بررسی میزان دقت تفاسیر المیزان و احسن الحدیث در دلالت های صرفی واژگان اسمی (نمونه موردی:مصدر میمی ومصدر مره)

فصلنامه مطالعات قرآنی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 29 دی 1399

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عسگر بابازاده اقدم^{* 1}؛ حسین خانی کلقای²؛ محمد محمدزاده³

¹استادیار و معاونت آموزشی وپژوهشی دانشگاه علوم ومعرف قرآن کریم

²استادیار زبان وادبیات عربی انشگاه علوم ومعارف قرآن کریم

³دانشجوی دکتری علوم قرآن وحدیث دانشگاه آزاد اسلامی خوی

چکیده

بررسی میزان دقت تفاسیر المیزان و احسن الحدیث در دلالت های صرفی واژگان اسمی
(نمونه موردی:مصدر میمی ومصدر مره)
چکیده:
تفسیر قرآن کریم به سبب کشف پیچیدگی‌ها و لایه‌های پنهانی الفاظ و آیات قرآن به عنوان یکی از دانش‌های برجسته علوم اسلامی مطرح شده و حقیقتاً به عنوان یکی از گسترده‌ترین و پرمخاطب‌ترین علوم انسانی دوران کنونی محسوب می‌شود، بیش از یک میلیارد مسلمان مخاطب این دانش هستند. این دانش برای رشد و تعالی و جهت نزدیک‌ترشدن با حقیقت و مفهوم واقعی آیات قرآنی ناگزیر است از علوم مختلف بهره ببرد؛ یکی از این علوم دانش صرف است که قالب‌های ساختاری کلمات در زبان عربی را بررسی می‌نماید و طبیعتاً این تغییرات ساختاری در اقسام مختلف کلمه معانی و دلالت‌های متعددی را نیز می‌تواند ابلاغ کند، لذا گفتار حاضر به سبب دریافت اهمیت این دانش در تفسیر به روش توصیفی و تحلیلی بر آن شده است تا به این سؤال اساسی پاسخ دهد که آیا مفسران فارسی زبان به اهمیت این دانش در تفسیر پی برده‌اند؟ یا نه؟ ازینرو با گزینش دو تفسیر فارسی مشهور المیزان و احسن‌الحدیث صرفاً دو بخش کوچک از اسم‌ها، مصدر میمی و مره را میان این دو تفسیر تحلیل نموده است. آنچه از این بررسی به دست آمده این است که غالباً این دو مفسّر بزرگوار به دلالت‌های صرفی این دو قسم از اسامی چندان توجهی مبذول ننموده‌اند.
کلیدواژگان: مصدر میمی، مصدر مره، تفسیر تطبیقی، تفسیر احسن‌الحدیث، تفسیر المیزان.

کلیدواژه‌ها

کلیدواژگان: مصدر میمی؛ مصدر مره؛ تفسیر تطبیقی؛ تفسیر احسن‌الحدیث؛ تفسیر المیزان

مراجع