بررسی نیمرخ بهداشت روانی ورزشکاران زن شاغل در سازمان تربیت بدنی در راستای ارائه خدمات مشاوره و روان‌درمانی

فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

دوره 4، شماره 13، خرداد 1394، صفحه 38-48   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

کامبیز کامکاری^{* 1}؛ شهره شُکرزاده²؛ سیروس فتحی واجارگاه³؛ حسین سعیدی⁴

¹دکتری تخصصی روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

²دکتری تخصصی روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

³عضو هیات علمی دانشگاه علوم انتظامی امین.

⁴مسئول مرکز تحقیقات کاربردی پلیس شرق

چکیده

هدف: این پژوهش، بررسی نیمرخ بهداشت روانی ورزشکاران زن شاغل در سازمان تربیت بدنی در راستای ارائه خدمات مشاوره و روان­درمانی می­باشد.
روش: توصیفی از نوع زمینه­یابی است و جامعه آماری را تمامی ورزشکاران زن شاغل در سازمان تربیت بدنی تشکیل می­دادند که از بین آن­ها تعداد 120 نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار اندازه­گیری برای بررسی بهداشت روانی، فُرم بازسازی شده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه­سوتا-2 بود که در ایران توسط کامکاری و شُکرزاده (1389)، رواسازی، اعتباریابی و استاندارد شده است. بدین ترتیب که پس از اجرای پرسشنامه­ها و استخراج داده­ها با استفاده از نمرات استاندارد T مک­گال و نقاط بُرش استاندارد، به تدوین نیمرخ بهداشت روانی پرداخته شد و سپس از طریق مدل آماری t تک­گروهی به تحلیل داده­های فوق پرداخته شد.
یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد که میانگین کارمندان زن سازمان تربیت بدنی در مقیاس­های «هیجانات مثبت پایین»، «ناخوشی»، «خودتردیدی»، «علائق ادبی- زیباشناسی» و «درون­گرایی» بالاتر از حد متوسط (نُرم جامعه) بوده و نیاز به ارائه خدمات مشاوره و روان­درمانی دارند.
نتیجه گیری: توصیه می گردد، برای افزایش بهداشت روانی در آن­ها، به بهره­گیری از خدمات مشاوره و روان­درمانی پرداخته شود.

کلیدواژه‌ها

بهداشت روانی؛ ورزشکاران زن؛ خدمات مشاوره و روان‌درمانی

مراجع