روش شناسی تفسیری ابوعلی فارسی

نامه الهیات

دوره 13، شماره 53، اسفند 1399   

نویسندگان

محسن زارعی جلیانی¹؛ محمد مهدی رضوانی حقیقی شیرازی²؛ احمد جعفری^{* 3}

¹عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون

²عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

³دانش آموخته دکتری علوم قرآن و حدیث از دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون

چکیده

ابوعلی فارسی از بزرگان و ادیبان معروف و مشهور قرن چهارم هجری و از مشاهیر دانشمندان متقدم و امام النحویون زمانه خویش است. او صاحب تالیفات ارزشمند و گرانبهایی در تفسیر و نحو است که مورد استناد مفسران قرار گرفته است. یافته ها حاکی از وجود یک کتاب تفسیری از ابوعلی فارسی است که مفقود گردیده ولی آثار و آراء تفسیری وی را می توان از دیگر تألیفاتش و همچنین از جوامع تفسیری قرن پنجم به بعد، بازیابی نمود. همچنین یافته ها نشان می دهد نامی از ابو علی فارسی در تاریخ تفسیر وجود ندارد. لذا این نوشتار تحلیلی کتابخانه‌ای با پژوهش در آثار و تألیفات ابوعلی و آراء تفسیری وی در آثار دیگر مفسران، رهیافتی به منهج تفسیری آن بزرگ دانشمند یافته است. اهمیت این پژوهش، احیای میراث تفسیری گذشتگان بالاخص متقدمین است. چون اساساً ضرورت دارد برای تکمیل چیستی و کارکرد تفسیر در سده های متقدم هجری به همه عناصر دست یافت.
 

کلیدواژه‌ها

ابوعلی فارسی؛ روش شناسی؛ تفسیر؛ تاریخ تفسیر؛ نحو

سایر فایل های مرتبط با مقاله

روش شناسی تفسیری ابوعلی فارسی .pdf

مراجع