اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر افسردگی و رضایت جنسی در مبتلایان به دیابت نوع دو

فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

مقاله 1، دوره 11، شماره 41، خرداد 1401، صفحه 1-10   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

محسن کریمی راهجردی¹؛ منصور سودانی^{* 2}؛ مریم غلامزاده جفره³؛ پرویز عسگری⁴

¹دانشجوی دکتری، گروه مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

²استاد، گروه مشاوره، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

³استادیار، گروه مشاوره‌‌‌‌، واحد اهواز‌‌‌‌، دانشگاه آزاد اسلامی‌‌‌‌، اهواز‌‌‌‌، ایران‌‌‌‌.

⁴دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

چکیده

هدف: این پژوهش  با هدف تعیین اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر افسردگی و رضایت جنسی در مبتلایان به دیابت نوع دو انجام شد.
روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا آزمایشی تک موردی از نوع خطوط پایه چندگانه ناهمزمان بود. جامعه پژوهش مبتلایان به دیابت نوع دو شهر مشهد در سال 1398 بودند که از میان آنها 4 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. هر چهار نفر به صورت انفرادی تحت 6 جلسه 90 دقیقه‌ای درمان فعال‌سازی رفتاری قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش مقیاس‌های افسردگی بک (1967) و رضایت جنسی هادسون و همکاران (1981) بود. داده‌ها با استفاده از شاخص تغییر پایا (RCI) و ماکزیمم درصد بهبودی (MPI) تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری به‌طورمعناداری باعث کاهش افسردگی و افزایش رضایت جنسی در هر چهار نفر از مبتلایان به دیابت نوع دو شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، برنامه‌ریزی برای استفاده از این روش درمانی ضروری است. در نتیجه، مشاوران و درمانگران می‌توانند از روش درمان فعال‌سازی رفتاری در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود ویژگی‌های روانشناختی به‌ویژه کاهش افسردگی و افزایش رضایت جنسی استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

درمان فعال‌سازی رفتاری؛ افسردگی؛ رضایت جنسی؛ دیابت

مراجع