تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیا کلی O157:H7 از همبرگر در استان مازندران

نشریه علمی پژوهشی میکروبیولوژی دامپزشکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 26 بهمن 1399  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی (اصیل)

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jvm.2021.1909555.1151

نویسندگان

مهدی کریم پور¹؛ ودود رضویلر ²؛ نوردهر رکنی²؛ محمد احمدی ³

¹دانشجوی دکتری تخصصی، گروه بهد اشت مواد غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²استاد، گروه بهد اشت مواد غذایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

³استادیار، گروه بهداشت مواد غذایی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران.

چکیده

اشریشیا کلی O157:H7 یکی از عوامل بالقوه در بروز بیماری های غذازاد است. نقش گوشت گاو به عنوان منبع سویه های اشریشیا کلی O157:H7 شناخته شده است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان شیوع و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیا کلی O157:H7 جدا شده از نمونه های همبرگر جمع آوری شده از استان مازندران انجام پذیرفت. دویست نمونه همبرگر به صورت تصادفی از مراکز فروش استان مازندران جمع آوری شد. تایید ایزوله های اشریشیا کلی O157:H7 رشد یافته در محیط کشت میکروبی با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی و واکنش PCR انجام پذیرفت. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با استفاده از روش دیسک انتشاری آنتی بیوتیک ارزیابی شد. بر طبق نتایج، 19 نمونه از کل 200 نمونه (50/9 درصد) همبرگر جمع آوری شده از استان مازندران، آلوده به اشریشیا کلی O157:H7 بودند. سوش های اشریشیا کلی O157:H7 بیشترین میزان مقاومت را بر علیه آنتی بیوتیک های تتراسایکلین (100 درصد)، آمپی سیلین (100 درصد)، جنتامایسین (47/89 درصد)، سولفامتوکسازول (68/73 درصد) و سیپروفلوکسازین (68/73 درصد) داشتند. کمترین میزان مقاومت بر علیه آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل (78/15 درصد) و سفوتاکسیم (10/42 درصد) بدست آمد. همبرگر به عنوان منبع انتقال سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک اشریشیا کلی O157:H7 در نظر گرفته شد.

کلیدواژه‌ها

اشریشیا کلی O157:H7؛ مقاومت آنتی بیوتیکی؛ همبرگر؛ مازندران