ارزیابی رادیوگرافیک وقوع و درجه شکستگی‌های مچ دست در اسب کُرد

پژوهش های بالینی و آزمایشگاهی دامپزشکی

دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 20، اردیبهشت 1393، صفحه 19-26   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

تا کنون مطالعه‌ای در مورد عارضه‌های رادیوگرافیک مچ دست اسب‌های کرد ارائه نشده است. شکستگیهای مچ را می‌توان به عنوان شاخص بالینی مهمی در مورد آسیب مفاصل و یک شاخص پیش آگهی هنده در اسب‌ها به شمار آورد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان وقوع شکستگی‌های مچ در اسب‌های کرد و تعیین شاخصی برای درجه بندی و اطلاع از فراوانی آنها بوده است بدین منظور این مطالعه روی 100 اسب کرد انجام گرفت که از این تعداد 31 اسب دارای درجات متغیری از شکستگی تشخیص داده شدند، پس از بررسی سوابق پزشکی، رادیوگرافهای اخذ شده و اطلاعات جمع آوری شده شامل سن، جنس، محل آسیب در مچ دست، تعداد و مقدار آسیب اولیه و نوع شکستگی این نتایج بدست آمد که بیشترین شکستگی در وجه جانبی پشت دستی مفصل  MCJ با 5/64 درصد و تعداد 20 رأس و بدنبال آن سطح میانی کف دستی  MCJ با 4/19درصد و تعداد 6 رأس، بیشترین آسیب در وجه پشتی پائینی Cr با 1/58 درصد و تعداد 18راس و پس از آن وجه پشتی C3 با 8/25درصد (تعداد8 راس) و شکستگی قطعه‌ای یا اسلب C3 با 4/19درصد (تعداد 6 راس) قرار داشتند، مچ راست بیشتر از سمت چپ دچار شکستگی بود. از تعداد شکستگی‌ها سهم نریان‌ها بیشتر بوده است. این مطالعه قابلیت‌های رادیوگرافی را در تشخیص آسیب‌های مختلف این مفصل بیان میکند و احتمال وقوع آنها را با عوامل سن، جنس و محل عارضه نشان می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

رادیوگرافی؛ مفصل مچ دست؛ شکستگی‌های مچ؛ اسب کرد

مراجع

• بهارمست، ج. راد، م. وشکینی، ع. (1378). رادیولوژی دامپزشکی، چاپ سوم، ویرایش دوم، انتشارات دانشگاه تهران، 335-367
  • Butler, J.A., Colles, C.M., Dyson, S.J., Kold, S.E., Poulos, P.W. (2005). Clinical radiology of the horse. Blackwell Science, Inc:171-205.
  • Dixon, R.T. (1969). Radiography of the equine carpus, Australian Veterinary Journal; (45): 171.
  • Dyson, P. K., Jakson, B. F., Pfieffer, N. D. U., Price, J. D. (2008). Days lost from training by two-and three-year-old thoroughbred horses: a survey of seven UK training yards Equine Veterinary Journal; (40): 650-657.
  • Lindsay, W.A., Horney, F.D (1981). Equine carpal surgery: a review of 89 cases and evaluation of return to function, Journal of the American Veterinary Medical Association; 179:682.
  • McIlwraith, C.W. (2011). Diagnosis and Treatment of Osteochondritis Dissecans. Veterinary Surgery; 14 (2): 105–116.
  • Murray, R.C., Dyson, S.J.(2007). The Equine Carpus. In: Text Book of Veterinary Diagnostic Radiology, Thrall, D.E., Fifth Ed, WB Saunders, Philadelphia:381-98.
  • Palmer, S.E. (1986). Prevalence of carpal fractures in thoroughbred and standardbred horses, Journal of the American Veterinary Medical Association;188(10):1171-1173.
  • Sande, R.D. (2007).The metacarpophalangeal (metatarsophalangeal) articulation. In: Thrall DE, ed. Textbook of veterinary diagnostic radiology. 5th ed. Philadelphia, WB Saunders: 219–228.
  • Schneider, R.K., Bramlage, L.R., Gabel, A.A., Barone, L.M., Kantrowitz, B.M. (2011). Incidence, location and classification of 371 third carpal bone fractures in 313 horses, Equine Veterinary Journal, Suppl;(6): 33–42.
  • Stashak, T. S. (2002). Adams' Lameness in horses, Williams & Wilkins, Philadelphia, 5th ed: 864.
  • Steel, C.M., Hopper, B.J., Richardson, J.L., Alexander, G.R., Robertson, I.D.(2006): Clinical findings, diagnosis, prevalence and predisposing factors for lameness localised to the middle carpal joint in young Standardbred racehorses. Equine Veterinary Journal;38(2):152-7.
  • Thrall, D.E., Lebel, J.L., O’Brien, T.R.(1971). A five-year survey of the incidence and location of equine carpal chip fractures, Journal of the American Veterinary Medical Association;(159): 1366.
  • Wyburn, R.S., Goulden, B. E., (1974). Fractures of the equine carpus: a report on 57 cases, New Zealand Veterinary Journal;(22): 133.