رابطۀ بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی با میانجی‌گری سبک‌های حل تعارض کارآمد

فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

دوره 9، شماره 3 - شماره پیاپی 35، آذر 1397، صفحه 37-52   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

معصومه صیادی¹؛ رحمان شیخ‌هادی سیروئی^{* 1}؛ سحر غفوری²

¹مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تهران

²مشاوره، دانشگاه الزهرا

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه‌ای سبک‌های حل تعارض کارآمد در رابطه بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی در قالب یک مدل انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. بدین منظور ۲۹۳ نفر از دانشجویان زن متأهل کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه تهران که به‌وسیله نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند به پرسشنامه‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه (YSQ، 1990)، باورهای ارتباطی غیرمنطقی (RBI، 1982) و پرسشنامه سبک‌های حل تعارض رحیم نسخه دوم (ROCI-II، 1983) پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد که اثر مستقیم طرحواره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های حل تعارض کارآمد (سبک یکپارچگی و سبک مصالحه) بر باورهای ارتباطی غیرمنطقی معنادار بود (001/0 = p). هم‌چنین، در رابطه بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه و باورهای ارتباطی غیرمنطقی، سبک‌های حل تعارض کارآمد، نقش واسطه‌ای داشتند (01/0p <). بنابراین درمانگران می‌توانند، با بررسی طرحواره‌ها و افزایش مهارت‌های حل تعارض کارآمد مراجعان، میزان تأثیر باورهای ارتباطی غیرمنطقی را در روابط آن‌ها کاهش دهند.

کلیدواژه‌ها

سبک‌های حل تعارض؛ طرحواره‌های ناسازگار اولیه؛ باورهای ارتباطی غیرمنطقی

مراجع