تدقیق توسعه گردشگری در بازآفرینی فرهنگ مبنا ( مطالعه موردی : بافت تاریخی شهر مینودری )

فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری

دوره 10، شماره 38 - شماره پیاپی 25، خرداد 1400، صفحه 121-138   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

امیر علی محمدی¹؛ حسن ستاری ساربانقلی^{* 2}؛ مهسا فرامرزی اصل³؛ محمد رضا پاکدل⁴

¹دانشجوی دکتری شهرسازی، پردیس بین الملل، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

²دانشیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران . (نویسنده مسئول).

³استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

⁴استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

چکیده

یکی از بهترین راههای نجات شهرها از مشکلات اجتماعی و اقتصادی ، توسعه گردشگری شهری در بافتهای تاریخی با رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا است . در بازآفرینی فرهنگ مبنا، عامل فرهنگ به عنوان یک راهبرد توسعه ای بسیار مهم در مقیاس محلی و جهانی مطرح است. ارتباط زیادی بین فرهنگ و توسعه گردشگری شهری وجود دارد. توسعه گردشگری به عنوان یک پدیده فرهنگی، گسترش دهنده فرصت‌های تبادل فرهنگی بین گردشگر و جامعه میزبان است. شهر مینودر یکی از شهرهایی است که از نظر آثار ارزشمند تاریخی در بافت قدیم آن ، با معماری غنی و ویژگی های منحصر به فرد در سطح کشور و جهان مورد توجه است. در این پژوهش، با رویکرد پیمایشی به برنامه ریزی توسعه گردشگری شهری با تاکید بر بازآفرینی فرهنگ مبنا پرداخته شده است. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی است و با اتکا به مرور پیشینة تحقیق از سویی، بررسی اسناد مربوط به بافت تاریخی و مطالعات میدانی از سوی دیگر، به تحلیل مسئله می‌پردازد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که راهکار برون‌رفت از مشکلات و تجدید حیات بافت‌های تاریخی ارزشمند در گرو اجرای برنامه‌های است که بر راهبردها و سیاست‌های تعاملی بین بازآفرینی کالبدی و گردشگری فرهنگی شهری استوار بوده و در رابطه ای مستقیم با یکدیگر حیات واقعی و مدنی شهری را تضمین می کند.

کلیدواژه‌ها

گردشگری؛ بازآفرینی؛ بافت تاریخی؛ مینودر

مراجع

1. ابلقی، علیرضا، ( 1380 )، بافت تاریخی- حفاظت مرمت، بهسازی یا نوسازی، مجله هفت شهر سال دوم، شماره 4.
2. امین زاده، بهناز، دادرس، راحله،(1391)، ارائه اصول و راهکارهای طراحی مرکزی شهر قزوین، تهران.
3. پور احمد،احمد و علی شماعی، ( 1389 )،بررسی رویکرد حاکم در ساماندهی بافتهای قدیم شهری ایران انجمن جغرافیای ایران.
4. تقوایی، محمد، اکبری، (1387)، مقدمه‌ای بر برنامه‌ریزی و مدیریت گردشگری شهری، اصفهان، پیام علوی.
5. رهنما، محمد رضا، ( 1388 )، اثرات اجرای طرحهای بهسازی و نوسازی مرکز شهر مشهد بر محله پایین خیابان، جغرافیا و توسعه، شماره ششم، پیاپی 11، زاهدان.
6. زارع اشکذری، محمد، سقایی، محسن،موسوی، میر نجف،مختاری، رضا،(1394)، عوامل موثر بر توسعه گردشگری فرهنگی با رویکرد جذب گردشگران خارجی،دانشگاه اورمیه، انتشارات جهاد دانشگاهی.
7. شبانی،امیرحسین و محمد سعید ایزدی، (1393)، رویکردی نوین به بازآفرینی شهر خلاق، نقش جهان مطالعات نظری و فناوری‌های نوین معماری و شهرسازی،دوره 4، شماره2، صفحه 54-63.
8. فدایی نژاد، سمیه، حناچی، پیروز، (1391)، تدوین چارچوب مفهومی حفاظت و بازآفرینی یکپارچه در بافت فرهنگی- تاریخی، نشریه هنرهای زیبا شماره
9. فرجی ملائی، امین، (1389)، انواع روش‌های مداخله در بهسازی و نوسازی شهری، محورهای اصلی بهسازی نوسازی بافت فرسوده، دورۀ 1، شمارۀ 55، صص 10-17.
10. لطفی، سهند، (1390)، بازآفرینی شهری فرهنگ مبنا : تأملی بر بن‌مایه‌های فرهنگی و کُنش بازآفرینی، نشریۀ هنرهای زیبا، معماری و شهرسازی، دورۀ 3، شمارۀ 45، صص 49-62.
11. مهندسین مشاور نقش محیط، (1384)، طرح جامعۀ شهرقزوین.
12. مهندسین مشاور طرح محیط پایدار، (1384)، طرح راهبردی تفصیلی ویژه و طراحی شهری بافت فرسوده (مسئله‌دار)، شهر قزوین، تهران : مهندسین مشاور طرح محیط پایدار.
13. نیک نیا، محمد، ( 1390 )، بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری راهبردی به سوی دستیابی به ابعاد کالبدی توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده کوی سجادیه)، فصلنامه آمایش محیط، شماره 15.
14. ولیامز، ریموند،(1396)، جامعه شناسی فرهنگ، ترجمه: حسن چاوشیان،پژوهشکده فرهنگ و هنر ارتباطات.

 

15. Amin, A., Massey, D., and Thrift, N., 2000, Cities for the Many not the Few, Bristol: The Policy Press.
16. Amin, A., and Thrift, N., 2002, Cities: Re-imagining the Urban, Cambridge: The Polity Press.
17. Ashworth, G. J. ,Tunbridge, J. E. , (2000), The Tourist , Historic City Respect & Prospect of managing the heritage city, Pergamon, RYAN & PAGE, Oxford.
18. Bird, J. ,Curtis, B. ,Putnam, T. , Robertson, G. andTickner,. L (eds) (1993), Making the Futures: Local Cultures, Global Changes, London and New York: Routledge.
19. Bianchini, F. and Parkinson, M. (1993), Cultural Policy and Urban Regeneration: The WesternEuropean Experience, Manchester: Manchester University Press.
20. Burgel, G. (2000), Lavilleaunjourd›huri, paris: Hachette, Pluriel.
21. Couch,cfraser.(1993)urban regeneration and sustainable.
22. Kearns, G. and Philo, C. (eds) (1993), Selling Places: The Pastas Cultural Capital Past and Present. Oxford: Pergamon Press.
23. Lichfield, D.,(2000) The Context of Urban Regeneration,in Urban Regeneration. Sage Publications Ltd.
24. Landry,Ch. (1995), The Art of Regeneration: Urban Renewal Through Cultural Activity, Demos.
25. Middleton,C. and Freestone, P. (2008), The Impact of Culture , led Regeneration on Regional Identity in North East England, Prague, Czech Repuplic.
26. Montagomery, J. (1998), Making a City: Urbanity, Vitality and Urban Design, Journal of UrbanDesign,3, pp. 93 116-.
27. Pearce, G. D, (2001), An Intergrative frame Work for Urban Research, Annals of Tourism Research, vol:28, No. 4, pp. 926 948),, Pergamone, Britan.
28. Roberts, Peter W. & Huge skyes, (2003), Urban Regeneration: handbook, London, sage.
29. Smith, M. (2007), Tourism, Culture and Regeneration, UK, Oxford, Cabi Press.