شگردهای مدرن روایت در مجموعه داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 8، دوره 11، شماره 1 - شماره پیاپی 39، خرداد 1399، صفحه 183-205   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

هما هوشیار¹؛ رضا صادقی شهپر^{* 2}؛ قهرمان شیری³

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

²دانشیار زبان و ادبیات فارسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران (نویسنده مسئول

³استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بوعلی سینای همدان

چکیده

یکی از کلیدها و راه‌های گشودن پیچیدگی‌ها و درک یا رفع ابهام داستان‌های مدرن، درک شیوۀ روایت‌گری و شگردهای روایت داستان است. هر داستان، پرسش‌ها و پاسخ‌های منحصربه‌فردی را در پیوند با شیوه‌های روایت‌گری می‌آفریند. انتخاب و آفرینش شیوۀ روایت‌گری، در میان مفاهیم و مضامین کهنه یا تکرار شدۀ روایت؛ دنیای تازه­ای بر روی نویسنده می‌گشاید. بیژن نجدی یکی از داستان نویسان مدرنیست معاصر است که تکنیک‌های خاصی در داستان‌نویسی دارد و همین شگردهای خاص، داستان‌هایش را از آثار دیگر داستان‌نویسان معاصر متمایز می‌کند. در مقالۀ حاضر، مجموعه داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» اثر بیژن نجدی، از منظر تکنیک‌های روایی مدرن موردبررسی قرار گرفته‌ است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که وی در این مجموعه داستان از شگردهای روایی مدرن مانند سیلان روایت، تکثر راوی، روایت هذیان‌گونه، چرخش در زاویۀ دید و... استفاده کرده‌‌است.

کلیدواژه‌ها

بیژن نجدی؛ داستان کوتاه؛ شگردهای روایت؛ مدرنیسم

مراجع