بازتاب معاد در شعر عرفانی عطار

عرفان اسلامی

دوره 18، شماره 69، مهر 1400، صفحه 1-18   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عنایت الله شریف پور¹؛ احمد امیری خراسانی²؛ اسماعیل حسن زاده^{* 3}

¹دانشیار دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران [e-mail].

²استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان،ایران. [e-mail]

³دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران. نویسنده مسئول: [e-mail]

چکیده

معاد و زندگی پس از مرگ، همیشه رمزآلود و ناشناخته بوده و همین ناشناختگی، باعث ترس بیشتر از مرگ شده­است، لذا برای روشن­شدن جریان معاد و قیامت به­عنوان یکی از مهم‌ترین بن‌مایه‌های شعر فارسی، ضروری­است که علاوه­بر کتب دینی به شناخت تفکر و اندیشۀ عارفان نیز پی­ببریم. عطّار نیشابوری شاعر و عارف توانای ایرانی، تأمّلاتی بسیار عمیق دربارۀ معاد داشته که به شکل گسترده­ای در اشعار وی جلوه­نموده­است. پژوهشگر در این مقاله، پس از ارائۀ مقدّماتی در زمینۀ عرفان به­عنوان راهی برای کشف حقایق به جایگاه و معانی معاد در فرهنگ ها و واژه­نامه­های فارسی و عربی اشاره­نموده و سپس به بازتاب معاد در شعر عطّار به­عنوان یکی از چهره­های برجستۀ عرفانی پرداخته‌است و ضمن معرفی دیدگاه وی دربارۀ معاد و قیامت به عوامل کامیابی یا ناکامی در آخرت پرداخته و مشخص­نموده که قرآن کریم سرچشمۀ افکار دینی و مذهبی عطّار بوده­است.

کلیدواژه‌ها

معاد؛ قیامت؛ عطار؛ شعر عرفانی

مراجع