بررسی تحولات پارادایمی در حوزه توسعه: تحول از توسعه مدرن به نظریات معاصر

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 20، دوره 11، شماره 44، آذر 1399، صفحه 403-419   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

 سجاد جان پرور^[1]-قدرت احمدیان*^[2]- مختار نوری^[3]
تاریخ دریافت: 24/4/1399- تاریخ پذیرش: 4/6/1399
 
چکیده:
این مقاله با تکیه بر رویکرد پارادایمی تلاش نموده تا چرایی و شیوۀ تحول از پارادایم توسعه مدرن را به بحث بگذارد. در شکل‌گیری چنین تحولی دو دسته عوامل عینی (تحولات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی) و ذهنی (تحولات معرفت شناختی) را می‌توان موثر دانست. بدین صورت که در نتیجه گذار از اثبات گرایی به عصر پسااثباتگرایی، پارادایم سیاسی از ساختارگرایی و دولت محوری به سمت تکثرگرایی و ضدیت با ساختار دولت حرکت کرده است. چنین وضعیتی را می‌توان در تحول از پارادایم نوسازی به عنوان پارادایم مسلط به سمت پارادایم نوظهور «پست مدرنیسم» و نظریاتی دیگر مانند «پساتوسعه گرایی» و «توسعه انسانی» مشاهده کرد. نتایج بحث نشانگر آن است که غرب محوری، قدرت محوری، ساختارمحوری، نفی کارگزاری انسان، ضعف اخلاقی در فرایند توسعه مدرن و ... از مهمترین موضوعاتی هستند که زمینه های تحول در نظریه های توسعه و ظهور نظریات جدید را فراهم ساخته اند.



[1]- دانش آموخته کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران  
[e-mail]


[2] - استادیار و عضو هیات علمی، روابط بین الملل، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران: نویسنده مسئول
[e-mail]


[3] - دکتری تخصصی، علوم سیاسی (اندیشه سیاسی)،  دانشکده و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
[e-mail]

کلیدواژه‌ها

تحول پارادایمی؛ توسعه؛ نوسازی؛ پسامدرنیسم؛ پساتوسعه گرایی؛ توسعه انسانی

مراجع