مدل ساختاری پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان

فصلنامه علمی پژوهش های یاددهی و یادگیری دانشگاه آزاد واحد بجنورد

مقاله 7، دوره 15، شماره 61، اسفند 1398، صفحه 121-146   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

اکرم علیقلی‌پور¹؛ نصراله عرفانی^{* 2}؛ علی برهمند³

¹گروه روانشناسی تربیتی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

²دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، مرکز همدان، دانشگاه پیام نور

³استادیار گروه آموزش ریاضی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

چکیده

هدف تحقیق پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره ، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود که به شیوه مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر پایه نهم مدارس شهر همدان بودند. بدین منظور نمونه‌ای مرکب از ۳۲۴ نفر از دانش‌آموزان دختر به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی ، اضطراب ریاضی و نمرات درس دریاضی دانش‌آموزان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد خودپنداره بر عملکرد، اضطراب بر عملکرد، خودپنداره بر انگیزش ، خودپنداره بر اضطراب، اثر معنی‌داری داشتند. همچنین با میانجی‌گری اضطراب تأثیر انگیزش بر عملکرد معنی‌دار بود. به‌علاوه نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار است. بنابراین می‌توان نتیجه‌‌ گرفت که معلمان و والدین دانش‌آموزان می‌توانند با افزایش خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی دانش‌آموزان، عملکرد آن‌ها را در درس ریاضی بهبود بخشند.

کلیدواژه‌ها

خودپنداره ریاضی؛ انگیزش ریاضی؛ اضطراب ریاضی؛ عملکرد ریاضی

مراجع