رابطه علی مهارت منتورینگ مربی و انگیزه پیشرفت ورزشی با نقش میانجیگری شوخ طبعی مربیان در ورزشکاران دوومیدانی کار خراسان بزرگ

مدیریت و رفتار سازمانی در ورزش

دوره 10، شماره 2، مرداد 1400، صفحه 35-48   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسن فهیم دوین¹؛ امیر ماهیان جاغرق²؛ احسان اسداللهی^{* 3}؛ حسن قره داشی²

¹عضو هیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

²دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

³استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه غیرانتفاعی سناباد گلبهار، خراسان رضوی، ایران.

چکیده

در این پژوهش توصیفی – همبستگی که با استفاده از رویکرد معادلات ساختاری انجام گرفت، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه علی مهارت منتورینگ مربی و انگیزه پیشرفت ورزشی با نقش میانجیگری شوخ طبعی مربیان در ورزشکاران دوومیدانی کار خراسان بزرگ بود. جامعه آماری در این تحقیق عبارتند از کلیه ورزشکاران دوومیدانی کار خراسا ن بزرگ به تعداد کل 650 نفر (350 نفر زن و 300 نفر مرد) می باشند. نمونه آماری تحقیق با توجه به حجم جامعه آماری و همچنین به منظور دست یابی به حداکثر ویژگی های جامعه مورد مطالعه تعداد 242 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند که به پرسشنامه های استاندارد 85 عبارتی مهارت منتورینگ، 25 عبارتی انگیزه پیشرفت ورزشی و 25 عبارتی شوخ طبعی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (از شاخص‌هایی مانند درصد، میانگین و انحراف معیار برای ارزیابی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و همچنین تعیین میزان اهمیت متغیرها) و استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معادلات ساختاری) با کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 و LISEREL نسخه 8.8 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مهارت منتورینگ مربی بر انگیزه پیشرفت ورزشی با نقش میانجیگری شوخ طبعی مربیان در ورزشکاران دوومیدانی کار خراسان بزرگ تاثیر معنی داری دارد و مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. با توجه به یافته های پژوهش مربیان دوومیدانی می توانند با استفاده از مهارت منتورینگ با چاشنی شوخ طبعی، انگیزه پیشرفت را در ورزشکاران دوومیدانی کار، بالا ببرند.

کلیدواژه‌ها

مهارت منتورینگ مربی؛ انگیزه پیشرفت ورزشی؛ شوخ طبعی مربیان؛ ورزشکاران دوومیدانی