بررسی ارتباط شیوع سرمی بیماری گورم با متغیرهای سن، جنس، نژاد، بیماری تنفسی و منطقه جغرافیایی در شهرستان تبریز

آسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکی

دوره 15، 2 (58) تابستان، مرداد 1400، صفحه 143-154   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jvcp.2021.1921987.1295

نویسندگان

سینا مقدم¹؛ علی حسن پور^{* 2}؛ جلال شایق³

¹دستیار تخصصی گروه بیماری های داخلی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

²دانشیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

³استادیار گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.

چکیده

گورم یک بیماری عفونی و واگیردار شایع در تک­سمی­ها است که توسط استرپتوکوکوس اکوئی تحت­گونه اکوئی ایجاد می­گردد. بدین منظور مطالعه حاضر، روی 184 رأس اسب به منظور بررسی فراوانی حاملین باکتری مذکور در جمعیت اسب­های اسبداری­های شهرستان تبریز انجام گرفت. جهت بررسی حضور پادتن ضد پروتئین M استرپتوکوکوس اکوئی تحت­گونه اکوئی در سرم اسب­های مورد آزمایش، نمونه‌های خون اخذ گردید. نمونه­های سرمی جمع­آوری­شده به وسیله آزمایش الایزای غیرمستقیم از نظر وجود پادتن فوق مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی نسبی حاملین در نریان 3/53 درصد و مادیان 5/24 درصد بود. بین فراوانی حاملین و جنسیت، ارتباط معنی­داری مشاهده شد (001/0p). همچنین شیوع سرمی حاملین در اسب­های با سابقه بیماری تنفسی 95 درصد و بدون سابقه بیماری تنفسی 6/39 درصد بود. ارتباط معنی­داری بین فراوانی حاملین و سابقه بیماری تنفسی وجود داشت (001/0p). شیوع سرمی در اسب­های نژاد کرد 2/68 درصد، نژاد عرب 1/37 درصد، نژاد دوخون 64 درصد و نژاد تروبرد 80 درصد تعیین شد. بین فراوانی حاملین و نژاد ارتباط معنی­داری مشاهده شد (05/0p). بین حاملین و سن اسب­ها ارتباط معنی­داری مشاهده نشد (05/0p). نتایج آزمون کای اسکورنیز نشان داد که بیشترین نتایج مثبت مربوط به منطقه آرپادرسی نسبت به باسمنج و خسروشهر شهرستان تبریز می‌باشد (001/0p). مطالعه حاضر اولین بررسی در مورد بیماری گورم در منطقه شهرستان تبریز بود که نتایج آن نشان­دهنده وجود حاملین پایدار عامل این بیماری، بدلیل احتمالی عدم رعایت بهداشت مناسب در باشگاه­های سوارکاری منطقه مذکور می­باشد.

کلیدواژه‌ها

استرپتوکوکوس اکوئی تحت‌گونه اکوئی؛ گورم؛ اسب؛ الایزا؛ تبریز

مراجع

Al-Gharban, H.A.A.J. (2017). Seroepidemiological detection and culture utilization for diagnosis of carrier horses and donkeys with strangles. Journal of College of Education, 28(1): 649-660.

●Boyle, A. (2017). Strangles and its complications. Equine Veterinary Education, 29(3): 149-157.

●Boyle, A.G., Sweeney, C.R., Kristula, M., Boston, R., and Smith, G. (2009). Factors associated with likelihood of horses having a high serum Streptococcus equi SeM-specific antibody titer. Journal of the American Veterinary Medical Association, 235(8): 973-977.

●Chanter, N. (1997). Streptococci and enterococci as animal pathogens. Journal of Applied Microbiology, 83(Suppl.): 100S-109S.

●Constable, P.D., Hinchcliff, K.W., Done, S.H. and Grünberg, W. (2017). Veterinary medicine: a textbook of the diseases of cattle, horses, sheep, pigs and goats. 11th ed., Elsevier Health Sciences, pp: 1019-1026.

●Cordoni, G., Williams, A., Durham, A., Florio, D., Zanoni, R.G. and La Ragione, R.M. (2015). Rapid diagnosis of strangles (Streptococcus equi subspecies equi) using PCR. Research in Veterinary Science, 102: 162-166.

●Delph, K.M., Beard, L.A., Trimble, A.C., Sutter, M.E., Timoney, J.F. and Morrow, J.K. (2019). Strangles, convalescent Streptococcus equi subspecies equi M antibody titers, and presence of complications. Journal of Veterinary Internal Medicine, 33(1): 275-279.

●Durham, A.E. and Kemp-Symonds, J. (2021). Failure of serological testing for antigens A and C of Streptococcus equi subspecies equi to identify guttural pouch carriers. Equine Veterinary Journal, 53(1): 38-43.

●Gröndahl, G., Melys, V., Ljung, H., Riihimäki, M. and Båverud, V. (2016). Performance of the iELISA in horses with long term guttural pouch carriage of Streptococcus equi equi. Journal of Equine Veterinary Science, (39): S13-S14.

●Hassanpour, A. (2017). Evaluation of serum levels of sialic acid, total protein and albumin in the horses with strangles. Journal of Veterinary Clinical Pathology, 14(1): 2097-2104. [In Persian]

●Hassanpour, A. and Fartashvand, M. (2013). Serumic concentration of cardiac troponin and some
enzymes in horses with strangles. Journal of Veterinary Clinical Pathology, 6(4): 1703-1708. [In
Persian]

●Hassanpour, A., Alipour Kheirkhah, H.R. and Moghaddam, S. (2017). Evaluation of serumic concentration of Haptoglobin and Serum Amyloid-A in horses affected with strangles. Journal of Veterinary Clinical Pathology, 11­(3): 277-284. [In Persian]

●Jannatabadi, A., Mohammadi, G., Rad, M. and Maleki, M. (2008). Molecular identification of Streptococcus equi subsp. equi and Streptococcus equi subsp. zooepidemicus in nasal swabs samples from horses suffering respiratory infections in Iran. Pakistan Journal of Biological Sciences: PJBS, 11(3): 468-471.

●Knowles, E., Mair, T., Butcher, N., Waller, A. and Wood, J. (2010). Use of a novel serological test for exposure to Streptococcus equi subspecies equi in hospitalised horses. Veterinary Record, 166(10): 294-297.

●Laing, G., Christley, R., Stringer, A., Aklilu, N., Ashine, T., Newton, R., et al. (2018). Respiratory disease and seroepidemiology of respiratory pathogens in the working horses of Ethiopia. Equine Veterinary Journal, 50(6): 793-799.

●Libardoni, F., Vielmo, A., Farias, L., Matter, L.B., Pötter, L., Spilki, F.R., et al. (2013). Diversity of SeM in Streptococcus equi subsp. equi isolated from strangles outbreaks. Veterinary Microbiology, 162(2-4): 663-669.

●Mohammadi, A., Pourmahdi Borujeni, M., Gharibi, D. and Ghadrdan Mashhadi, A. (2016). A serological survey on strangles disease in horses of some areas in Khuzestan province by ELISA. Journal of Veterinary Research, 71(4): 373-379. [In Persian]

●Minaii, E. and Araghi-Sooreh, A. (2020). Assessment of Streptococcus equi infection in apparently healthy working horses of Urmia region by indirect ELISA method. Journal of Veterinary Clinical Pathology, 14(3): 219-227. [In Persian]

●Moraes, C.M., Rocha, A.S., Dummer, L.A., Junior, A.G., Nogueira, C.E., Vargas, A.P., et al. (2009). Recombinant protein M detects antibodies induced by Streptococcus equi strains isolated from cases of strangles. Veterinary Immunology and Immunopathology, 1(128): 242.

●Noormohamadzadeh, F., Abdollahpour, F.G. and Khajeh-Nasiri, S.M. (1992). Epizootiological investigation of strangles in the equine stables in Tehran. Journal of Equine Veterinary Sciences, 12(6): 401-402.

●Paillot, R., Lopez‐Alvarez, M., Newton, J. and Waller, A. (2017). Strangles: A modern clinical view from the 17th century. Equine Veterinary Journal, 49(2): 141-145.

●Robinson, C., Steward, K.F., Potts, N., Barker, C., Hammond, T.A., Pierce, K., et al. (2013). Combining two serological assays optimises sensitivity and specificity for the identification of Streptococcus equi subsp. equi exposure. The Veterinary Journal, 197(2): 188-191.

●Sellon, D.C. and Long, M. (2013). Equine infectious diseases. 2nd ed., Elsevier Health Sciences, pp: 265-276.

●Sweeney, C.R., Timoney, J.F., Newton, J.R. and Hines, M.T. (2005). Streptococcus equi infections in horses: guidelines for treatment, control, and prevention of strangles. Journal of Veterinary Internal Medicine, 19(1): 123-134.

●Taylor, S.D. and Wilson, W.D. (2006). Streptococcus equi subsp. equi (Strangles) infection. Clinical Techniques in Equine Practice, 5(3): 211-217.

●Timoney, J.F. (1993). Strangles. Veterinary Clinics of North America: Equine Practice, 9(2): 365-374.

●Tonpitak, W., Sornklien, C. and Wutthiwithayaphong, S. (2016). Characterization of a Streptococcus­equi ssp. equi isolate from a Strangles Outbreak in Thailand. Journal of Equine Veterinary Science, 38: 30-32.

●Webb, K., Barker, C., Harrison, T., Heather, Z., Steward, K.F., Robinson, C., et al. (2013). Detection of Streptococcus equi subspecies equi using a triplex qPCR assay. The Veterinary Journal, 195(3): 300-304.