بررسی وضعیت هوش سیاسی مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی سراسر کشور

سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

دوره 8، شماره 28، تیر 1400، صفحه 141-165   

نوع مقاله: مروری

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/sej.2021.1926406.1320

نویسندگان

رضا هاشمی ماد¹؛ جواد ادبی فیروزجاه^{* 2}؛ رضا صابونچی³؛ حسین علیمحمدی²

¹دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

²استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشگاه قم، قم، ایران

³استادیار، مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی هوش سیاسی مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی می‎باشد. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری تحقیق، کلیه مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی کشور هستند که تعداد آنها بالغ بر 95 نفر است. ابزار اندازه‌گیری تحقیق، پرسشنامه هوش سیاسی (ISIS) بود. روایی پرسشنامه مورد تایید تعدادی از متخصصان مدیریت ورزشی قرار گرفت و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برای پرسشنامه‌های هوش سیاسی برابر 906/0 محاسبه گردید. نتایج آزمون معادلات ساختاری پژوهش نشان داد که مولفه‌های بازی‌های اجتماعی، شخصیت سیاسی، پویایی قدرت، صداقت آشکار و تسخیر احساسات، همگی بر عملکرد هوش سیاسی مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی کشور تأثیر مثبت و معناداری دارند. با توجه به نتایج پژوهش به نظر می‌رسد به‌کارگیری و استفاده از هوش سیاسی جهت مواجه درست با تغییرات و تصمیم‌گیری صحیح مدیران تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی و استفاده مناسب از فرصت‌ها اجتناب‌ناپذیر است. از این‌رو برخورداری مدیران تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی از هوش سیاسی جهت موفقیت آنها ضروری است.

کلیدواژه‌ها

هوش؛ هوش سیاسی؛ مدیران؛ تربیت بدنی؛ دانشگاه آزاد اسلامی

مراجع

برقی، حمید؛ علویون، سید جابر؛ رحیمی، راضیه (1395). اصلاح سازمانی بخش توسعه روستایی بر مبنای هوش سیاسی مروجان. روستا و توسعه، سال19، شماره3، ص 55-75.

دوستار، محمد؛ ممبینی، یعقوب (1393). مؤلفه‌‌ها و کارکردهای هوش سیاسی. دانش سیاسی، سال20، پیاپی19، ص86-65.

رجب‌‌نژاد، زینب؛ درگاهی، حسین؛ رشادت‌‌جو، حمیده (1396). بررسی ارتباط هوش معنوی مدیران با تعهد سازمانی کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی تهران. پیاوردسلامت، دوره 11، شماره 3، ص 317-308.

رجبی، زهرا؛ عسکری، احمدرضا؛ مشکل‌گشا، الهام (۱۳۹۴). بررسی رابطه هوش سیاسی با بهره‌وری مسئولین تربیت بدنی منتخبی از سازمان‌های داوطلبی و غیر داوطلبی استان اصفهان. در: اولین همایش ملی دستاوردهای نوین تربیت بدنی و ورزش، دانشگاه بین‌المللی چابهار.

رضاییان، علی (1385). مدیریت رفتارهای سیاسی در سازمان(مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته). تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).

قاسمی، حمید؛ کشکر، سارا؛ اسماعیلی، محمد (1393). ارتباطات عمومی در ورزش. تهران: نشر علوم ورزشی.

کشاورز، لقمان؛ فراهانی، ابوالفضل؛ شهرسبز، مجتبی (1395). تحلیل رگرسیونی هوش سیاسی و رفتار سیاسی مدیران اداراه کل ورزش و جوانان و هیئت‌های ورزشی استان فارس. مطالعاتمدیریترفتارسازمانیدرورزش، دوره3، شماره9، ص30-23.

لندران اصفهانی، سعیده؛ آتش‌پور، سید حمید (1386). بررسی رابطه بین شیوه‌های اعمال نفوذ و هوش سیاسی مدیران و سرپرستان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان. پایان‌نامه کارشناسی. رشته روانشناسی صنعتی و سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان.

ممبینی، یعقوب؛ دوستار، محمد؛ گودرزی، مهشید (1396). هوش سیاسی و تغییر سازمانی: بررسی نقش تعدیل‌‌گر فرهنگ سازمانی. پژوهش‌‌های مدیریت در ایران، دوره21، شماره2، ص135-113.

ممبینی، یعقوب؛ ممبینی، فریبا (1392). الگوی نظری رهبری تحول آفرین مبتنی بر هوش سیاسی. توسعه سازمانی پلیس، شماره 46، ص 60- 37.

هاشمی ماد، رضا؛ علیمردانی، محمد؛ باقری، قدرت؛ داوری، حسن (1393). تعیین رابطه عدالت سازمانی و هوش معنوی مدیران تربیت بدنی دانشگاه‌های آزاد اسلامی سراسر کشور. مدیریت و رفتار سازمانی در علوم ورزشی، دوره 3، شماره1، ص 64-57.

Adams, S.M. & Zanzi, A. (2005). Developing Political Intelligence for Making Feasible Decisions. Journal Manage Dev, 25, P.350-367.

Ashraf, F. & Igbal, M.Z. (2011). A research agenda on the leaders’ political intelligence for effective change management. African Journal of Business Management, 5(14), P. 5798-5806.

Bancroft, D. (2011). The Workplace Politics Pocketbook. Available at:  www.tafpi.com.

Boddewyn, J.J. & Brewe, T.L. (1994). International- Business Political Behavior: New Theoretical Directions. Academy of Management Review, 19, P.119-143.

Bradshaw-Campbell, P. & Murray, V. (1991). Illusions and other games: a trifocal view of organizational politics. Organ. Sci., 2, P.379-398.

Cook, S. & Macaulay, S. (2004). Change management excellence. London & sterling: kogan page.

Ferris, G.R. & et al. (2005). Development and Validation of the Political Skill Inventory. Journal of Management, 31, P.126-152.

Ferris, G.R.; Davidson, S.L. & Perrewe, P.L. (2000). Political Skill at Work. Organizational Dynamics, 28, P.25-37.

Ferris, G.R.; Munyon, T.P.; Basik, K. & Buckley, M.R. (2008). The Performance Evaluation Context: Social, Emotional, Cognitive, Political, and Relationship Components. Journal Human Resource Management Review, 18, P.146-163.

Limor, Y.; Galily, Y. & Tamir, L. (2015). Sports: Faster, Higher, Stronger, and Public Relations. Human Affairs, 25, P.93-109.

Liu, Y. & et al. (2007). Dispositional antecedents and outcomes of political skill in organizations: a four-study investigation with convergence. J. Vocat. Behav., 71, P.146-65.

Lussier, R.N. & Achua, C.F. (2010). Leader Ship: Theory, Applications, and Skill Development. Cengage, USA. (4th).

Orbell, J.; Morika, W.A. & Allen, N. (2002). The evolution of political intelligence: simulation results. British, J, Pol, Sci, 32, P.613-639.

Perrewe, P.L.; Ferris, G.R.; Frink, D.D. & Anthony, W.P. (2000). Political skill: An antidote for workplace stressors. Acad, Manage, Exec, 14, P.115- 123.

Reynolds Consulting, S.  (2011). 520 Pike Street, Suite 1250. Available at:

www.stephaniereynolds.com.

Robbins Stephen, P. (1993). Organizational Behavior. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall Inc. 6th Edition.

Schmidt, M.J. (2010). Is There a Place for Emotions Within Leadership Preparation Programs?. Journal of Educational Administration, 48, P.626-641.

Wayne, S.J. & Kacmar, K.M. (1991). The Effects of Impression Management on the Performance Appraisal Process. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 48(1), P.70-88.