اثر وجود برنامه‌ریزی استراتژیک بر سودآوری شرکت‌های صنایع غذایی مشهد

فصلنامه مدیریت توسعه و تحول

دوره 10، ویژه‌ نامه، اسفند 1397، صفحه 23-31   

نویسندگان

پریسا علیزاده^{* 1}؛ حسین محمدی²

¹دانشجوی دکتری، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران (عهده‌دار مکاتبات)

²دانشیار، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

دستیابی شرکت به اهداف مورد نظر و اثربخشی و کارایی آن تا حد قابل ملاحظه­ای به برنامه­ریزی استراتژیک شرکت وابسته است. برنامه­ریزی استراتژیک یک چارچوب برای مدیریت چشم­انداز آتی فراهم می­کند. از سوی دیگر یک همبستگی قوی بین وجود برنامه­ریزی استراتژیک و عملکرد نهایی شرکت وجود دارد. با توجه به اهمیت صنایع غذایی در اشتغال، ارزش افزوده و سرمایه­گذاری، بررسی سودآوری و عوامل مؤثر بر وجود برنامه­ریزی استراتژیک برای دستیابی هرچه بیش­تر مدیران به اهداف مورد نظر این صنعت ضروری به نظر می­رسد. در این مطالعه ابتدا عوامل مؤثر بر وجود برنامه­ریزی استراتژیک با استفاده از الگوی پروبیت و رهیافت جورسازی نمره گرایش مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سپس اثر وجود برنامه­ریزی استراتژیک بر سودآوری با برآورد اثر متوسط درمان بر گروه درمان شده ارزیابی شده است. داده­های مورد نیاز از طریق مصاحبه با 33 نفر از مدیران بازاریابی صنایع مواد غذایی مشهد و با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده جمع­آوری شده است. نتایج حاصل از الگوی پروبیت نشان می­دهد که متغیرهای نگرش به پذیرش کارکنان، نگرش به ایجاد مشارکت تیمی و ثبات شغلی مدیران اثر مثبت و معنی داری بر احتمال وجود برنامه­ریزی استراتژیک دارند. پس از جورسازی تفاوت در میانگین بین دو گروه درمان و کنترل برای متغیرهای نگرش به پذیرش کارکنان، نگرش به ایجاد مشارکت تیمی، ثبات شغلی مدیران و آگاهی مدیران از دانش و اهمیت برنامه­ریزی استراتژیک کاهش یافته است. نتایج حاصل از برآورد اثر متوسط درمان بر گروه درمان شده نشان می­دهد که سودآوری در میان واحدهای گروه درمان شده 5/2 برابر بیش­تر از واحدهای مشابه در گروه کنترل می­باشد.

کلیدواژه‌ها

برنامه‌ریزی استراتژیک؛ سودآوری؛ صنایع غذایی؛ جورسازی؛ اثرات درمان

مراجع