بررسی تطبیقی عناصر رئالیسم جادویی در آثار داستانی منیرو روانی‌پور و رضا امیرخانی

جستار نامه: ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)

مقاله 7، دوره 3، شماره 8، شهریور 1398، صفحه 125-141   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

دکتر ماندانا علیمی^{* 1}؛ سارا جاویدمظفری²

¹استادیارگروه زبان وادبیات فارسی،واحد آزادشهر،دانشگاه آزاداسلامی ،آزادشهر،ایران

²گروه دروس عمومی، مدرس (مربی) دانشگاه علوم پزشکی آبادان، ایران

چکیده

رئالیسم جادویی یا واقع­گرایی جادویی شیوه­ای نو در داستان­نویسی معاصر جهان است که در آن، عناصر واقعیت و خیال در هم آمیخته می­شوند؛ این آمیختگی، شگفتی خواننده را برمی­انگیزد و در عین حال باعث نمی­شود که در سیر طبیعی داستان، اختلال یا آشفتگی ایجاد شود. از جمله کسانی که از این شیوه در ایران استفاده کرده­اند، منیرو روانی­پور و رضا امیرخانی هستند. با توجه به پژوهش انجام شده، منیرو روانی­پور و رضا امیرخانی از شیوۀ روایت رئالیسم جادویی بیشترین بهره را برده­اند و در این میان به رئالیسم اجتماعی هم توجه نشان داده­اند. از میان مؤلفه­های مهم رئالیسم جادویی در آثار این دو نویسنده به این موارد می­توان اشاره کرد: وجود عناصر جادویی، واقعیت و خیال، فضای وهم­انگیز و رمزآلود، حضور ارواح مردگان و استفادۀ فراوان از افسانه­ها و داستان­های کهن جنوب ایران و توجه به باورهای عامیانه و خرافی و توجه به مسائل اجتماعی و سیاسی از مؤلفه­های مورد بحث نویسندگان این آثار است. روش تحقیق در این پژوهش از نظر هدف با توجه به ماهیت آن، از نوع تحقیق نظری است که بر پایۀ مطالعۀ کتابخانه­ای انجام شده است و از دیدگاه روش تحقیق، این کار پژوهشی، توصیفی- تحلیلی می­باشد. نگارندگان در این پژوهش به بررسی مؤلفه­های رئالیسم جادویی در آثار داستانی این دو نویسنده و سپس تطبیق این مؤلفه­ها با یکدیگر می‌پردازند

کلیدواژه‌ها

رئالیسم؛ رئالیسم جادویی؛ داستان؛ منیرو روانی‌پور؛ رضا امیرخانی

مراجع