مقایسة زبان زنانه و مردانه در داستان‌های ابراهیم گلستان و منیرو روانی‌پور از منظر زبان‌شناسیِ جنسیّت و جامعه‌شناسی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 11، شماره 4 - شماره پیاپی 42، اسفند 1399، صفحه 171-194   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

کبری وخشوری¹؛ ناصر ناصری^{* 2}؛ شهریار حسن زاده³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران. (نویسنده مسئول).

³استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.

چکیده

در جامعه­شناسی زبان، بر متغیّر جنسیّت در کنار مؤلفه‌های دیگر به‌عنوان یک عامل مؤثّر بر زبان تأکید شده است. در این پژوهش با تکیه بر روش کتابخانه­ای، مؤلفه‌های زبانِ زنانه و مردانه، در دو داستان مدّ و مه از ابراهیم گلستان و کنیزو از منیرو روانی­پور در تطابق با نظریات زبان­شناسان جنسیّت مانند لیکاف و سایر زبان­شناسان، در بستر فرهنگی و اجتماعی جامعة داستانی مورد بررسی قرار گرفته­اند. علیرغم سازگاری نتیجة تحقیق در بیشتر متغیّرها با نظریات لیکاف و زبان­شناسان، جامعه و تفاوت­های فرهنگی، در متغیّر­های صفات عاطفی، جملات تعدیلی و تصدیقی کتاب مدّ و مه و متغیر دشواژه در کتاب کنیزو بر جنسیّت زبان و ادبیات آن مؤثر بوده­ است.

کلیدواژه‌ها

زبان‌شناسی؛ جنسیت؛ جامعه‌شناسی؛ ابراهیم گلستان؛ منیرو روانی‌پور

مراجع