تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر الگوهای مشارکت پذیری سیاسی در بین شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز

علوم اجتماعی

مقاله 2، دوره 14، شماره 4 - شماره پیاپی 51، اسفند 1399، صفحه 52-27   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسین حاجی پور¹؛ یوسف امینی^{* 2}؛ منوچهر کردزنگنه³

¹دانشجوی جامعه شناسی سیاسی

²استاد دانشگاه شوشتر

³عضو هیات علمی

چکیده

مشارکت پذیری سیاسی عبارت است از؛ رفتاری از سوی شهروندان که متوجه قلمرو سیاست است، و به منظور اثر گذاشتن بر نحوۀ تصمیم گیری و انتخاب حاکمان صورت می گیرد. شرایط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هر جامعه و ویژگی گروه ها و طبقات اجتماعی مشارکت کننده بر مشارکت پذیری سیاسی مؤثر است. مسئله اصلی این پژوهش، مطالعۀ مشارکت پذیری سیاسی و بررسی تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر آن، با تأکید بر شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز می باشد. برای توصیف و تبیین تأثیر چهار بُعد سرمایۀ اجتماعی بر مشارکت پذیری سیاسی، با توجه به ادبیات رایج در مشارکت پذیری سیاسی، چارچوب نظری تلفیقی بادسته بندی رویکردهای نظری مربوط به مشارکت پذیری سیاسی در چهار دسته رویکرد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، چارچوب نظری این پژوهش طراحی و تنظیم گردید. و فرضیۀ مورد پژوهش در این تحقیق بصورت ارتباط بین 4 بُعد سرمایۀ اجتماعی(کنش های یاری گرانه، شبکۀ روابط و پیوندهای اجتماعی، اعتماد اجتماعی، تعامل اجتماعی) و الگوهای مشارکت پذیری سیاسی در بین شهروندان بالای 18 سال شهر اهواز تدوین و ارائه گردید. نمونۀ آماری این تحقیق با حجم 384 نفر با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد. و در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای برای نمونه گرفتن از کل شهروندان ساکن در مناطق هشت گانۀ شهرداری های شهر اهواز استفاده شد. داده های پژوهشی این تحقیق به صورت پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری گردیده است. نتایج پژوهش در جمعیت مورد مطالعه نشان می دهد که متغیر مورد استفاده و ابعاد آن در این پژوهش با متغیر وابستۀ تحقیق دارای رابطه می باشند.

کلیدواژه‌ها

مشارکت پذیری سیاسی؛ سرمایه اجتماعی؛ کنش های یاری گرانه؛ شبکه روابط و پیوندهای اجتماعی؛ اعتماد اجتماعی؛ تعامل اجتماعی

مراجع