تقابل سنت و تجدد در رمان «اهل غرق» روانی‌پور و «نگران نباش» محب‌علی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 11، شماره 2 - شماره پیاپی 40، مرداد 1399، صفحه 35-60   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

مژگان جهاندار¹؛ مظاهر نیکخواه^{* 2}؛ حسین خسروی³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

³دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

چکیده

منیرو روانی‌پور و مهسا محب‌علی از جمله نویسندگان زن هستند که در آثار خود به دنبال کشف هویّت زنان بوده و به ذکر مسائل و مشکلات اجتماعی زنان و برجسته کردن شخصیّت آنان توجّه داشته‌اند. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیل محتوا و با بررسی ‌رمان‌های «اهل غرق» و «نگران نباش»، نشان می‌دهد که اولویت اصلی نویسندگان در این داستان‌ها، طرح مسائل فمینیستی نبوده است؛ نقطه اشتراک این دو رمان تقابل سنّت و تجدد است که نویسندگان آن‌ها از طریق شخصیّت اصلی داستان یعنی زن، توانسته‌اند این تضاد و تقابل را نشان دهند. این در حالی است که روانی‌پور از ابتدای داستان جامعه سنّتی را مدّ نظر دارد که کم‌کم و با گذر زمان به سمت نوگرایی و تجدد کشیده می‌شود، امّا محب‌علی از آغاز تا پایان داستان جامعه شهری و مسائل مبتلابه آن را توصیف می‌کند.

کلیدواژه‌ها

ادبیات داستانی؛ زن در داستان؛ اهل غرق؛ نگران نباش؛ سنّت و تجدد

مراجع