مقایسه اثر درمانی عسل با گلوکانتیم بر لیشمانیوز جلدی در مدل آزمایشگاهی و انسان

پژوهش های بالینی و آزمایشگاهی دامپزشکی

دوره 5، شماره 1، فروردین 1390، صفحه 43-48   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

سالک بیماری است که ضایعات بصورت پاپول قرمز رنگی شروع می شود و سپس به تدریج بزرگ و در نهایت به شکل پلاک زخمی در می آید. دوره طولانی درمان، مقاوت دارویی، کندی بهبود ، عود بیماری و شکست درمان، عوارض روش های درمانی شیمیایی و دردناک بودن آنها هزینه بالای تهیه دارو ازجمله دلایل انجام این تحقیق می باشد. 30 سر موش سوری با لیشمانیا ماژور (MHOM-ER-75-ER) آلوده شده و جهت تایید ابتلا از نمونه زخم ها در محیط های NNN و RPMI-1640 کشت داده شد.20 نمونه  تحت درمان با عسل و 10 نمونه بعنوان گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین 24 نفربیمار، در دو گروه 12 نفری گروه الف- ( درمان با عسل ) و ب- (درمان با گلوکانتیم) مورد بررسی قرار گرفتند. زخم 20 سر از موشهای تحت درمان با عسل بطور میانگین در 19-18روز بهبود یافت. کاهش روزانه قطر زخم3/0-4/0 میلی متر بود. ازگروه کنترل 3 سر تلف و بقیه  طی 70 روز بهبود نسبی نشان دادند.  در بیماران تحت درمان با عسل مدت زمان درمان در9 نفر بین 25-23 روز و در3 نفردیگر زخم ها ما بین 38-34 روز بهبود یافت. اما در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم زخم های 7 نفر مابین 160 تا 180 روز و 5 نفر دیگر درطی 230-220 و بطور میانگین در 198  روز التیام پیدا نمود. همجنین در افراد تحت درمان با عسل، قطر هاله زخم سریع تر از بیماران تحت درمان شیمیایی از گسترش باز ایستاد. در این بررسی عسل می تواند جایگزین مناسبی در مقایسه با گلوکانتیم  در بهبود زخم های پوستی و اسکار ناشی از سالک باشد.

کلیدواژه‌ها

عسل؛ لیشمانیوز جلدی؛ گلوکانتیم؛ موش سوری

مراجع

1-     اردهالی، ص. رضایی، ح. ندیم، ا. (1363): انگل لیشمانیاو لیشمانیوزها. تهران: مرکز نشردانشگاهی، 161.

2-      اصیلیان، ع. (1371): لیشمانیوز جلدی (سالک). انتشارات دانشگاه علوم پزشکی اصفهان38 -40 و 55-54.

3-      حاتم، ع. اردهالی، ص. سجاوی، س. م. معتضدیان، م. ح. فکور، ز. (1378): روش‌های جداسازی و شناسایی انگل لیشمانیا. شیراز. انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز 39-38

4-     زعیم، م. سیدی رشتی، س. صائبی، م. (1370): کلیات حشره‌شناسی پزشکی، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران

5-     قوامی، م، (1377): حشره‌شناسی پزشکی، چاپ اول، انتشارات زنگان، 46-69.

6-      Chan- Bacab M. J., (2003): Variation of Leishmanicidal activity in four populations of Urechites and rieuxii. J. E. Thonpharmacol.  86: 243-47.

7-      Dowlati, Y., (1997): Cutaneous leishmaniasis: Clinical aspect. Clin. Dermatol. 14: 425-31.

8-      Evans, D. A., (1989): Handbook on isolation, characterization and cryopreservation of Leishmaina, UNDP/ World Bank/ Who special program for research and training in tropical disease (TDR) 1211 Geneva, Switzerland.

9-       Ferreia, I. C. P., Lonardoni, M. V. C., Machado, G. M. C., Leon, L. L., Filho, L.G., Pinto, L.H.B., Oliveira, A.J.B.d.,(2004): Antileishmanial activity of alkaloidal extract from Aspidosperma ramiflorum. Mem. Inst. Oswaldo. Cruz. 99 (3): 325-327.

10-  Hobal, F. M, Burrows, C. E. , Movat, H. Z., (1976):  Generation of Skin in by plasma Kallikre in and plasmin. In Sicutueri F, Black N, Haberland GL , editos. Skin: pharmacodynamic and biological role. New York: plenum press 23-36.

11-  Norris, D.A., Clark R.A.F., Swidart, L.m. (1988): Fibronectin Fragments are chemotactic for human peripheral blood monocytes. J. Immunol., 12q: 1612-180.

12-  Puentes, F. ,Guzman,  F., Marin, V., (1999): Leishmania;fine mapping of the Leishmanolysin molecules concervedcorre domains involved in binding and internalization. Exp. Parasititol., 93:7-22.

 

 

 

13-  Simpson, D.M. , Ross, R., (1972): The neutrophilic leukocyte in wound repair. A study with anti netrophil serum. J. Clin. Invest. S1: 2009-23.

14-  Suarez,  A.L., ( 2003): Bioflavonoid from Pod calyx loranthoides. Fitoterapia74: 473-75.

15-  Weniger, B., (2001): Antiprotozoal activities of Colombian plants. J. Ethnopharmacol. 78: 193-200.