هوش مصنوعی و داوری تجاری بین المللی

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 13، دوره 11، شماره 42، دی 1397، صفحه 331-352   

نویسندگان

محمدرضا مهرافزا¹؛ افشین زرگر^{* 2}؛ بهنام حبیبی درگاه³

¹دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران نویسنده مسئول

³استادیار گروه حقوق، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران

چکیده

ورود هوش مصنوعی در حوزه حقوق داوری تجاری بین المللی مسأله مهم و پر دامنه ای است که روش های حل و فصل اختلافات را به چالش کشیده است. کشورهای مختلف در مورد داوری از طریق هوش مصنوعی قوانین خاصی را به تصویب رسانده اند که شاید به طور مستقیم به هوش مصنوعی استناد نکرده باشند ولی به طور واضح به ابزارهای هوش مصنوعی از جمله ارتباطات الکترونیکی و اینترنتی اشاره کرده اند در ایران نیز قانون تجارت الکترونیکی در سال 1382 به تصویب رسید که از این قانون در این زمینه می توان بهره جست. در این مقاله به ابزارهای هوش مصنوعی و قوانین و کنوانسیون های مرتبط با آن اشاره و مزایای استفاده از این روش، شرح داده شده است و پروسه داوری از این طریق نیز توضیح داده شده است و به جهت نو پا بودن این نوع از داوری، جهت جهانی شدن استفاده از این روش به ایجاد وحدت رویه در آن تأکید می شود. این پژوهش درصدد واکاوی استفاده از هوش مصنوعی در داوری تجاری بین المللی در مقایسه با داوری سنتی است این مقاله در پی پاسخ دادن به این سوال است که قانون کشور ایران و قوانین کشورهای دیگر خصوصاً کشورهای اتحادیه اروپا در قبال داوری تجاری بین المللی از طریق هوش مصنوعی چگونه بوده است؟
 

کلیدواژه‌ها

هوش مصنوعی؛ داوری تجاری بین المللی؛ تجارت الکترونیکی؛ قوانین و کنوانسیون های داوری تجاری بین المللی؛ داوری سنتی؛ وحدت رویه