تحزب در نگرش آیت الله اکبرهاشمی رفسنجانی

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 10، دوره 12، شماره 48، آذر 1400، صفحه 185-204   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

محمدرضا علی حسینی عباسی¹؛ خدایار مرتضوی اصل^{* 2}؛ سیدعطاء الله سینایی³

¹دانشجوی دکتری علوم سیاسی (مسائل ایران) ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول

³استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

چکیده

از دهه 1820 به بعد، احزاب به عنوان راهکاری برای تحقق مردم سالاری پدیدار و در اداره کشورها صاحب نقش گردیدند. در ایران نیز در پی مشروطه، احزاب شروع به فعالیت نمودند. اما متاثر از شرایط، نقش آنها در حاکمیت متفاوت بود. در این مقاله با روش هرمنوتیک مولف محور به عنوان گامی در سیر تکاملی تحقیقات در زمینه جایگاه احزاب در ایران، چگونگی نگرش و نقش هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از عناصر فعال در مبارزات قبل از انقلاب  و از پایه های حکومت در بعد از انقلاب را به عنوان سوال محوری مطرح می نماییم. پس از بررسی می بینیم که وی  معتقد به کارهای تشکیلاتی و مدنی، و تحزب بوده و از  موسسین جامعه روحانیت  مبارز و حزب جمهوری اسلامی و حزب کارگزاران سازندگی می باشد. او امکان تحقق تحزب را تابع شرایط سیاسی  و درک جامعه میدانست و مشوق نظام نوین حزبی در ایران بود.

کلیدواژه‌ها

تحزب؛ انقلاب اسلامی؛ هاشمی رفسنجانی؛ دموکراسی

مراجع