تبیین راهبردهای توسعه گردشگری شهری با تاکید بر مدیریت یکپارچه (مورد پژوهی: شهر چابهار)

جغرافیا و مطالعات محیطی

دوره 9، شماره 33، اردیبهشت 1399، صفحه 37-52   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عبدالباسط درزاده مهر^{* 1}؛ علی رحیمی²؛ ملیحه شاه بیکی³

¹کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران.ایران

²کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران

³کارشناس ارشد مدیریت اجرایی، واحد زاهدان، دانشگاه ازاد اسلامی، زاهدان، ایران

چکیده

ناهماهنگی‌های موجود بین سازمان‌های مدیریتی باعث سردرگمی اداره های شهر و اتلاف سرمایه‌های مادی و معنوی شده به گونه‌ای که تصمیم‌گیری سازمان‌ها و دستگاه‌های خدمات شهری در برخی موارد در تضاد با یکدیگر قرار می‌گیرند. امروزه عدم مدیریت یکپارچه شهرها هزینه‌هایی چندین برابر را بر پیکر اقتصاد شهری تحمیل کرده است و مدیریت شهری را با چالش‌های زیادی مواجه ساخته.از جمله این چالش‌ها ناهماهنگی، تداخل و هم‌پوشانی در کار یکدیگر، موازی‌کاری و اتلاف‌ منابع است. بنابراین هدف از این پژوهش شناخت و تحلیل مدیریت کنونی گردشگری شهر چابهار و ارائه راهکارهایی جهت یکپارچگی مدیریت گردشگری است. روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. جهت جمع‌آوری اطلاعات و داده‌های مورد نیاز از بررسی‌های اسنادی، کتابخانه‌ای و پرسشنامه استفاده شده است. شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید از روش تحلیلی SWOT برای تعیین راهبردها از مدلQSPM استفاده شده است.که طبق نتایج ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام استراتژیک، راهبرد تدافعی برای مدیریت گردشگری شهر چابهار انتخاب شد.به ‌منظور حل مشکلات پیش رو و با هدف تحقق مدیریت یکپارچه گردشگری شهر چابهار و بهبود وضع موجود مدیریت گردشگری شهر چابهار چند پیشنهاد به شرح زیر ارائه می گردد. 1-تشکیل " شورای هماهنگی" از طرف نهادهای محلی جهت هماهنگی بین سازمان ها2-هماهنگی نهادهای درگیر مدیریت گردشگری شهری3-تمرکز زدایی از وظایف نهادهای درگیر و متولی مدیریت گردشگری به سوی تمرکز گرایی در شورای هماهنگی و...

کلیدواژه‌ها

مدیریت شهری؛ مدیریت یکپارچه گردشگری؛ چابهار؛ راهبرد

مراجع

 حبیبی قاسم‌آبادی، امیر نصرت (1394)،راهبرد توسعه گردشگری پایدار در ایران، انتشارات سعیده، تهران.

 عزیز پور، فرهاد و فتحی زاده فرح (1396). موانع و چالش‌های تحقق مدیریت یکپارچه گردشگری در کلان شهر مشهد گردشگری شهری، دوره 4، شماره 2، تابستان1396ص60-47.

 کاظمی، مهدی (1386) ، مدیریت گردشگری، انتشارات سمت، چاپ دوم، تهران.

 کوزه‌گر کالجی، لطفعلی؛آقایی، پرویز و محمدی حیدر(1396) تأثیر ارزش ویژه برند گردشگری بر وفاداری گردشگران موزه مورد مطالعه: موزه ملی ایران فصلنامه علمی پژوهشی گردشگری و توسعه، سال ششم، شماره 11، تابستان 96؛ صفحه 207-96.

 موسوی میر نجف، حکمت نیا حسن (1392).کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامه‌ریزی شهری و ناحیه‌ای، انتشارات آزادپیما.

 مؤمنی مصطفی؛ صرافی مظفر و محمدقاسمی خوزانی (1387): «ساختار و کارکرد گردشگری مذهبی – فرهنگی و ضرورت مدیریت یکپارچه در کلان‌شهر مشهد» مجله جغرافیا و توسعه، دوره 6، شماره 11، زاهدان، صص 39-13.

 محمدی جمال،ضرابی اصغر،گودرزی مجید و فیروزی محمدعلی (1390).برنامه‌ریزی توسعه گردشگری با استفاده از مدل Swot مطالعه موردی: شهرستان نورآباد ممسنی مجله علمی تخصصی برنامه‌ریزی فضایی سال اول، شماره دوم، پاییز 1 :صص24.

 شاطریان، ‌محسن،‌ غلامی،‌ یونس،‌ میرمحمدی،‌ محمد (1396). ارزیابی شاخص‌های توسعه گردشگری پایدار شهری مطالعه موردی شهر کاشان نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. سال ‌هفدهم.شماره 46.

 صابری، امیر، توکلی‌نیا، جمیله و رضویان محمدتقی (1397). ارزیابی ظرفیت مدیریت یکپارچه توسعه گردشگری شهرستان کاشان فصلنامه 931 بهار‌‌‌، 54‌ مطالعات مدیریت گردشگری،‌‌ سال‌ چهاردهم،‌‌ شماره ‌‌ 8‌‌،‌903-89‌.

 قادری،اسماعیل، باقری فاطمه، محمدرضا فرزین، غلامرضا، کاظمیان، مدیریت گردشگری ساحلی؛ تحلیل رویکرد یکپارچه 97 فصلنامه علمی ـ پژوهشی گردشگری و توسعه، سال هفتم، شماره چهارم، زمستان 97 صفحه 04-175.

 قادری،اسماعیل، باقری فاطمه، غلامرضا، کاظمیان، ارزیابی اهمیت - عملکرد ابعاد و شاخص‌های مدیریت یکپارچه گردشگری در سواحل استان مازندران. جغرافیا و پایداری محیط45-65.

 تولایی، سیمین (1386): مروری بر صنعت گردشگری، انتشارات دانشگاه تربیت‌معلم، چاپ اول، تهران.

 رهنمایی، محمدتقی (1392): اوقات فراغت و گردشگری، انتشارات مهکامه، چاپ اول،تهران.

 پاپلی یزدی، محمدحسین و مهدی سقایی (1385): گردشگری ماهیت و مفهوم، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران.

 بیشمی، بهار، سقایی، مهدی، آرامی، مریم (1395)، بررسی نقش قابلیت‌های گردشگری جاده ادویه بر توسعه گردشگری فارس، فصلنامه علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، سال دهم شماره چهارم، صص 173-208.

 توحید لو، معصومه و بروجنی، ضرغام (1390)الگوی مدیریت اثربخش گردشگری موردمطالعه: مقصد مذهبی مشهد فصلنامه علمی ـ پژوهشی مطالعات جهانگردی سال هفتم ـ شماره 16 ـ پائیز و زمستان 90 صفحات 52 تا25.

 حیدری چیانه، رحیم (1389):مبانی برنامه‌ریزی صنعت گردشگری، انتشارات سمت، چاپ اول، تهران.

 رضوانی، محمدرضا (1387): توسعه گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار،انتشارت دانشگاه تهران، چاپ اول، تهران.

 زنگی‌آبادی، علی و ابوالحسنی، فرحناز (1385). تحلیل فضایی، سطح‌بندی و برنامه‌ریزی مراکز اقامتی با استفاده از شاخص توسعه گردشگری (TDI). مطالعه مردی شهر اصفهان، مطالعات مدیریت گردشگری.      

 Bhusan, H & K. Mohanty, (2015). Empowering Women through Tourism Development, Odisha Review.

 Garcia, Juan A., Mar Gomez, and Arturo Molina (2012), “A Destination-Branding Model: An empirical Analysis Based on Stakeholders,” Tourism Management, 33, 646661.

 Hall, C. Michael (1999), Tourism and politics, West Susex: John Wiley& sons Ltd.

 IIRSM (2015): Management Integration: Benefits, Challenges and Solutions, By Ian Dalling, CQI Integrated Management Special Interest Group & Barry Holt, IIRSM, March 2012.

 Kim, D. S., & Choi, H. S. (2007). Development of green-tourism potential 24-evaluation‌method for rural villages considering amenity and human resources. Korean Society of Rural Planning, 13(2), 7e16.

 The World Bank,m (2007): world development indicators.                                    

 The World Tourism Organization (UNWTO) is the United Nations (2015).

 Timothy, Dallen J. and Geoffrey wall, (1995): "Tourist Accommodation in an Asian Historic city", The Journal of Tourism Studies, Vo1. 6, No. 2.

 Weaver, David and opperman, (2000): Tourism management, wiley.

 Yunis, E. (2001): Sustainable Development and Management of Tourism in Coastal Areas, Chief, Sustainable Development of Tourism World Tourism Organization, Madrid October 2001