بررسی عناصر انسجام پیوندی و رابطۀ آن با معنا در داستان آفرینش آدم در مرصادالعباد

تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)

دوره 13، شماره 48، تیر 1400، صفحه 203-227   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/dk.2021.684907

نویسندگان

پروین گلی زاده^{* 1}؛ رضوان فاطمی²

¹دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

²دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

چکیده

انسجام یک اصطلاح زبان­شناسی متن است که در سال 1976 توسط مک هالیدی و رقیه حسن مطرح شد. یک متن جهت برخورداری از انسجام نیازمند عناصری است که یکی از آنها ادوات ربط یا پیوندی است که باعث پیوستگی و اتصال واژگان و به ویژه جمله­ های متن می­شود. هر متن ادبی از این عناصر بهره می­ گیرد و کارکرد آن با توجه به موضوع مورد بحث مبتنی بر شیوة خاصی است. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی، با تکیه بر سبک ­شناسی زبانی، بررسی ساختار و نحو جمله­ ها و عناصر انسجام پیوندی، بر مبنای نظریه انسجام متن هالیدی و حسن، صورت گرفته است.در این راستا، داستان «آفرینش آدم» از کتاب «مرصادالعباد»، مورد خوانش و بررسی قرار گرفته و میزان استفاده از هر کدام از عناصر پیوندی به طور جداگانه و نقش آن عناصر در انسجام کلّی متن، بیان شده است.بررسی ادوات پیوندی در داستان آفرینش آدم در مرصادالعباد در چهار گونة عوامل ربط افزایشی، تقابلی، سببی و زمانی صورت گرفته است.با بررسی گونه ­های ربطی این نتایج به دست آمد که کارکرد عوامل افزایشی و سببی بیشتر از سایر عوامل پیوندی است.عامل افزایشی از نوع توضیحی بیشترین کاربرد را دارد که این خود می‌تواند متأثر از موضوع مورد بحث که توضیح و توصیف داستان خلقت آدم است، باشد؛ زیرا این متن داستانی عارفانه را برای علاقه­ مندان به عرفان و تصوف روایت می­کند، از این رو باید از عوامل افزایشی یا اضافی استفاده کند تا بتواند داستان را بهتر به تصویر بکشد و به گونه­ای تأثیرگذار این داستان عاشقانة عارفانه را بیان نماید.نتایج حاصل از پژوهش، نشان­ دهندۀ آن است که عناصر انسجام پیوندی، نقش مهمی در یکپارچه ساختن یک متن، ایفا می­ کند.

کلیدواژه‌ها

انسجام پیوندی؛ معنا؛ ادوات ربطی؛ داستان آفرینش آدم؛ مرصادالعباد

مراجع

کتاب ها

آقاگل زاده، فردوس(1385) تحلیل گفتمان انتقادی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

الخطابی، محمد(1991م) لسانیات النص: مدخل إلی انسجام الخطاب، بیروت: المرکز الثقافی العربی.

رازی، نجم الدین(1377) مرصادالعباد، به کوشش دکتر محمدامین ریاحی، چاپ هفتم، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

شفیعی کدکنی، محمدرضا(1395) ادوار شعر فارسی، چاپ نهم، تهران: سخن.

فرای، نورتروپ(1379) رمز کل، کتاب مقدس و ادبیات، ترجمۀ صالح حسینی، تهران: نیلوفر.

فرج، حسام احمد(2007) نظریه علم النص، القاهره: مکتبه الآداب.

گرین کیت و جیل لبیهان(1383) درس نامۀ نظریه و نقد ادبی، ترجمه گروه مترجمان، چاپ اول، تهران: روزنگار.

محمد، عزه شبل(2007) علم لغه النص، القاهره: مکتب الآداب.

مهاجر، مهران؛ نبوی، محمد(1376) به سوی زبان‌شناسی شعر، تهران: مرکز.

مقاله ها

امیری خراسانی، احمد؛ علی نژاد، حلیمه(1394) بررسی عناصر انسجام متن در نفثه المصدور براساس نظریة هالیدی و حسن، متن‌پژوهی ادبی، سال 19، شمارۀ63، صص7-32.

صفوی، کورش(1373)برخی از ویژگی‌های بندهای موصولی فارسی، مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی، شمارۀ 80، صص 198-181.

فروزنده، مسعود؛ بنی طالبی، امین(1393)ابزارهای آفریننده انسجام متنی و پیوستار بلاغی در ویس و رامین، مجله شعر پژوهی دانشگاه شیراز، سال ششم، شمارۀ دوم، صص 107-134.

لطفی پور ساعدی، کاظم(1371) درآمدی به سخن‌کاوی، مجله زبان شناسی، سال نهم، شمارۀ 1 (پیاپی 17)، صص 9-40.

معین الدینی، فاطمه(1382) شگردهای ایجاد انسجام متن در کلیله و دمنه، مجلۀ فرهنگ، شمارۀ 46 و 47، صص 303-326.

نوروزی، حامد؛ غلامحسین‌زاده، غلامحسین(1388) نقش عوامل ربط زمانی در انسجام، کاوش‌نامه، سال 10، شمارۀ 19، صص122-97.

منابع لاتین

Halliday, Mac and Roqia Hassan (1976) Cohesion in English, London: Longman.