تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند(Beta vulgarisL.)

فصلنامه گیاه و زیست فناوری ایران

مقاله 6، دوره 14، شماره 1، خرداد 1398، صفحه 45-54   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مهسا کیانیان¹؛ کیوان شمس^{* 2}

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد،گروه آگروتکنولوژی،دانشکده کشاورزی،واحدکرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران

²استادیار،گروه آگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه،ایران

چکیده

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش مصرف عناصر ریزمغذی بر روی صفات کمی وکیفی چغندر قند به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1396 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نوع ریزمغذی در 8 سطح: (:M0 بدون مصرف ریزمغذی، M1: سولفات روی، M2: سولفات منگنز، M3: سولفات آهن، M4: سولفات روی+ سولفات منگنز، M5: سولفات منگنز+ سولفات آهن، M6: سولفات روی+ سولفات آهن، M7: سولفات روی+ سولفات منگنز+ سولفات آهن) و تیمار روش مصرف ریزمغذی در دو سطح: (T1: مصرف خاکی، T2: محلول‏پاشی) بودند. نوع ریزمغذی برروی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند و عملکرد قند خالص تاثیرمعنی‌دار داشت. روش مصرف ریزمغذی نیز بر روی عملکرد بیولوژیک، عملکرد غده، عیار قند، درصد قند قابل استحصال، عملکرد قند خالص و عملکرد قند ناخالص تاثیرمعنی‌دار داشت. حداکثر عملکرد غده (4/64 تن در هکتار) در تیمار مصرف سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن مشاهده شد. همچنین روش مصرف محلول‌پاشی، میزان عملکرد غده را نسبت به روش مصرف خاکی ،3/9 درصد افزایش داد. درصد قند نیز با استفاده از مصرف سولفات آهن+ سولفات روی+سولفات منگنز به میزان 7/8 درصد نسبت به بدون مصرف ریزمغذی (شاهد )افزایش نشان داد. درهردو روش مصرف، سولفات روی+سولفات منگنز+سولفات آهن ، منجر به افزایش عملکردریشه گردید ولی به طور کلی روش مصرف محلول‌پاشی نسبت به مصرف خاکی، میزان عیار قند را بیشتر ،افزایش داد.

کلیدواژه‌ها

محلول‌پاشی؛ ریزمغذی؛ مصرف خاکی؛ عیار قند؛ عملکرد غده