake. Journal of Toloo-e Hygiene, (2): 174-182.

Sobhaninejad, M.,Najafi,H.,Ahmadabadi Arani,N.,& Abdolahyar,A(2019). The Implications of the Multicultural Curriculum of Michel Foucault and Henry Giroux on the Reforming and Redesign of Elementary school Curriculum in Iran. Journal of Research in Curriculum Planning, 16(33): 1-19.

Sultan Poor, H and Zare, M (2016). Investigating the role of social capital in reducing the risk of natural hazards. The third comprehensive crisis management conference, retrieved on (16/11/1396), is available at: http://www.civilica.com.

Tacouchi, Y and Shaw, R (2014). Urban monitoring for disaster education, enhancing experiential learning. Translated: Arash Andrewid (2014). Tehran: Mashhad Municipality Crisis Management Press.

Taghvaei Abrishami, A. A (2006). Flood prevention prevention training and reduction of damages. Khorasan: National Irrigation and Drainage Committee

Tavakoli, M., & Tavakoli, H. (2011). Crisis management with an approach to industrial units. Tehran: Ati Negar Press.

Tehran Crisis Management and Management Organization (2015). Ready for school education. Tehran.

Tuswadi, T. Takehiro Hayashi, T. (2014). Disaster Prevention Education in Merapi Volcano Area Primary Schools: Focusing on Students’ Perception and Teachers’ Performance.The 4th/Procedia Environmental Sciences. (20):668 – 677.

United Nations, Office of Disaster Reduction (2015). Documentation Framework for Disaster Risk Reduction (2015-2030). Translators: Professor Taghizadeh, Abbas, Researcher, Mostafa and Karim Lu, Saturn (2015). Tehran: Publications of the Organization for the Prevention and Management of Crisis.

Vaziri, M., & Jahani, S., (2006). Citizenship Skills Required of Primary School Students in Bam Earthquaked City. Quarterly Journal of Educational Innovations, 17(5): 163-182.

Yari, A and Parishan, M (2017). Investigating the role of education in natural hazards management (earthquake) Case: rural areas of Qazvin. Environmental Spatial Situation, 4(1):49-62.

Yilmaz, Elanur. (2015). Disaster Risk Reduction in the Primary & Elementary Curricula in Turkey. Conference: ECER2015, Education and Transition Network:.Curriculum Innovation.