خلاقیت سلبریتی‌ها در اینستاگرام بر فرایند سیاستگذاری عمومی

ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی

مقاله 23، دوره 9، شماره 4 - شماره پیاپی 36، خرداد 1399، صفحه 217-242   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

مهدی سلطانی فر^{* 1}؛ علی گرانمایه پور²؛ شهناز هاشمی³

¹دانشجوی دکتری گروه علوم ارتباطات اجتماعی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین‌المل قشم، ایران.

²عضو هیأت علمی گروه علوم ارتباطات اجتماعی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)

³دانشیار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، تهران، ایران.

چکیده

زمینه: حضور سلبریتی‌ها، در عرصه سیاست قابل توجه است و این امر در صفحات اینستاگرام که بستری برای ارتباط بدون واسطه سلبریتی‌ها با مخاطبان را فراهم می‌سازد مشاهده می‌شود. بهره‌مندی سلبریتی‌ها از اینستاگرام مستلزم خلاقیت و هوشمندی آنهاست طبق نظریه گیدنز، عاملیت و ساختار هر دو موجب بروز خلاقیت‌ افرادند.
هدف: هدف از این پژوهش شناخت رابطه بین خلاقیت سلبریتی‌ها با فرایند سیاستگذاری عمومی است.
روش: . پژوهش حاضر از نوع توصیفی و به روش همبستگی انجام یافته است سیاست از 386 کاربر اینستاگرام که صفحات سلبریتی‌ها را دنبال می‌کنند به طور غیر احتمالی نظر خواهی انجام گرفت.

نتیجه‌گیری: از نظر پاسخگویان بین عاملیت سلبریتی‌ها و درک مشکل سیاسی رابطه وجود دارد اما بین ساختار و درک مشکل سیاسی رابطه معکوس وجود داردبه این معنا که هر اندازه فعالیت احزاب، رسانه‌های جمعی، نخبگان سیاسی و فکری درعرصه سیاست کاهش، حضور سلبریتی در عرصه سیاست افزایش یافته می‌یابد. اما بین خلاقیت سلبریتی در مرحله درک مشکل و ارائه راه حل رابطه‌ای وجود ندارد. در مرحله اجرای قانون در فرایند سیاستگذاری بین عاملیت سلبریتی‌ها با اجرای قانون رابطه‌ای وجود دارد و همچنین بین ساختار اجتماعی با اجرای قانون رابطه مستقیم وجود دارد یعنی عملکرد مناسب احزاب، رسانه‌ها، نخبگان سیاسی و فکری بیشتر باشد از سلبریتی‌ها به عنون سرمایه نمادین به طور مناسب‌تری استفاده می‌شود و گرایش سلبریتی‌ها هم بیشتر است. همچنین همبستگی بین خلاقیت سلبریتی‌ها و ارزیابی اجرای قانون وجود ندارد.

کلیدواژه‌ها

سلبریتی؛ اینستاگرام؛ سیاستگذاری عمومی؛ خلاقیت

مراجع

احمدی زهرانی، مریم و کریمی، سارا. (1398). بررسی تأثیر رهبری اصیل بر خلاقیت کارکنان: با در نظر گرفتن نقش میانجی رفتار تسهیم دانش و نقش تعدیل گر تکنولوژی اطلاعات، فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 9(3)، 146-115.

اخوان‏ کاظمی، بهرام. (1378). احزاب، ثبات سیاسی و امنیت. فصلنامه مطالعات راهبردی، 2(4)،99-126.

اسماعیلی، سمیه و شیخ الاسلامی، راضیه. (1397). تبیین علی خلاقیت: نقش سبک‌های دلبستگی و هیجانات مثبت و منفی، فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 8(1)، 235-203.

اشتریان، کیومرث. (1386). سیاستگذاری عمومی ایران، تهران: میزان.

ازغندی، ع. (1372). مکتب نخبه گرایی و بانیان آن،مجلهسیاستخارجی، شماره 4، 723-745.

الوانی. سید مهدی (1390)، تصمیم گیری و تعیین خط مشی دولتی. تهران سمت.

الوانی. سید مهدی. (1395)، کارآفرینی سیاسی، بازیگر تحول آفرین عرصه سیاستگذاری، فصلنامه علمی پژوهشی سیاستگذاری عمومی،2(1)،91-81.

بدیع، برتران. (1379)،  توسعه سیاسی. ترجمه احمد نقیب زاده، تهران: نشر قومس.

پورسلطانی زرندی، حسین و شکری نورعلی، میلاد (1396). مقایسه اثر بخشی پیام تبلیغ تیزرهای تبلیغاتی ورزشی بین دو نیمه فوتبال از نظر مخاطبان با استفاده از مدل AIDA، اولین همایش ملی دستاوردهای علوم ورزشی و سلامت دانشگاه علوم پزشکی آبادان (سال: 1396).

راهبر، علی؛ حامدی نسب، صادق و بخشی پریخانی، سمیه. (1396) .تأثیر آموزش روش تدریس بارش مغزی بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه هفتم در درس کار و فنآوری مدارس متوسطه،فصلنامهابتکاروخلاقیتدرعلومانسانی، 7(3)، 276-251.

رشیدی، صادق و صبوری نژاد، زهرا (1394). ستارگان سینما و هویت آنلاین: مطالعه نشانه شناختی بازسازی مفهوم ستارگی پس از اینترنت (مطالعه موردی تصاویر منتشر شده در اینستاگرام الناز شاکردوست) مطالعاترسانه‌هاینوین. 1(3)، 199-165.

روشه، گ. (1380). تغییرات اجتماعی، ترجمه: دکتر منصور وثوقی، تهران: انتشارات نی، چاپ یازدهم.

سریع القلم، م. (1386). فرهنگسیاسیایران، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ اول.

شکوهی امیرآبادی، لیلا. (139۵). اثربخشی آموزش فرآیند حل مسأله خلاق (CPS) در بهبود سلامت عمومی و کاهش استرس ادارک شده در افراد وابسته به مصرف مواد مخدر.فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، ( 4 )، 141 - 168.

عالم، عبدالرحمن. (1382).  بنیادهای علم سیاست، تهران: ‌نشر نی.

عبداللهی، حسین؛ آقامحمدی، جواد؛ عباسپور، عباس و دلاور، علی. (1396). تحلیل ویژگیهای‌ شخصیتی کارآفرینی در بین دانش آموزان دوره اول آموزش متوسطه (مطالعه موردی استان کردستان). فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 4(1)، 49 - 70 .

عیدی، حسین؛ نظری، فرهاد؛ قبادی یگانه، اکرم. (1395). بررسی برند ستارگان ورزشی در برنامه‌های تبلیغاتی، مدیریتارتباطاتدررسانه‌های ورزشی.

غفاری، علیرضا و ازکیا مصطفی. (1396). بر ساخت اجتماعی خلاقیت تحلیلی جامعه شناختی از دیدگاه استادان و فارغ‌التحصیلان رشته جامعه شناسی و کامپیوتر درباره پژوهش خلاقانه، فصلنامه ابتکار و خلاقیت درعلوم انسانی، 7(2)، 148-111.

غفوری، محمود و کمالی، یحیی (1389). افکار عمومی و سیاستگذاری (تاملی نظری)، فصلنامه سیاست، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 40(2)، 188-171.

فاضلی، نعمت الله (1385). درباره خلاقیت فرهنگ شناسی . بازیابی 10 فروردین 1396 ، از

http://www.farhangshenasi.ir/persian/node/416

فیض، داود؛ عارفی، امین؛ کهیاری حقیقت، امین. (1395). تاثیر جذابیت افراد مشهور و اثر بخشی تبلیغات. کاوش‌های مدیریت بازرگانی،8(16), 185-209.

قانعی راد، محمد امین (1395). نقد متن، تفکر خلاق و تکوین الگوهای گردآوری اندیشه، نقد کتاب علوم اجتماعی ، 9 (3)، 8-5.

کلایو اسمیت، برایان (1380)، فهم سیاست جهان سوم، ترجمه از امیر محمد حاجی یوسفی و  محمد سعید قائنی نجفی، تهران: دفتر مطالعات سیاسی بین المللی وزارت امور خارجه.

کوزر، ل. (1373).زندگیواندیشهبزرگانجامعهشناسی، ترجمه: محسن ثلاثی، تهران: انتشارات علمی، چاپ پنجم.

محمدی، سید داود؛ مسلمی، زهرا و قمی، مهین (1395). رابطه بین مهارت‌های تفکر انتقادی با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم، راهبردهای آموزش در علوم پزشکی،9(2)،89-79.

مک کوایل، دنیس.(1382). درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه: پرویز اجلالی، تهران، انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه.

نصیری، فخرالسادات؛ اسکندری، اصغر؛ و نویدی، پرویز. (1394). بررسی تأثیر رهبری موثق بر بهبود خلاقیت و نوآوری با توجه به نقش میانجی سرمایه اجتماعی. مدیریت سرمایه اجتماعی،(2)،  47۵ – 496.

هاولت، مایکل و رامش، ام. (1380). مطالعه خط مشی عمومی،ترجمه عباس منوریان، ابراهیم گلشن. وضعیت نشر: تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.

 

Amabile, T. M. (2013). Componential theory of creativity. In E. Kessler (Ed.), Encyclopedia of management theory (pp. 135–140). Thousand Oaks, CA: SAGE Publications, Inc.

 Amabile, T. M. (2012). Componential Theory of Creativity. Harvard Business School. Working Paper.

Billings, D. M. & Halstead, J. A. (2005). Teaching in nursing: a guide for faculty. Publishing Services Manager.

Ess, Charles (2004). Critical thinking and the Bible in the age of new media. USA: University Press of America.

Hennessey, B.A., & Amabile, T.A. (2010). Creativity. Annu. Rev. Pcychol, 61, 569-598.

Lowson K.,(1976). When The Comparative Study of Political Parties, New York. St. Martin s Press 1976, 261 pages.

Lyutykh, E. (2009). Practicing critical thinking in an educational psychology classroom. Journal of educational studies, 45(4):377-391.

Mukherjee, D. (2009). “Impact of celebrity endorsement on brand image”, Social Science Electronic Publishing, August (6), pp. 2-35, Available: http://ssrn.com/abstract=1444814

Peng. J., Chen, Y., Xia, Y., & Ran, Y. (2017).Workplace loneliness, leader member exchange and creativity: The cross-level moderating role of leader compassion. Personality and Individual Differences, 104, 510-515.

Perse, E. M. (2001). Media Effects and Society, Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.

Profetto, M. G. J. (2003). The relationship of critical thinking skills and critical thinking dispositions of baccalaureate nursing students. Journal Advance Nurse, 43(6): 569-577.