تأثیر محلول پاشی پاکلوبوترازول و تاریخ کاشت در میزان ساقه روی و عملکرد کشت پاییزه چغندرقند

زراعت و اصلاح نباتات

دوره 15، شماره 2، شهریور 1398، صفحه 51-64   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

مجید حسین زاده^{* 1}؛ دایوش طالقانی²؛ سعید صادق زاده حمایتی²؛ محمدرضا اردکانی³؛ داود حبیبی⁴

¹دانشجوی دکتری -گروه زراعت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

²عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و تروج کشاورزی کرج، ایران

³گروه زراعت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

⁴دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

همواره ساقه روی یکی از محدودیت های کشت پاییزه چغندرقند به شمار می رود. در این راستا آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار بر روی رقم نیمه مقاوم شریف در ایستگاه تحقیقاتی مغان در دو سال زراعی 1395-1393 انجام شد. فاکتور اول آزمایش (A) تاریخ کاشت و با سه سطح شامل a1(کاشت 18 مهر)، a2(کاشت سوم آبان )و a3( کاشت 25 آبان) و فاکتور دوم آزمایش(B) محلول پاشی پاکلوبوترازول با دو سطح b1(محلول پاشی 300 میلی گرم در لیتر) وb2(عدم محلول پاشی) بود. نتایج تجریه واریانس مرکب داده ها نشان داد که اثر تاریخ کاشت برای صفات درصدِ قند قابل استحصال، سدیم ریشه، ضریب استحصال و قند ملاس در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد و همچنین اثر متقابل تاریخ کاشت و پاکلوبوترازول نیز جهت کنترل ساقه روی در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تاریخ کاشت اول بیشترین میزان ساقه روی و عملکرد ریشه را به ترتیب با 88/20 درصد و 52/51 تن درهکتار از خود نشان داد، و تاریخ کاشت دوم نیز عملکرد ریشۀ 8/50 تن در هکتار داشت که در گروه آماری مشابه تاریخ کاشت اول قرار داشت. ولی ساقه روی آن 29/5 درصد بود. اثر متقابل تاریخ کاشت دوم و مصرف پاکلوبوترازول نیز با 44/57 تن درهکتار و 23/4 درصد، به ترتیب بیشترین عملکرد ریشه و کمترین ساقه روی را داشت.

کلیدواژه‌ها

" پاکلوبوترازول"؛ "چغندرقند"؛ "کشت پاییزه "؛ "ساقه روی"؛ "عملکرد ریشه"

مراجع