تحلیل روابط چندگانه حرمت خود، خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط پیش از ازدواج با نقش میانجی خودکنترلی

فصلنامه روانشناسی سلامت و رفتار اجتماعی

دوره 1، شماره 2، مرداد 1400، صفحه 105-118   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/hpsbjourna.2021.685160

نویسنده

شهناز نوحی^*

استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود ایران

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر تحلیل روابط چندگانه حرمت خود، خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط پیش از ازدواج با نقش میانجی خودکنترلی در شهر شاهرود است.

روش: روش پژوهش حاضر با توجه ماهیت آن از نوع توصیفی – همبستگی (معادلات ساختاری) است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود در سال تحصیلی 1398-99 است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول براورد حجم نمونه کوکران استفاده شد که برابر 200 نفر است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس است. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس‌های پرسشنامه نگرش به ارتباط قبل از ازدواج کردلو (1389)، مقیاس خودپنداره-خودپنداشت جان‌بزرگی (1385)، حرمت خود کوپر اسمیت (1967) و خودکنترلی تانجی، پومیستر و پون (۲۰۰۴) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار Amos نسخه 21و روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بین خودکنترلی با حرمت خود، خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط قبل ازدواج رابطه معنادار وجود دارد (05/0P<). همچنین بین حرمت خود با خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط قبل ازدواج رابطه معنادار وجود دارد (05/0P<). بین خودپنداره-خودپنداشت با نگرش به روابط قبل ازدواج نیز رابطه معنادار وجود دارد(05/0P<).

نتیجه‌گیری: بنابراین، به نظر می‌رسد خانواده‌ها می‌توانند با تقویت حرمت خود و خودپنداشت-خودپنداره در فرزندان خود، موجب ایجاد خودمهارگری بالا در آن‌ها شوند و در نتیجه فرزندان آن‌ها در آینده نگرش سالمی نسبت به ازدواج پیدا کنند.

کلیدواژه‌ها

حرمت خود؛ خودپنداره-خودپنداشت؛ نگرش به روابط پیش از ازدواج؛ خودکنترلی

مراجع