تأثیر نوع و غلظت حلال بر میزان استخراج ترکیبات فنلی و سنجش فعالیت آنتی‌اکسیدانی برگ سیاه ولیک (Crataegus elbursensis L.) جمع‌آوری شده از استان گلستان

فیزیولوژی محیطی گیاهی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 بهمن 1399  

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

محمد مقدم ¹؛ لیلا مهدی زاده²

¹گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهدف مشهدف ایران.

²گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

به منظور بررسی اثر نوع و غلظت حلال بر میزان استخراج ترکیبات فنلی و ارزیابی فعالیت آنتی‌اکسیدانی برگ‌های گیاه سیاه ولیک (Crataegus elbursensis L.)، پژوهشی به‌صورت دو آزمایش مجزا انجام شد. در آزمایش اول اثر نوع حلال (استون، اتانول و متانول) در سه غلظت (50، 80 و 100%) بر محتوای ترکیبات فنلی کل استخراج شده از برگ سباه ولیک بررسی شد. در آزمایش دوم ظرفیت آنتی‌اکسیدانی عصاره بدست آمده از بهترین حلالی که بالاترین میزان استخراج ترکیبات فنلی را داشت (متانول 80%) به دو روش ارزیابی آنتی‌اکسیدانی کل و ظرفیت احیای آهن بررسی شد. نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد هر سه حلال، استون، اتانول و متانول، در حالت مخلوط با آب نسبت به حالت خالص توانایی بیشتری جهت استخراج ترکیبات فنلی دارند. بیشترین میزان ترکیبات فنلی کل ( mg GAE/ g DW118) در غلظت 80 درصد کلیه حلال‌ها، به ویژه در متانول 80 درصد حاصل شد. نتایج بررسی فعالیت آنتی‌اکسیدانی نشان داد با افزایش غلظت عصاره تا 500 میکروگرم در میلی‌لیتر، فعالیت آنتی‌اکسیدانی کل (8/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) افزایش یافت. بررسی ظرفیت احیاکنندگی آهن حاکی از آن است که با افزایش غلظت عصاره تا 800 میکرو‌گرم در میلی‌لیتر، میزان جذب محلول‌های حاوی عصاره به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، برگ‌های این گیاه می‌توانند به عنوان منبع فنل و آنتی‌اکسیدان در صنایع مختلف استفاده شوند.

کلیدواژه‌ها

ترکیبات فنلی؛ حلال؛ ظرفیت آنتی‌اکسیدانی؛ ولیک؛ عصاره

مراجع