حرکت از چندجانبه‌گرایی1 به چندجانبه‌گرایی2 در بستر اتحادیه اروپا

فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

مقاله 5، دوره 13، شماره 46، فروردین 1400، صفحه 81-99   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pir.2021.682853

نویسندگان

سعیده مرادی فر^{* 1}؛ جواد رکابی شعرباف²

¹دانشجوی دوره دکتری روابط بین الملل دانشگاه اصفهان

²استادیار گروه مطالعات غرب آسیا و آفریقا، دانشگاه تهران

چکیده

وجود بازیگران غیردولتی همانند اتحادیه اروپا در عرصه روابط بین‌الملل سبب تحول در ماهیت چندجانبه‌گرایی شده است. این تحول سبب ظهور نوع جدیدی از چندجانبه‌گرایی تحت عنوان چندجانبه‌گرایی2 یا چندجانبه‌گرایی نوین شده است. این مفهوم به استعاره گرفته شده از وب2 بوده که از اصلی‌ترین ویژگی‌های آن تنوع سازمان‌های چندجانبه‌گرایانه، اهمیت روزافزون بازیگران غیردولتی مانند سازمان‌های منطقه‌ای، نظم چندقطبی و سیستمی باز است. از اینرو نگارندگان در تلاشند تا مفهوم چندجانبه‌گرایی2 را به عنوان یک استعاره برای درک نقش اتحادیه اروپا در بافت بین‌المللی در حال تحول روابط‌ بین‌الملل معرفی ‌کنند. این مقاله بدنبال پاسخ به این پرسش بوده که اتحادیه اروپا چگونه در این نوع چندجانبه‌گرایی پیشرو بوده است؟ در مقام پاسخ به این مهم اشاره می‌شود که برای ورود به سیستم چندجانبه‌گرایی2 نیاز به ایفای نقش بایگران منطقه‌ای است، اتحادیه اروپا به عنوان بازیگر منطقه‌ای با عضویت در سازمان ملل و گروه8 توانسته پیشرو در حالت2 چندجانبه‌گرایی باشد. در واقع اتحادیه اروپا بدنبال سازگاری‌ خود با این تحولات بوده تا خود را بر اساس بافت و شرایط در حال تحول، دوباره باز تعریف و معرفی کند. نگارندگان در این مقاله سعی کردند به شیوه توصیفی-تحلیلی سوال و فرضیه مقاله را مورد ارزیابی قرار دهند.

کلیدواژه‌ها

چندجانبه گرایی2؛ چندجانبه گرایی1؛ اتحادیه اروپا؛ سازمان ملل؛ گروه8

مراجع

سیفی، جمال و حسنخانی، علی، (1397)، «حقوق اتحادیه اروپا و معاهدات سرمایه‌گذاری اعضا؛ با تأکید بر پیمان لیسبون». مجله حقوقی بین‌الملل، (59)، صص 39-61.

نقیب‌زاده، احمد، تفضلی، حسین، نیکخواه قمی، مهدی، (1393)، «نقش جایگاه هنجاری اتحادیه اروپا در بالکان غربی». مطالعات روابط بین الملل، 8 (29)، صص 83-114.

نیوجنت، نیل، (1388). سیاست و حکومت در اتحادیه اروپا، ترجمة محسن میردامادی، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل.

Aghaei, S., Nematbakhsh. M.A. & Khosravi Farsani, H. (2012). “Evolution of the World Wide Web: from Web 1.0 to Web 4.0”. International Journal of Web & Semantic Technology. 3(1).1-10.

Bader, N. M. (2010). “Enterprise 2.0: Integrating Web 2.0 into Organizational Business Structure”.‏ Master Thesis. Department of Informatics. Lund University Informatics.

Bakare, A. M. (2018). “A UN2.0 system for remodelling global cooperation: the built Unified world approach over Web 2.0”. Methodology, 16.

Blavoukos, S., Bourantonis, D., & Galariotis, I. (2017). “In quest of a single European Union voice in the United Nations General Assembly: The politics of Resolution 65/276”. Cooperation and Conflict, 52(4), 451-468.

Blavoukos, S., Bourantonis, D., Galariotis, I., & Gianniou, M. (2016). “The European Union's visibility and coherence at the United Nations General Assembly”. Global Affairs, 2(1), 35-45.

Cormode, G., & Krishnamurthy, B. (2008). “Key differences between Web 1.0 and Web 2.0". First Monday, 13(6).

‏ De Haro, P. S. (2012). “Participation of the European Union in the work of the United Nations: General Assembly resolution 65/276”. TMC Asser Institute.

Deans, P. C. (2008). Social software and Web 2.0 technology trends. IGI Global.‏

Hershey: New York. Debaere, P. (2017). “The Brussels Summit: Implications for the EU’s Role in the G7”. Studia Diplomatica, 68(3), 109-122.‏

Drieskens, E., & Van Schaik, L. G. (Eds.). (2014). “the EU in the G8: between effective Multilateralism and multilateralism light”. In: The EU and effective multilateralism: Internal and external reform practices. London: Routledge‏

Ellison, N., Hardey, M. (2014). “Social Media and Local Government: Citizenship, Consumption and Democracy”. Local Government Studies. 40(1), 21-40.

EU Commission. (2014). A global actor in search of a strategy (European Union foreign policy between multilateralism and bilateralism). Luxembourg: Publications Office of the European Union

Fathizargarn, R. (2012). “Personal Knowledge Management, An analysis of benefits and challenges of using Web 2.0 technologies at the individual level”. Master of Information Management. Victoria University of Wellington.

Forsch, S. (2017). “The European Union’s Changing Approach towards Multilateralism”. EU Diplomacy Paper 08/2017.

Fukushima, A. (1999). What is Multilateralism? In: Japanese Foreign Policy. Palgrave Macmillan. London.

Harrison, T. and Barthel, B. (2009). “Wielding new media in Web 2.0: exploring the history of engagement with the collaborative construction of media products”. New media & society, 11 (1&2), 155-178.

Hodson, D. (2015). “The IMF as a de facto institution of the EU: A multiple supervisor approach”. Review of International Political Economy, 22(3), 570-598.‏

Jørgensen, K. E., & Wessel, R. A. (2011). “The position of the European Union in (other) international organizations: confronting legal and political approaches”. European foreign policy: legal and political perspectives, 261-286.

Keohane, R. O. (1990). “Multilateralism: An Agenda for Research”. International Journal: Canada’s Journal of Global Policy Analysis, 45(4), 731–764.

Laatikainen, K., & Palous, M. (2018). “Contested Ground: The Campaign to Enhance the Status of the European Union in the Un General Assembly”. GLOBUS Research Papers, pp. 1-38

Monteleone, C. (2019). “The United Nations and the European Union. Political Institutions”. World Politics, 1-22.

Montenegro, R. H., & Mesquita, R. (2017). “Leaders or Loners? How Do the BRICS Countries and their Regions Vote in the UN General Assembly”? Brazilian Political Science Review, 11(2).‏

Murugesan, S. (2007). “Understanding Web 2.0”. IT Professional Magazine, 9(4), 34.‏

Niemann, A., & Huigens, J. (2012 forthcoming). The EU Representation in the G8. Larionova, M. (ed.). The European Union in the G8, Ashgate.

O'Reilly, T. (2009). “What is web 2.0?”. O'Reilly Media. Inc.

Pouliot, V. (2011). “Multilateralism as an End in Itself”. International Studies Perspectives, 12(1), 18–26.

Power, D. J., & Phillips-Wren, G. (2011). “Impact of social media and Web 2.0 on decision-making”. Journal of decision systems, 20(3), 249-261.

Ransbotham, S., & Kane, G. (2015). “Web 2.0”. Wiley Encyclopedia of Management, 1-4.

Ruggie, J. G. (1992). “Multilateralism: the anatomy of an institution”. International organization, 46(3), 561-598.‏

Scott, D. A. (2013). “Multipolarity, Multilateralism and Beyond …? EU– China Understandings of the International System”. International Relations, 27(1), 30–51.

Spence. D, Bátora. J. (2015). The European External Action Service: European Diplomacy Post-Westphalia. Palgrave Macmillan, London.

Sterian, M. G. (2012). “Addressing the decision-making process at the global level and multilateralism”. European Integration - Realities and Perspectives, 7, pp.801-805.

Tago, A. (2017). “Multilateralism, Bilateralism, and Unilateralism in Foreign Policy”. Oxford research encyclopedia, DOI: 10.1093/acrefore/9780190228637.013.449,

Tannous, I. (2015). “The EEAS, EU External Assistance and Development Aid: Institutional Dissonance or Inter-service Harmony?”. In The European External Action Service (pp. 123-139). Palgrave Macmillan, London.

UIA. (2021). “How many international organizations are there?”. Union of International Associations. Retrieved from; https://uia.org/faq/intorgs1 (Available at 2021/5/24).

UN (2018). “Request for observer status with the United Nations committee on the peaceful uses of outer space: application of the European Union”. A/AC.105/C.2/2018/CRP.6, 2018.

UNGA. (2011). “Resolution adopted by the General Assembly on 3 May 2011”, UNGA. A/RES/65/276

Van Langenhove, L. (2010 A). “The transformation of multilateralism mode 1.0 to mode 2.0”. Global Policy, 1(3), 263-270.‏

Van Langenhove, L. (2010 B). “Multilateralism 2.0”. EU-GRASP Working Papers. N° 21, 1-16.

Van Langenhove, L. (2011). “Multilateralism 2.0: The transformation of international relations”. Retrieved from; https://unu.edu/publications/articles/multilateralism-2-0-the-transformation-of-international-relations.html. (Available at 2019/9/23).

Van Langenhove, L. (2016 A). “Global Science Diplomacy as a New Tool for Global Governance”. Focir pensement.‏

Van Langenhove, L. (2016 B). “Global Science Diplomacy for Multilateralism 2.0”. Science & Diplomacy, 5(3).

Van Langenhove, L., Abass, A., Baert, F., & Fanta, E. (2012). “The EU as a global-regional actor in security and peace”. The EU-GRASP Final Integrative Report.

Wouters, J., Odermatt, J., & Ramopoulos, T. (2011). “The Lisbon treaty and the status of the European Union in the international arena: the May 2011 upgrade at the UN General Assembly”. IEMed Mediterranean Yearbook, 166-170.