کارایی علف‌کش‌های مختلف بر کنترل علف‌های‌هرز، شاخص‌های رشدی و عملکرد علوفه یونجه

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

مقاله 16، دوره 12، شماره 43، دی 1399، صفحه 185-197   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مسعود نوروزی¹؛ محمدرضا داداشی^{* 2}؛ فریبا میقانی³؛ حسین عجم نوروزی²

¹دانشجوی دکتری زراعت، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

²استادیار گروه زراعت، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

³دانشیار موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

چکیده

به منظور بررسی مدیریت شیمیایی علف‌های‌هرز یونجه تازه کاشت با هدف ارزیابی شاخص‌های رشد، آزمایشی با 9 تیمار در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور واقع در مشکین‌دشت کرج طی سال‌های 1393-1395 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل: ارادیکان (1/4 کیلوگرم ماده موثره در هکتار)، متری بوزین (525 گرم ماده موثره در هکتار)، توفوردی بی(1269 گرم ماده موثره در هکتار) ، توفوردی بی (1480 گرم ماده موثره در هکتار)، بنتازون (1440 گرم ماده موثره در هکتار)، ایمازاتاپیر (50 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، ایمازتاپیر (100 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، شاهد بدون کنترل علف‌هرز و شاهد وجین دستی تمام فصل علف‌های‌هرز بودند. نتایج مربوط به علف‌های‌هرز در یونجه تازه کشت نشان داد که موثرترین علف‌کش‌ها در کاهش تراکم علف‌های‌هرز پهن‌برگ متری بوزین (99 دو 97 درصد در چین اول و دوم) و ایمازاتاپیر به میزان 1 لیتر در هکتار(91 و 90 درصد در چین اول و دوم) و ضعیف‌ترین کنترل، کاربرد ارادیکان (44 و 36 درصد در چین اول و دوم) بود. همچنین نتایج کاهش تراکم علف‌های‌هرز باریک‌برگ نشان داد که بیشترین کارایی در بین علف‌کش‌ها مربوط به ارادیکان (100 درصد در دو چین)، متری بوزین (87 و 91 درصد در چین اول و دوم) ایمازاتاپیر به میزان 100 گرم ماده موثره در هکتار (81 درصد و 90 درصد در چین اول و دوم) بود.

کلیدواژه‌ها

ایمازاتاپیر؛ متری بوزین؛ گیاه‌سوزی؛ وزن تر و خشک یونجه؛ شاخص سطح برگ

مراجع

زند، ا.، م. ع.. باغستانی.، م. بیطرفان و پ. شیمی. 1386. راهنمای علف‏کش‏های ثبت شده در ایران. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. 66 صفحه

فقیه، س. ا.، و. نریمان و د. برازی. 1377. بررسی و آزمایش اثر چند علف کش بر روی علف‏های‏هرز و یونجه آذربایجان شرقی (گزارش پژوهشی). بخش تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی، مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان شرقی.

کریمی، ه. 1384. زراعت واصلاح گیاهان علوفه ای، انتشارات دانشگاه تهران. 428 صفحه.

موسوی، م. ر. 1380. مدیریت تلفیقی علف های هرز (اصول و روش ها). نشر میعاد. 470 صفحه

میقانی،ف.، م. ر. کرمی نژاد. 1396. بررسی کارایی چند علف­کش در کنترل علف های هرز پهن برگ یونجه (.Medicago sativa L) تازه کشت شده و مستقر در استان البرز. نشریه حفاظت گیاهان . جلد 31. شماره4. 592-604.

Arregi, M. C.; D. Sánchez and R. Scotta. 2001. Weed control in established alfalfa (Medicago sativa) with post emergence herbicides. Weed Technol. 15(3): 424-428

Bryan, L., W. Dillehay., S. Curran and A. D. Mortensen., 2011. Critical period for weed control in Alfalfa. Weed Sci. 59 (1): 68-75.

Buhler, D. D., R. P. King., S. M. Swinton., J. L. Gunsolus and F. Forcella. 1997. Field evaluation of a bio economic model for weed management in soybean (Glycine max). Weed Sci. 45:158–165.

Curran, W., M. Hall and E. Werner. 1999. Effect of varying imazethapyr application rate and timing on yield of seedling grass alfalfa mixtures. J. of Produce. Agric. 12: 244-248.

Darwent, A. Llloyd, Cole, D and Malik, N. 1997. Imazethapyr, alone or with other herbicides for weed control during alfalfa (Medicago sativa) establishment, Weed Technol. 11:346-353.

Entz, M. H., V. S. Baron., P. M. Carr., D. W. Meyer., S. R. Smith and W. P. Mc Caughey. 2002. Potential of forages to diversify cropping systems in the northern Great plains. Agron. J. 94: 240-250.

Lemaire, G., J. C Avice., T. H Kim and. A. Ourry. 2005. Developmental changes in shoot N dynamics of Lucerne (Medicago sativa L.) in relation to leaf growth dynamics as a function of plant density and hierarchical position within the canopy. J. Exp Bot. 56(413): pp. 935–943.

Malik, N. and J. Waddington. 1989 Weed control strategies for forage legumes. Weed Technol. 3: 288-296.

Malik, N., G. G. Bowes and J. Waddington. 1993. Residual Herbicides for Weed Control in Established Alfalfa (Medicago sativa) Grown for Seed. Weed Technol. 7:483-490.

Mesbah, A. O. and S. D. Miller. 2005. Canada Thistle (Cirsium arvense) Control in Established Alfalfa (Medicago sativa) Grown for Seed Production. Weed Technol. 9:1025-1029.

Moyer, J. R. and S. N. Acharya. 2006. Impact of Cultivars and Herbicides on Weed Management in Alfalfa. Can. J. Plant Sci. 86 (3):875-885

Pacanoski, Z., S. Týr and. T. Vereš, 2017. Weed control in dormant alfalfa (Medicago sativa L.) with active ingredients’ metribuzin, imazetapyr and pronamide. J. Cen Europ Agri. 18(1): 42-54.

Raoofi, M. and M. T. Alebrahim. 2017. Efficiency of herbicides dose in mixture with cytogate for weed control in alfalfa (Medicago Sativa L.). Appl Ecol Env Res. 15(4):249-265.

Sheaffer, C. C. and D. L. Wyse. 1982. Common Dandelion (Taraxacum officinale) Control in Alfalfa (Medicago sativa). Weed Sci. 30: 216-220.

Simmons, S. R., C. C. Sheafer, D. C. Rasmusson, D. D. Stuthman, and S. E. Nickel. 1995. Alfalfa establishment with barley and oat companion crops differing in stature. Agron. J. 87: 268-272.

Smith, A. E. 1991 Paraquat for managing weeds in Alfalfa (Medicago sativa). Weed Technol. 5:181-184.

Tonks, D. I., L. S. Jeffery and B. L Webb .1991. Response of seedling Alfalfa (Medicago sativa) to four post emergence herbicides. – Weed Technol. 5: 736–738

Wilson, R. G. 1981. Weed Control in Established Dry land Alfalfa (Medicago sativa). Weed Sci. 29: 615-618.

Wilson, R. G. 1994. Effect of Imazethapyr on legumes and the effect of legumes on weeds. Weed Technol. 8:536-540.

Wilson, R. G. 1997. Downy Brome (Bromus tectorum) Control in Established Alfalfa (Medicago sativa). Weed Technol. 11: 277-282.