تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 10,005 |
تعداد مقالات | 83,623 |
تعداد مشاهده مقاله | 78,416,302 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,444,855 |
تأثیر برنامه توانمندسازی روانشناختی معلم بر تعامل معلم ـ دانشآموز، هیجانات و خوشبینی تحصیلی معلمان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
نشریه علمی آموزش و ارزشیابی (فصلنامه) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
دوره 14، شماره 55، دی 1400، صفحه 113-145 اصل مقاله (934.98 K) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jinev.2021.1933096.2516 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
نویسندگان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
مونا واله1؛ امید شکری* 2؛ حسن اسدزاده3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی ، واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامیتهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2استادیار ،گروه روان شناسی بکاربسته، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3دانشیار، گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران ، تهران، ایران | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
چکیده | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامة توانمندسازی روانشناختی معلم بر تعامل معلم ـ دانشآموز، هیجانات و خوشبینی تحصیلی گروهی از معلمان زن انجام شد. در یک مطالعة شبهتجربی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل غیرمعادل و همراه با پیگیری دو ماهه، 60 معلم زن در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند، قبل و بعد از آموزش به پرسشنامه تعامل معلم (QTI؛ لارداسمی و کنی، 2001)، سیاهه هیجان معلم (TEI، چن، 2016)، و مقیاس خوشبینی تحصیلی معلمان (TAOS، وولفولک هوی، هوی و کارز، 2008) پاسخ دادند. از طریق 10 جلسه و هر جلسه دو ساعت، بستة جامع توانمندسازی روانی به شیوه گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج روش آماری تحلیل واریانس مختلط ساده نشان داد که در کوتاهمدت و بلندمدت، برنامة توانمندسازی روانشناختی معلم در افزایش هیجانات مثبت معلم، خوشبینی تحصیلی معلمان، وجوه انطباقی مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموزان و در نهایت، در کاهش هیجانات منفی معلم و وجوه غیرانطباقی مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز، به طور تجربی، مؤثر بود. در مجموع، نتایج مطالعة حاضر همسو با دغدغة محققان تربیتی علاقهمند به قلمرو مطالعاتی روانشناسی سلامت حرفهای در معلمان نشان میدهد که تحقق ایدة توانمندسازی روانی معلمان به منظورت بقاء روانی و بالندگی حرفهای آنها به تأمین بیش از پیش خصیصه سرمایة روانشناختی در معلمان مربوط میشود. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
کلیدواژهها | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
توانمندسازی روانشناختی معلم؛ خوشبینی تحصیلی معلم؛ هیجانات معلم؛ تعامل معلم ـ دانشآموز | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
اصل مقاله | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
مقدمه در حال حاضر، در غالب کشورها، ایدة کیفیت خدمات حرفهای معلمان به دلیل همبسته بودن با موضوعاتی مانند الگوی پیشرفت فراگیران، مسئولیتپذیری و یادگیریهای حرفهای مداوم آنها، به یک دغدغه پژوهشی فراگیر تبدیل شده است (لیو و کانرینیوس[1]، 2020؛ کاراکاس، ارسوزلو، دمیر، آساک و ویدلی[2]، 2019؛ مایر[3]، 2014). به منظور بهبود کیفیت خدمات حرفهای معلمان، غالب دولتها برنامههای خود را در قلمرو آموزشِ معلم بازبینی کرده و از رویکردهای جایگزین دیگری برای آموزش معلم استفاده نمودهاند. نتایج مطالعات مختلف از نقش تفسیری توانمندسازی روانشناختی معلم در پیشبینی کیفیت خدمات حرفهای معلم حمایت کردهاند (کلارنس و گئورگی[4]، 2018؛ دای و گائو[5]، 2014). یکی از پیامدهای مطلوب و مورد انتظار برنامههای آموزش معلمان این است که ضمن تقویت سطح کیفی استانداردهای عملکرد آنها در افزایش رضامندی حرفهای ادراک شده و لذت از کار و همچنین، حفظ انگیزش، تعهد و اشتیاق در معلمان برای سالهای طولانی، ایفای نقش میکند (چان[6]، 2008؛ نیوبری، گالانت و ریلی[7]، 2013؛ وانگ، چنگ و هسو[8]، 2014؛ تانگ[9]، 2018). در حالی که دستیابی به چنین نتایجی متعاقب استفاده از برنامههای آموزش معلمان، واقعیتی غیرقابل انکار است، اما نگرانی مربوط به روند فزایندة کنارهگیری معلمان از حرفه معلمی به ویژه در کشورهایی مانند ایالت متحده آمریکا و استرالیا به یک پدیدة بینالمللی تبدیل شده است. با وجود حساسیت غیرقابل انکار ایده آموزش معلم و همچنین کثرت شواهدی در دفاع از سرمایهگذاری بهینه برای کمک به شکلگیری خصیصة توانمندی روانی در معلمان، همچنان محدودیت در دسترسی به منابعی اصیل برای محقق کردن این کفایت روانشناختی به طور محسوس به چشم میخورد (ریان، ساچت، و استالمن[10]، 2014؛ رحمان و علی[11]، 2018؛ سیفای و کاویونی[12]، 2014). در یک سطح، مهارتها و راهبردهای مربوط به توانمندسازی به مثابة مؤلفة اصلی توسعة کفایت معلمی تلقی میشود که دستیابی به آن نیازمند طراحی تجارب آموزشی برای معلمان است. همچنان، نگرانی دربارة فرسودگی شغلی و کناره گیری از حرفة معلمی، ضرورت تغذیة خزانة مهارتی معلمان را مورد تأکید قرار میدهد. آنچه در این مسیر با کمی ابهام همراه است بر استفاده از رویکردهای مفهومی ارجح برای تحقق این هدف اشاره میکند. بنابراین، با توجه به وسعت دامنة معنایی سازة توانمندسازی روان شناختی ضرورت اندیشیدن به رویکردی با شمول حداکثری همبستههای این کیفیت روانشناختی بیش از پیش احساس میشود. گاردنر[13] (2011) دریافت که دانشجو معلمان در مقایسه با جامعة عمومی، سطوح بالاتری از آشفتگی روانشناختی[14] را گزارش کردند. بنابراین، توسعة مداخلات مبتنی بر توانمندسازی برای این افراد از اهمیت ویژهای برخوردار است (بیرچینال، اسپندلاوی و باک[15]، 2019). همة معلمان در خلال گذاراندن دروس خود به ویژه واحدهای عملی از طریق رویارویی با واقعیات تدریس، با دورههایی از تجارب تنیدگیزا را روبرو میشوند. برای مثال گلدستین[16] (2005) دریافت که دانشجو معلمان از طریق مقایسه تصاویر ایدهآل خود با واقعیات حرفة معلمی، احساس توهمزدایی[17] میکنند. بر این اساس، توسعة برنامة آموزش معلمان با تأکید بر ویژگیهای کارکردی مفهوم توانمندسازی روانشناختی نه تنها برای معلمان و آینده حرفهای آنها بلکه برای فراگیران نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. برای مثال گاردنر (2011) بر نقش دانشگاهها در توسعة برنامههای پیشگیرانة خودیاری رسان و سلامتمحور برای دانشجو معلمان تأکید کرد. معلمان ظرفیت توانمندی روانشناختی را از طریق توسعة منابع فردی (مانند انگیزش، کفایت هیجانی و اجتماعی)، درک راههای بسیجِ منابع زمینه ای (مانند روابط و شبکههای حمایتی) و کاربست طیفی از راهبردهای مقابلة انطباقی (مانند حل مسأله، مدیریت زمان، حفظ تعادل کار ـ زندگی) با هدف مدیریت چالشها برای نیل نتایجی انطباقی و سازش یافته (مانند تعهد، رضامندی حرفهای، بهزیستی، مشغولیت) در خود ایجاد میکنند (چیساک، کلاس، باگرا، جینکینس، بائر و سود[18]). گالانت و ریلی (2014) دریافتند که عواملی مانند تنیدگی و فرسودگی[19] (اسچلیچتی، یسیل و مربلیر[20]، 2005) و عدم آمادگی افراد برای رویارویی با واقعیات مربوط به مطالبات حرفه معلمی در تصریح دلایل کنارهگیری معلمان از نقش قابل ملاحظهای برخوردار است (دیمتریو، ویلسون و وینترباتم[21]، 2009). رویکرد جایگزین با محوریت پدیده کنارهگیری معلمان بر این موضوع متمرکز است که چرا معلمان در این حرفه باقی میمانند؟ عوامل تصریح کننده تداوم حضور معلمان در این حرفه کدامند؟ عواملی که معلمان را در مواجهه با چالشها ایمن نگاه میدارد کدامند؟ و در نهایت، آنها چگونه خویش را در برابر این شرایط توانمند کرده و به جای دغدغهمندی صرف برای بقاء[22] به بالندگی[23] میاندیشند (بلتمن، منسفیلد و پریس[24]، 2011). این تغییر با تحرکات فکری جنبش روانشناسی مثبت[25] همسو است (ایرگان و دیویلی[26]، 2021). یکی از خطوط فکری منتخب برای تحقق ایدة توانمندسازی روانشناختی معلم بر اساس برنامة ملی استرالیا مستلزم آموزش قابلیتهای فردی و اجتماعی شامل مهارتهای خودآگاهی[27] (تشخیص هیجانات، خودآگاهی، ادراک خود و خودارزشمندی)، خودمدیریتی[28] (بیانگری مناسب هیجانات، خودانضباطگری، هدفگزینی، انجام کارها به طور مستقل و مبتکرانه، اعتماد، تابآوری و سازگاری)، آگاهی اجتماعی[29] (همدلی، تصدیق دیدگاههای مختلف، کمک کردن به جامعة مدنی، حمایت از کمک به دیگران، درک روابط) و مدیریت اجتماعی[30] (تعامل، تصمیمگیری، حل تعارض و مذاکره، ایجاد و حفظ روابط، رهبری، کار کردن به طور همیارانه) است (فرناندز، گاویا، سیلوا و پیکسوتا[31]، 2021). نتایج مطالعات مختلف از نقش تفسیری توانمندی روانشناختی معلمان در پیشبینی طیف وسیعی از پسایندهای مثبت برای معلمان و فراگیران به طور تجربی حمایت کرده.اند (منسفیلد، بلتمن، برادلی و ویسربی ـ فل[32]، 2016( . در این پژوهش، محققان با تأسی از چهارچوبهای مفهومی توسعه داده شده برای تغذیه خزانه مهارتی معلمان، با هدف تأمین ایدة توانمندسازی روانشناختی معلمان، بر سه قلمرو مفهومی شامل هیجانات معلم، خوشبینی تحصیلی معلمان و مدل رفتار رابطه بینفردی معلم ـ دانشآموز متمرکز شدند. بر این اساس، وولفولک هوی و همکاران[33] (2008) نخستین بار سازة خوشبینی تحصیلی را به مثابة یکی از مهمترین مؤلفههای شکل دهنده به سرمایة روانشناختی معلمان توسعه دادند. طبق دیدگاه وولفولک و همکاران (2008) سازة خوشبینی تحصیلی معلمان از اجتماع سه مفهوم اعتماد به والدین و دانشآموزان ـ که بر باورمندی معلم نسبت به دانشآموزان و والدین و تلاش باورمندانه معلمان برای تسهیل روند پیشرفت فراگیران دلالت داردـ، خودکارآمدی معلم ـ که بر توانایی معلم برای استفاده از راهبردهای آموزشی مناسب، مدیریت کلاس درس و تأثیرگذاری بر فراگیران دشوار و تلاشگریز دلالت دارد ـ، و ارزشگذاری برای تلاشهای تحصیلی ـ که بر باورها و تلاشهای معلمان برای یادگیری فراگیران دلالت داردـ، تشکیل شده است. چن[34] (2016) نیز با هدف صورتبندی مدل نظری زیربنایی مفهوم هیجان معلم با تأسی از برنامه عاطفه مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلیگن[35]، 1988) و همچنین با مرور شواهد نظری و تجربی موجود در قلمرو مطالعاتی تجارب هیجانی در معلمان مانند نتایج مطالعات لی و یین[36] (2011) ، شش طبقهی هیجانی مثبت و منفی هیجان شامل لذت، عشق ناراحتی، خشم و ترس را توسعه دادند. علاوه بر این، لارداسمی و کنی[37] )2001) به نقل از سرمد (1396) بر اساس مدل پیشنهادی لیری[38] (1957) ـ که اشکال مختلف رفتار بینفردی را در بافت تعامل درمانگر و درمانجو مشخص میکند ـ، مدل رفتار بینفردی را در قلمرو تعامل معلم ـ دانشآموز توسعه دادند. چهارچوب مفهومی مدل رفتار رابطه بین فردی معلم دانش آموز بر مبنای دو بُعد نزدیکی (همکاری یا تضادورزی) و اثر گذاری (تسلط یا تسلیم) گسترش یافت (لارداسمی و کنی، 2001 به نقل از سرمد1396). به بیان دیگر، در این منطق مفهومی، رفتار معلم به طور کلی در دو بُعد گروهبندی میشود: بُعد نزدیکی ـ که همکاری را در برابر تضادورزی اندازهگیری میکند ـ، و بُعد اثرگذاری ـ که تسلط را در برابر تسلیم شدگی اندازهگیری میکندـ. بنابراین، در این چهارچوب مفهومی، تعامل معلم از چهار بُعد کلی تسلط، تسلیم، همکاری و تضادورزی تشکیل شده است. بنابراین، در این منطق مفهومی، این چهار بُعد به صورت هشت بردار رفتاری متفاوت شامل رهبری، رفتار کمک کننده/دوستانه، درک کردن، مسئولیتپذیری/آزادی فراگیر، نامطمئن بودن، ناراضی بودن، تنبیه کردن و سختگیر بودن از یکدیگر متمایز میشوند. با توجه به کارکرد ضربهگیرانةکیفیت توانمندسازی روانشناختی در مواجهة تجارب تنیدگی زای حرفه ای در بین معلمان، اگر چه توسعة برنامههای آموزشی با هدف تعمیق منابع مقابلهای معلمان با تأکید بر مختصات کُنشی توانمندسازی روانشناختی دارای اهمیت ویژه ای است، اما پیش از آن ضرورت اندیشیدن به منطق نظریِ زیربنایی قلمرو مطالعاتی توانمندسازی روانشناختی معلم بیش از پیش احساس میشود. بنابراین، محقق در مطالعة حاضر ضمن تصریح اهمّ قلمروهای مفهومی توانمندسازی روانشناختی معلم میکوشد با تأسی به این چهارچوب مفهومی، گامهای استوار و مستدلی در مسیر توسعة برنامة آموزش توانمندسازی روانشناختی برای معلمان ایرانی برداشته و اثربخشی بسته طراحی شده را بر متغیرهایی مانند هیجانات معلم، خوشبینی تحصیلی و رفتار بینفردی دانشآموز ـ معلم بررسی کند. 1- روشپژوهش حاضر از نوع مطالعات شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترلِ غیرمعادل و همراه با پیگیری بود. طبق دیدگاه کرک[39] (2009) با توجه به عدم گمارش تصادفی مشارکت کنندگان در دو گروه آزمایش و کنترل، پژوهش حاضر از نوع مطالعات شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترلِ غیرمعادل و همراه با پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامیمعلمان زن مقطع متوسطة اول و دومِ منطقة 4 آموزش و پرورش در شهر تهران در سال تحصیلی 99-98 بودند. نمونه آماری در این پژوهش شامل 60 معلم زن با میانگین سنی 56/33 سال و انحراف معیار 17/4، در دامنة سنی 44-22 بودند. در بین معلمان، 50 نفر (3/83 درصد) دارای مدرک کارشناسی و 10 نفر (7/16 درصد) دارای مدرک کارشناسی ارشد بودند. در این گروه نمونه، 14 نفر (3/23 درصد) دارای سابقة تدریس کمتر از پنج سال، 32 نفر (3/53 درصد) دارای سابقة بین 5 تا 10 سال تدریس، 9 نفر (15 درصد) دارای سابقة بین 10 تا 15 سال تدریس و در نهایت، 5 نفر (3/8 درصد) بیش از 20 سال سابقه داشتند. در این نمونه، مدرک 21 معلم (35 درصد) به گروه ادبیات و علوم انسانی، مدرک 23 معلم (3/38 درصد) به گروه علوم پایه، 10 نفر معلم (7/16 درصد) به گروه ریاضی و فنی و مهندسی و در نهایت، 6 معلم (10 درصد) به گروه زبان متعلق بودند. در این مطالعه که مشتمل بر دو گروه آزمایش و کنترل بود، بر اساس منطق پیشنهادی کوهن[40] (1986( به نقل از سرمد، بازرگان و حجازی(1396) با فرض آن که 05/0=a و اندازه اثر برابر با 60/0 است برای دستیابی به توان آزمون آماری برابر با 85/0، برای هر یک از دو گروه آزمایش و کنترل، نمونهای حدود 30 واحد آزمایشی انتخاب شدند. اهمّ ملاکهای ورود به پژوهش برای واحدهای آزمایشی شامل رضایت آگاهانه معلمان برای مشارکت در پژوهش، اشتغال به حرفه معلمی در منطقة 4 آموزش و پرورش شهر تهران، عدم سابقة ارجاع به روانشناس و یا مصرف داروهای تجویز شده بوسیلة روانپزشکان و متخصصان سلامت و در نهایت، دامنة سنی 20 تا 45 سال بودند. علاوه بر این، اهمّ ملاکهای خروج از مطالعة حاضر شامل شرکت همزمان در هر برنامة آموزشی مشابه دیگر، سوء مصرف مواد مخدر و داروهای روانگران، غیبت 2 جلسه از برنامة آموزشی، عدم مشارکت فعالانه در جلسات آموزشی و عدم انجام مسئولانة تمارین و تکالیف خانگی بودند. بر حسب ملاکهای مرور شده، در پایان دورة آموزشی هیچ کدام از واحدهای آزمایشی در گروههای آزمایش و کنترل حذف نشدند.
ابزارهای سنجش پرسشنامه تعامل معلم[41] (QTI؛ لارداسمی و کنی، 2001). نسخة اصلی پرسشنامة تعامل معلم دانش ـ آموز با 77 سوال بر اساس مدل رفتار بینفردی معلم (وابیلس و همکاران، 1993 به نقل از سرمد 1396) توسعه یافت. به دنبال آن، نسخة استرالیایی پرسشنامة تعامل معلم ـ دانشآموز مشتمل بر 48 سوال و دو بُعد نزدیکی (همکاری یا تضادورزی) و اثرگذاری (تسلط یا تسلیم) گسترش یافت (لارداسمی و کنی، 2001). در این نسخه، مشارکت کنندگان به سوالات بر روی یک طیف پنج درجهای از هرگز (0) تا همیشه (4) پاسخ میدهند. مرور شواهد تجربی مختلف نشان میدهد که پرسشنامة تعامل معلم ـ دانشآموز در بافتهای فرهنگی مختلف از ویژگیهای فنی روایی و پایایی مورد انتظار برخوردار است (لارداسمی و کنی، 2001؛ وابیلیس، بریکیلمنس، دنبراک و تارتویک، 2006). لارداسمی و کنی (2001) تأکید کردند که ضرایب پایایی پرسشنامة تعامل معلم دانشآموز در نمونههای معلمان آمریکایی، هلندی و استرالیایی بین 60/0 تا 82/0 به دست آمد. در مطالعة قربانی، شکری، فتحآبادی و شریفی (زیر چاپ)، ضرایب همسانی درونی زیرمقیاسهای پرسشنامة تعامل معلم دانشآموز بین 50/ تا 77/0 به دست آمد و ضرایب همسانی درونی زیرمقیاسهای رهبری، کمک کردن، درک کردن، مسئولیت/آزادی فراگیر، نامطمئن بودن، ناراضی بودن، تنبیه کردن و سختگیر بودن به ترتیب برابر 67/0، 63/0، 59/0، 55/0، 55/0، 69/0، 79/0 و 71/0 به دست آمد. سیاهه هیجان معلم[42] (TEI، چن، 2016). چن (2016) به منظور سنجش تجارب هیجانی مثبت و منفی در معلمان، فهرست هیجان معلم را توسعه داد. معلمان به گویههای فهرست هیجان معلم بر روی یک طیف 6 درجهای از 1 (هرگز) تا 6 (همیشه) پاسخ میدهند. این فهرست با 26 ماده، 2 طبقهی هیجانی مثبت شامل لذت و عشق و 3 طبقه هیجانی منفی شامل ناراحتی، خشم و ترس را اندازهگیری میکند. در مطالعه چن (2016) نتایج روایی سازة فهرست هیجان معلم با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی تأییدی نشان داد ساختار پنجعاملی فهرست هیجان معلم با دادهها برازش مطلوبی داشت. در مطالعه چن (2016) ضرایب همسانی درونی برای مقیاسهای لذت، عشق، ناراحتی، خشم و ترس به ترتیب 90/0، 73/0، 86/0، 87/0 و 86/0 به دست آمد. علاوه بر این، در مطالعة خدایی (1397) که با هدف تحلیل روانسنجی نسخة فارسی سیاهة هیجانات معلم انجام شد، نتایج تحلیل عاملی تاییدی سیاهة هیجان معلم نشان داد که در نمونة معلمان ایرانی ساختار پنجعاملی سیاهة هیجان معلم مشتمل بر پنج زیرمقیاس لذت، عشق، ناراحتی، خشم و ترس با دادهها برازش قابل قبولی داشت. در مطالعه خدایی (1397)، ضرایب همسانی درونی زیرمقیاسهای سیاهه هیجان معلم 72/0 تا 88/0 به دست آمد. در مطالعه حاضر، ضرایب همسانی درونی مقیاسهای لذت، عشق، ناراحتی، خشم و ترس به ترتیب 81/0، 78/0، 85/0، 88/0 و 83/0 به دست آمد. مقیاس خوشبینی تحصیلی معلمان[43] (TASES، وولفولک هوی، هوی و کارز[44]، 2008). در این پژوهش، محققان از نسخه 24 مادهای مقیاس خوشبینی تحصیلی استفاده کردند که در آن معلمان به هر ماده بر روی یک طیف شش درجهای از کاملاً مخالف (1) تا کاملاً موافق (6) پاسخ دادند. در این مطالعه، زیرمقیاس اعتماد به والدین و معلمان از طریق 6 ماده، زیرمقیاس تأکید تحصیلی از طریق 6 ماده و زیرمقیاس خودکارآمدی معلم از طریق 12 ماده اندازهگیری شد. نتایج مطالعات مختلف از ویژگیهای فنی روایی و پایایی مقیاس خوشبینی تحصیلی معلمان به طور تجربی حمایت کردند (بیرد و همکاران، 2010؛ مومنی مهموئی و جلالی بارزاری، 1395). در مطالعة بیرد و همکاران (2010) ضرایب همسانی درونی زیرمقیاسهای اعتماد والدین و دانشآموزان، تأکید تحصیلی و خودکارآمدی معلم در سنجة خوشبینی تحصیلی معلمان به ترتیب برابر با 80/0، 71/0 و 73/0 به دست آمد. در مطالعة حاضر، ضرایب همسانی درونی زیرمقیاسهای والدین و دانشآموزان، تأکید تحصیلی و خودکارآمدی معلم به ترتیب برابر با 82/0، 75/0 و 75/0 به دست آمد. محققان پس از تخصیص واحدهای آزمایشی به گروههای آزمایش و کنترل، در مرحلة پیشآزمون به منظور کنترل آماری تفاوتهای فردی آنها در قلمروهای چندگانة بهزیستی عاطفی وابسته به شغل و سرمایة روانشناختی، قبل از ارائة برنامة آموزش تابآوری معلم، برای گروه آزمایشی، واحدهای آزمایشی در هر دو گروه به چند ابزار سنجش شامل مقیاس بهزیستی عاطفی وابسته به شغل و پرسشنامة سرمایة روانشناختی پاسخ دادند. سپس، برای مشارکت کنندگان گروه آزمایش به مدت 10 هفته و هر هفته 2 ساعت، مهارتهای مختلف «برنامة آموزش تابآوری معلم» ارائه شد (جدول1). پس از اتمام جلسات، اندازههای پسآزمون اول در دو گروه آزمایش و کنترل جمع آوری شد. در نهایت، پس از گذشت 2 ماه، به منظور آزمون ماندگاری اثر برنامة آموزشی، مجدد در مرحلة پیگیری از دو گروه اندازههای مربوط به متغیرهای اصلی تحقیق جمعآوری شد. در نهایت، با هدف تأمین اخلاق پژوهش، پس از گردآوری دادهها در مرحله پیگیری، محتوای برنامه آموزشی منتخب در پنج جلسه به مشارکتکنندگان گروه کنترل که در فهرست انتظار به سر میبرند، نیز ارائه شد.
جدول 1. رئوس کلی بسته جامع توانمندسازی روانشناختی معلم در قلمرو روانشناسی سلامت حرفهای به تفکیک هدفها و فعالیتها آموزش مهارتها و احساسات مثبت نسبت به دیگران Table1 Outline of the comprehensive package of teacher psychological empowerment in the field of occupational health psychology by goals and activities Skills training, positive feelings toward other
یافتهها جدول 2 اندازههای توصیفی میانگین و انحراف استاندارد مربوط به ابعاد هیجانات مثبت و منفی معلم و خوشبینی تحصیلی را در گروههای آزمایش و کنترل در مقاطع زمانی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری نشان میدهد.
جدول 2. میانگین و انحراف استاندارد هیجانات و خوشبینی تحصیلی معلمان در گروههای آزمایش و کنترل در پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری(60=n) Table 2 Mean and standard deviations of teacher emotions, teachers' academic and control groups in pre-test, post-test and follow-up (n = 60)
جدول 3 نیز اندازههای توصیفی میانگین و انحراف استاندارد مربوط به مؤلفههای مثبت مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل رهبری کردن، کمک کردن، درک کردن و آزادی و مؤلفههای منفی مدل رفتار رابطه بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل نامطمئن بودن، ناراضی بودن، تنبیه کردن و سختگیر بودن را در گروههای آزمایش و کنترل در مقاطع زمانی مختلف نشان میدهد.
جدول 3. میانگین و انحراف استاندارد رفتار بینفردی معلم ـ دانشآموز معلمان در گروههای آزمایش و کنترل در پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری(60=n)) Table 3 Mean and standard deviation of teacher-student interpersonal behavior in experimental and control groups in pre-test, post-test and follow-up (n = 60)
قبل از استفاده از روش آماری، تحلیل واریانس مختلط ساده، در بخشِ بررسی مفروضههای این تکنیک آماری، نتایج نشان داد که برای اثر عامل درونگروهی مفروضة کرویت موخلی برقرار بود. بنابراین، نتایج این آزمون شواهدی را در دفاع همگنی واریانسها و برابری ضرایب همبستگی زوجمتغیری برای اثر درونگروهی فراهم آورد. علاوه بر این، نتایج آزمون لون نیز نشان داد همگنی واریانسهای خطا برای متغیرهای خوشبینی معلم، هیجانات و تعاملات معلم برقرار بود. نتایج فن آماری تحلیل واریانس مختلط ساده نشان داد که اثر اصلی عامل درونگروهی بر ابعاد هیجانات مثبت و منفی معلم شامل لذت ([16/0= 2h ,0005/0P< ,62/10 = (116 و 2) F])، عشق ([26/0= 2h ,0005/0P< ,22/20 = (116 و 2) F])، ناراحتی ([14/0= 2h ,0005/0P< ,38/9 = (116 و 2) F])، خشم ([16/0= 2h ,0005/0P< ,82/10 = (116 و 2) F]) و ترس ([16/0= 2h ,0005/0P< ,72/10 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. همچنین، در این بخش، نتایج مربوط به اثر تعاملی عوامل درونگروهی و بینگروهی نیز بر ابعاد لذت ([33/0= 2h ,0005/0P< ,41/28 = (116 و 2) F])، عشق ([31/0= 2h ,0005/0P< ,19/26 = (116 و 2) F])، ناراحتی ([20/0= 2h ,0005/0P< ,50/14 = (116 و 2) F])، خشم ([10/0= 2h ,0005/0P< ,60/7 = (116 و 2) F]) و ترس ([11/0= 2h ,0005/0P< ,21/7 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج اثر اصلی عامل بینگروهی نیز بر ابعاد هیجانات معلم شامل لذت ([21/0= 2h ,0005/0P< ,37/15 = (58 و 1) F])، عشق ([36/0= 2h ,0005/0P< ,53/32 = (58 و 1) F])، ناراحتی ([37/0= 2h ,0005/0P< ,38/33 = (58 و 1) F])، خشم ([19/0= 2h ,0005/0P< ,96/13 = (58 و 1) F]) و ترس ([16/0= 2h ,0005/0P< ,41/11 = (58 و 1) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که در تمامیمقایسههای انجام شده بر اساس ابعاد هیجانات معلم ، تفاوت بین متوسط نمرات مشارکت کنندگان در مرحلة پیشآزمون با متوسط نمرات آنها در پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار و نتایج مربوط به مقایسههای زوجی متوسط نمرات پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار نبود (جدول 4).
بر این اساس، نتایج فن آماری تحلیل واریانس مختلط ساده نشان داد که اثر اصلی عامل درونگروهی بر مؤلفههای خوشبینی تحصیلی معلمان، شامل اعتماد به والدین و دانشآموزان ([10/0= 2h ,005/0P< ,53/6 = (116 و 2) F])، و تأکید تحصیلی ([12/0= 2h ,0005/0P< ,93/7 = (116 و 2) F]) و خودکارآمدی معلم ([13/0= 2h ,005/0P< ,30/8 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. همچنین، در این بخش، نتایج مربوط به اثر تعاملی عوامل درونگروهی و بینگروهی نیز بر مؤلفههای خوشبینی تحصیلی معلمان شامل اعتماد به والدین و دانشآموزان ([10/0= 2h ,005/0P< ,35/6 = (116 و 2) F])، تأکید تحصیلی ([12/0= 2h ,0005/0P< ,79/7 = (116 و 2) F]) و خودکارآمدی معلم ([13/0= 2h ,0005/0P< ,30/8 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج اثر اصلی عامل بینگروهی نیز بر مؤلفههای خوشبینی تحصیلی معلمان شامل اعتماد به والدین و معلمان ([26/0= 2h ,0005/0P< ,38/20 = (58 و 1) F])، تأکید تحصیلی ([37/0= 2h ,0005/0P< ,46/34 = (58 و 1) F]) و خودکارآمدی معلم ([26/0= 2h ,0005/0P< ,34/20 = (58 و 1) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج آزمون بنفرونی که با هدف تعیین معناداری آماری مقایسههای زوجی سطوح عامل درونگروهی انجام شد نشان داد که در تمامیمقایسههای انجام شده بر اساس ابعاد خوشبینی تحصیلی معلم شامل اعتماد به والدین و دانشآموزان، تأکید تحصیلی، و خودکارآمدی معلم تفاوت بین متوسط نمرات مشارکت کنندگان در مرحلة پیشآزمون با متوسط نمرات آنها در پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار و نتایج مربوط به مقایسههای زوجی متوسط نمرات پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار نبود (جدول 5).
همچنین، نتایج فن آماری تحلیل واریانس مختلط ساده نشان داد که اثر اصلی عامل درونگروهی بر ابعاد مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل رهبری کردن ([17/0= 2h ,0005/0P< ,15/12 = (116 و 2) F])، کمک کردن ([30/0= 2h ,0005/0P< ,30/25 = (116 و 2) F])، درک کردن ([16/0= 2h ,0005/0P< ,92/10 = (116 و 2) F])، آزادی و مسئولیت ([28/0= 2h ,0005/0P< ,59/22 = (116 و 2) F])، نامطمئن بودن ([10/0= 2h ,005/0P< ,65/6 = (116 و 2) F])، ناراضی بودن ([16/0= 2h ,0005/0P< ,16/11 = (116 و 2) F])، تنبیه کردن ([14/0= 2h ,0005/0P< ,48/11 = (116 و 2) F]) و سختگیری ([12/0= 2h ,0005/0P< ,20/8 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. همچنین، در این بخش، نتایج مربوط به اثر تعاملی عوامل درونگروهی و بینگروهی نیز بر ابعاد مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل رهبری کردن ([17/0= 2h ,0005/0P< ,15/12 = (116 و 2) F])، کمک کردن ([30/0= 2h ,0005/0P< ,30/25 = (116 و 2) F])، درک کردن ([16/0= 2h ,0005/0P< ,92/10 = (116 و 2) F])، آزادی و مسئولیتپذیری ([28/0= 2h ,0005/0P< ,60/22 = (116 و 2) F])، نامطمئن بودن ([10/0= 2h ,0005/0P< ,62/6 = (116 و 2) F])، ناراضی بودن ([16/0= 2h ,0005/0P< ,16/11 = (116 و 2) F])، تنبیه کردن ([17/0= 2h ,0005/0P< ,48/11 = (116 و 2) F]) و ترس ([12/0= 2h ,0005/0P< ,21/8 = (116 و 2) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج اثر اصلی عامل بینگروهی نیز بر ابعاد مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل رهبری کردن ([40/0= 2h ,0005/0P< ,25/39 = (58 و 1) F])، کمک کردن ([43/0= 2h ,0005/0P< ,95/42 = (58 و 1) F])، درک کردن ([18/0= 2h ,0005/0P< ,34/12 = (58 و 1) F])، آزادی و مسئولیت ([15/0= 2h ,0005/0P< ,22/10 = (58 و 1) F])، نامطمئن بودن ([13/0= 2h ,0005/0P< ,52/8 = (58 و 1) F])، ناراضی بودن ([24/0= 2h ,0005/0P< ,24/18 = (58 و 1) F])، تنبیه کردن ([34/0= 2h ,0005/0P< ,28/29 = (58 و 1) F]) و سختگیری ([22/0= 2h ,0005/0P< ,52/16 = (58 و 1) F]) از لحاظ آماری معنادار بود. نتایج آزمون بنفرونی که با هدف تعیین معناداری آماری مقایسههای زوجی سطوح عامل درونگروهی انجام شد نشان داد که در تمامیمقایسههای انجام شده بر اساس ابعاد رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز شامل رهبری کردن، کمک کردن، درک کردن، آزادی و مسئولیتپذیری، نامطمئن بودن، ناراضی بودن، تنبیه کردن و سختگیری، تفاوت بین متوسط نمرات مشارکت کنندگان در مرحلة پیشآزمون با متوسط نمرات آنها در پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار و نتایج مربوط به مقایسههای زوجی متوسط نمرات پسآزمون و پیگیری از لحاظ آماری معنادار نبود (جدول 6) جدول 6. نتایج آزمون بنفرونی برای مقایسههای زوجی متوسط نمرات مدل رفتار رابطه بینفردی Table 6 Benferoni test results for pairwise comparisons of Teacher Interaction Model
بحث و نتیجهگیری مطالعة حاضر با هدف ساخت برنامة آموزش توانمندسازی روانشناختی معلم و آزمون اثربخشی آن بر روابط معلم، هیجانات و خوشبینی تحصیلی گروهی از معلمان زن انجام شد. به طور کلی، نتایج مطالعة حاضر با تأکید بر افزایش سرمایة روانی، خوشبینی تحصیلی معلمان، وجه مثبت مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز، و هیجانات مثبت آنها و علاوه بر این، با تأکید بر کاهش هیجانات منفی و وجه منفی مدل رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز، شواهد متقنی را در دفاع از دغدغة توانمندسازی روانی معلمان فراهم کرد. در مجموع، نتایج مطالعة حاضر همسو با گروه وسیعی از شواهد تجربی مرتبط با توسعة تلاشهای آموزشی برای تعمیق منابع مقابلهای معلمان در مواجهه با موقعیتهای چالشانگیز نشان میدهد که بستة جامع توانمندسازی روانی معلمان از طریق کمک به آنها برای شناسایی توانمندی فردی خود (احساسات، باورها و نگرشهای فردی)، شناسایی منابع بیرونی و استفادة کامل از آنها (توسعة ایمنی و احساس حفاظتشدگی) و همچنین تقویت مهارتهای ارتباطی و توانایی حل مساله اجتماعی آنها (هدفگزینی اجتماعی)، در تحقق ایدة ایمنسازی روانی معلمان به طور تجربی مؤثر واقع میشود. به بیان دیگر، نتایج مطالعة حاضر نشان میدهد که بستة جامع توانمندسازی روانی معلمان از طریق تقویت راهبردهای تفکر مثبت، راهبردهای انطباقی مدیریت هیجان و همچنین غنیسازی مهارتهای رابطة بین فردی، در تحقق ایدة مصونیت روانی معلمان به طور تجربی مؤثر واقع میشود. علاوه بر این، به طور کلی، نتایج مطالعة حاضر نشان میدهد که تلاش برای پربارسازی مهارتهای رابطة بینفردی در مشارکت کنندگان از طریق کمک به بسط سرمایة روانشناختی و منابع روانی ـ اجتماعی آنها مانند خوشبینی، رفتارهای مقابلهای، تابآوری، کنترل روانشناختی، عزت نفس، تحمل ابهام و حمایت اجتماعی و متعاقب آن توانمندسازی افراد برای کاستن از تجارب استرسزا[45]، سازگاری با رخدادها و واقعیات منفی[46]، حفظ خودپنداشت مثبت[47]، حفظ تعادل هیجانی[48] و تداوم روابط رضایتبخش با دیگران[49]، مصونیت روانی معلمان را موجب میشود. نتایج مطالعة حاضر همسو با نتایج مطالعات چیساک و همکاران (2019)، آنثورس و الدفیلد[50] (2019) و کلارا[51] (2017) نقش تفسیری توانمندسازی روانشناختی را به مثابة یک منبع ضربهگیر در مواجهة با تنشگرهای حرفهای در بین معلمان نشان میدهد (بلتمن[52]، 2015). طبق دیدگاه منسفیلد و همکاران (2016) مرور شواهد تجربی نشان میدهد عوامل فردی که عمدتاً به موضوعات انگیزشی و تجارب هیجانی معلمان مربوط میشوند در پیشبینی تابآوری آنها از نقش عمدهای برخوردارند. در تعداد زیادی از مطالعات، تأکید بر نقش تفسیری انگیزش برای پیشبینی تابآوری معلم با تمرکز بر مفاهیم سائق درونی (هانگ[53]، 2012) و انگیزش درونی (کیتچینگ، مورگان و اُلریدی[54]، 2009) پیگیری شده است. یکی دیگر از منابع درونی رایج برای پیشبینی تابآوری معلمان (هاوارد و جانسون[55]، 2004)، باورهای خودکارآمدی آنها است که مختصات کُنشی این منبع درونی با تأکید بر اخذ راهبردهای فعالانه و جستجوی تجارب حمایتی در مواجهة معلمان با موقعیتهای چالشانگیز تصریح شده است (گائو و دای[56]، 2007). دیگر عوامل انگیزشی مربوط به تابآوری شامل احساس هدفمندی و به طور خاص، هدف اخلاقی است (دای[57]، 2014) که در برابر فروافتادن در ورطة فرسودگی از کارکردی محافظتی برخودار است (مکنزی[58]، 2012؛ میستر و آرنس[59]، 2011). هانگ (2012) تأکید کرد که احساس مسئولیت و وظیفه برای تابآوری معلم یک لفة اساسی است و گائو و دای (2007) یادآور شدند که این مفهوم در پیشبینی کیفیت خدمات حرفهای معلمان نیز اهمیتی ویژه دارد. کامرون و لاویتی[60] (2014) دریافتند که قدرت ابتکار و نوآوری معلمان نیز در تصریح تمایز در احساس عاملیت[61] و کیفیت مواجهة آنها با چالشهای فراروی نقشی تعیین کننده دارد. منابع فردی متعلق به ردیف تجارب هیجانی نیز مانند خوشبینی (تایت[62]، 2008) امید (هیسمن، سینگر و کاتاپانو[63]، 2010)، همدلی (جنینگز، سنوبرگ، کاکیا و گرینبرگ[64]، 2011)، کفایت اجتماعی و هیجانی (ای و چانگ، 2010[65]) و شجاعت (لیکارنیو[66]، 2013)، برای معلمان در مواجهة با تجارب انگیزاننده از کارکردی مراقبتی برخوردارند. بر اساس شواهد نظری و تجربی موجود، در بافت مطالعاتی روانشناسی سلامت حرفهای، تمیز در نیمرخ تجارب هیجانی وابسته به شغل در معلمان بر اساس تمایز در فرایندهای ارزیابی شناختی آنها با تأکید بر استفادة آنها از مدلهای مواجهة سازش یافته و سازش نایافته با تجارب انگیزانندهای حرفهای، نقش تبیینی راهبردهای مقابلهای را نیز در پیشبینی شاخصهای بهزیستی حرفهای معلمان برجسته میسازد. به بیان دیگر، در مطالعة حاضر با تأکید بر منطق نظری مدل فرایندی مقابله فرض میشود که با تغییر در منطق ارزیابی مطالبات زندگی حرفهای و به تبع آن استفادة از ارزیابیهای چالشی به جای ارزیابیهای تهدیدمحور، تفاوت در سطح بهزیستی حرفهای معلمان انتظار میرود (مکایرنی و همکاران[67]، 2018). در این بخش، نتایج مطالعات مختلف نشان میدهند که راهبردهای مقابلة انطباقی و غیرانطباقی از طریق تصریح نقش مفروض اسنادگزینیهای علّی متفاوت، در بافت مواجهة با تجارب انگیزاننده درجات متفاوتی از بهزیستی را برای معلمان سبب میشوند (ولش، رودگرز و هانی، 2019؛ وودکاک، هیتچیز و جونس 2019؛ وانگ، هال و رحیمی، 2015). در این بخش، نتایج مطالعات نشان میدهد که تمایل به استفاده از مدلهای مختلف اسنادگزینیهای علّی به عنوان یک مسیر مفهومی مفروض برای تصریح نقش ارزیابیهای شناختی با تأکید بر منابع مقابلهای معلمان در رویارویی با مطالبات زندگی حرفهای قابل فهم است. به بیان دیگر، تمیز در اسنادهای علّی معلمان برای توضیح علل تجارب فراروی خویش، به طور حتم بر تفاوت در سرمایة روانشناختی و منابع مقابلهای آنها مربوط میشود. مرور نتایج مطالعات در این بخش نشان میدهد که اسنادگزینیهای علّی معلمان با تأثیرپذیری از پیشایندهای علّی درون ـ برونمحور در فراخوانی طیف وسیعی از تجارب هیجانی مثبت و منفی منشا اثر واقع میشود. به بیان دیگر، در این بخش، نتایج مطالعات نشان دادهاند که منطق جستجوگری علت برای وقوع یافتگی تجارب خوشایند و ناخوشایند فراروی با شکل ارجح تجارب هیجانی معلمان در موقعیتهای کاری رابطه نشان میدهد. بر این اساس، محققان تأکید میکنند که مدل ترکیب ویژگیهای اسنادهای علّی از طریق فراخوانی تجارب هیجانی معلمان، در پیشبینی اشکال متفاوت نشانگرهای کمی و کیفی اثربخشی زندگی حرفهای معلمان تأثیرگذار واقع میشود. در این بخش، نتایج مطالعات نشان دادهاند که استفاده از اسنادهای علّی غیرانطباقی از طریق تشویق الگوی انتظار پایین و تأکید بر تغییرناپذیری شرایط، معلمان را در معرض شدیدترین نواقص انگیزشی، شناختی و هیجانی قرار میدهد. علاوه بر این، نتایج مطالعات نشان دادهاند که اگر معلمان در مواجهة با تجارب مثبت، از اسنادهای علّی بیرونی و غیرقابل تغییر استفاده کنند خود را از تجربة هیجانات خودفزایندهای مانند عزت نفس، اعتماد، اطمینان و امید محروم میکنند. به طور کلی، نتایج مطالعات در این بخش نشان میدهند که سرمایة روانی معلمان برای مثال مدل ارزیابی شناختی مطالبات حرفهای آنها ، به مثابة یک عنصر پیشایندی درونفردی از طریق شکلدهی به منطق ارجحی از ترکیب یافتگی ویژگیهای اسنادی و متعاقب آن فراخوانی تجارب هیجانی، در پیشبینی مؤلفههای حیات حرفهای معلمان مؤثر واقع میشود. در این بخش، نتایج مطالعات نشان دادهاند که اسنادگزینی علّی ذیل مدل انتظار پایین در بین معلمان با هیجانات منفی مانند احساس شرم و تحقیرشدگی، نامیدی، خشم، اضطراب، عدم رضایت شغلی، تمایلات تلاشگزیزانه و مبتنی بر مسئولیتگریزی، مفهوم خود حرفهای ضعیف، ارزیابیهای مبتنی بر ارزشزدایی از تحرکات حرفهای و تحقق تجارب حرفهای موفقیتآمیز، بهزیستی روانشناختی پایین، عدم تعهد حرفهای، عدم رضامندی حرفهای و هویت حرفهای ضعیف در آنها رابطه نشان میدهد (گراهام[68]، 2020؛ هالبرستاد، کاسترو، چو، لازادا و سیمس[69]، 2018؛ وانگ و همکاران، 2015؛ کاپی و پورهالا[70]، 2012). توانمندی روانی وجه تکمیلی دیگری را هم شامل میشود که نیرومندی اراده نام دارد. نیرومندی اراده بر توانایی ذهن برای کنترل فکر و عمل یا توانایی فرد برای انتخابگری آگاهانه دلالت دارد که از این طریق انرژی روانی فرد را برای کمک به او به منظور انتخاب عمل مناسب مورد استفاده قرار میدهد. این توانمندی روانی شالوده و خاستگاه مصمم بودن، تعهدمندی و خودکنترلی را شکل میدهد. وقتی فرد هماهنگ با نظام ارزشی و باورهای خود به موقعیت ها و افراد دیگر پاسخ میدهد، واکنشدهی غیرفکورانه و احساس درماندگی متعاقب آن در او کاهش نشان میدهد. این موضوع نیازمند آن است که فرد مسئولانه و متعهدانه مسئولیت افکار، احساسات و اعمال خود را بپذیرید و حتی از پیامدهای عملی و هیجانی انتخابهای خود آگاه باشد. به همین دلیل با درنظر گرفتن توانمندی شخصی و نیروی اراده فردی میتوان بر پرورانیدن سرمایه روانی معلمان را به نظاره نشست (یانکو، داونپورت و شرمن[71]، 2019؛ چیساک، کالسا، باگرا، جنکیس، بائر و سود، 2019؛ پاپاگیورگیو و همکاران[72]، 2019). همچنین، محققان دیگر کوشیدهاند با تأکید بر قلمروهایی مانند بهزیستی و رضامندی از زندگی، سلامت جسمانی، پیشرفتهای حرفهای و تحصیلی و حتی تحقق هدفهای ورزشی و در نهایت، بهبود مدل رفتار رابطة بینفردی در اشکال مختلف تعاملات بینفردی، ویژگیهای کارکردی سازة امید را به عنوان یک قطعة اطلاعاتی بااهمیت سرمایة روانی افراد و از جمله معلمان مورد توجه قرار دهند. شواهد جمعآوری شده نشان میدهد که امید با رضامندی از زندگی و بهزیستی رابطه دارد. نتایج برخی تحقیقات نشان میدهد که نمرات امید با مشکلات رفتاری درونیساز و برونیساز، شاخصهای پریشانی روانشناختی و ناسازگاری در مدارس و محیطهای حرفهای، رابطة منفی دارد. تحقیقات نشان میدهد که امید با پیشبینی عادات سلامتمحور؛ ضمن تسهیل دسترسی به هدف سلامتی، در تحکیم باورهای عاملیت آنها برای پیشبرد هدفها در موقعیتهای مختلف اثرگذارند. همچنین، افراد کم امید، به ویژه در شرایط انگیزاننده و دشوار، اضطراب زیادی تجربه میکنند. این افراد اغلب از بازخورد تجارب شکست به شیوهای سازگارانه استفاده نمیکنند تا بتواند عملکرد آتی خود را بهبود بخشند. به بیان دیگر، این افراد به جای استفاده از فیدبکهای سازنده، به شدت مستعد خودتردیدی هستند که این عوامل بر دادههای ورودی و خروجی ذهن آنها تأثیر میگذارد. در مقابل، وقتی افراد پر امید، شکست میخورند تواناییهای خود را زیر سوال نمیبرند و اجازه نمیدهند شکستها در طول زمان بر خودارزشمندی آنها اثر بگذارد، آنها از بازخوردهای سازگارانه استفاده میکنند و بازخورد ناظر بر شکست را صرفا پیامیمیدانند که بر ناکافی بودن تلاش آنها و یا عدم شناسایی راهبردهای درست مطالعه در آنها دلالت دارد. افراد پرامید در مقایسه با افراد کمامید، رضامندی درونی، رضامندی تحصیلی و رضامندی حرفهای بیشتری گزارش میکنند که با توجه به ارتباط امید با شایستگی ادراک شده و استراتژیهای مقابلهای سازگار میتوان نتیجه گرفت افراد پرامید در کسب تجارب موفقیتآمیز عملکرد بهتری دارند. علاوه بر این، نتایج مطالعات متمرکز بر کارکرد امید در بافت تعاملات بینفردی نشان میدهند وقتی که تفکر امیدوارانه مسدود میشود، نرخ و شدت تجارب استرسزای بینفردی را افزایش میدهند. به عنوان مثال، افکار ما تفکر هدفمحور را مسدود میکنند و افزایش در سرخوردگی و پرخاشگری نسبت به دیگران را سبب میشوند. علاوه بر این، امید بیشتر با ادراک از شایستگی اجتماعی، لذت آشنایی با دیگران، لذت بردن از تعاملات بینفردی و علاقهمندی به تعقیب هدفهای دیگران، رابطه مثبت دارد (برناردو[73]، 2010). همچنین نتایج مطالعات نشان میدهد که باورهای خودکارآمدی معلم به مثابة یکی از همبستههای اصلی ارزیابیهای شناختی در معلمان از طریق گستراندن مرزهای منابع روانشناختی معلمان مانند تلاش باوری، اشتیاق و خوشبینی در آنها، ضمن تقویت شدت تجارب هیجانی مثبت در معلمان، سبب میشوند که در رویارویی با موقعیتهای تنشزای شغلی، کمتر احساس رضامندی، تعهد حرفهای و همچنین بهزیستی شغلی آنها در معرض آسیب قرار گیرد. مرور شواهد نظری و تجربی متمرکز بر نقش مراقبتی باورهای خودکارآمدی حرفهای در بافت رویارویی با تجارب حرفهای تنیدگیزا در معلمان نشان میدهد که تفاوت در پردازشگری شناختی مطالبات فراروی در زندگی حرفهای معلمان با تأثیرپذیری از خودباوری آنها خود را از طریق تمایز در میزان تلاش و پشتکار و همچنین، مقاومت و پایداری معلمان در رویارویی با تجارب پرتنش به طور پرواضحی منعکس میسازد. علاوه بر این، استیلای مدلهای چالشمحور ارزیابی تجارب انگیزانندة حرفه ای، اغلب سبب میشود که معلمان رویههای انطباقی تری را برای مقابلة با شرایط پرفشار برگزینند. بنابراین، باورهای خودکارامدی حرفهای به عنوان یک منبع اطلاعاتی تأثیرگذار و تأثیرپذیر از ارزیابیهای شناختی معلمان از موقعیتهای تنشزای پیرامونی، با شکلدهی به راهبرد ارجح معلمان در بافت مواجهة با رخدادهای تنشزا، بخش دیگری از پراکندگی نمرات بهزیستی حرفهای معلمان را توضیح میدهد. به طور کلی، مرور نتایج مطالعات در این بخش نشان میدهد که نقش مفروض باورهای خودکارآمدی به عنوان یک مدل تفکر جایگزین در تصریح ویژگیهای کارکردی ارزیابیهای شناختی برای پیشبینی بهزیستی حرفهای معلمان با تأکید بر برخی خطوط مفهومی محتمل مانند تلاشباوری و پشتکار، ایستادگی و مقاومت و همچنین، شیوههای مدیریت تجارب استرسزا و راهبردهای مواجهة با آنها قابل توضیح است (لازاریدیس، باچالس و راباچ[74]، 2018؛ گرانزیرا و پریر[75]ا، 2019؛ بوریک و موی[76]، 2020). با وجود آن که نتایج مطالعة حاضر همسو با گروه وسیعی از شواهد تجربی، در تأمین ایمنسازی روانی معلمان از طریق تقویت منابع مقابلهای آنها ایفای نقش میکند، اما برخی محدودیتهای آن باید مورد توجه قرار گیرد. اول، این آموزش فقط به گروهی از معلمان زن در در یک منطقة آموزش و پرورش شهر تهران محدود شد. بنابراین، ضرورت بسط و تعمیم بیش از پیش یافتههای تحقیق حاضر نیازمند آن است که گروههای مختلفی از معلمان انتخاب شوند. برای مثال، پیشنهاد میشود با هدف تصریح نقش تفسیری عامل جمعیتشناختی جنس در بافت آزمون اثرات برنامة آموزشی منتخب، فراگیران دو گروه جنسی انتخاب شوند. دوم، با توجه به این که محقق پیشبینی کرد که با نزدیک شدن به فصل امتحانات پایانترم دسترسی به معلمان به راحتی ممکن نباشد، لذا طول مدت آزمون ماندگاری اثرات برنامة آموزشی منتخب، حداکثر به 2 ماه محدود شد. سوم، با توجه به محدودیتهای مربوط به عدم دسترسی محقق به معلمان در هفته بیش از یک ساعت به دلیل انباشت واحدهای درسی آنها در طول نیمسال تحصیلی، محقق بیش از 2 ساعت در هفته امکان تماس رودررو و حضوری را با واحدهای آزمایشی نداشت. اما هر یک از واحدهای آزمایشی این فرصت را داشتند که از طریق ایمیل پیرامون تکالیف مربوط به هر مرحله از دورة آموزشی با محقق مکاتبه کنند. بنابراین، پیشنهاد میشود، با هدف طراحی جلساتی به منظور مرور مهارتهای آموزش داده شده، گاهی در طول هفته بیش از یکبار محقق و مشارکت کنندگان با یکدیگر دیدار داشته باشند. با وجود آن که در مطالعة حاضر برنامة آموزشی در مدت 10 هفته و هر هفته 2 ساعت انجام شد، اما طبق ددیدگاه برخی محققان تخصیص این زمان برای تضمین اثرات بلندمدت برنامة آموزشی ناکافی است. در مجموع، در سالهای اخیر، مرور شواهد تجربی نشان میدهد که یکی از مهمترین عناصر شکل دهنده به دغدغه محققان تربیتی در قلمرو مطالعاتی حرفهایگری معلم، اطمینان معلم قلمداد میشود. محققان تأکید میکنند که اطمینان معلم یک خصیصة حساس و تعیین کننده برای بسط و تجهیزِ سرمایة حرفهای معلمان است. نتایج مطالعات ضمن تأکید بر نقش تعیین کنندة اطمینان معلم برای بسط سرمایة حرفهای در معلمان، یادآور میشوند که تحقق خطوط و بسترهای توسعهمندی سرمایه معلم شامل حصول دانش و مهارتها (سرمایه انسانی)، مشارکت در شبکة اجتماعات یادگیری همیارانه (سرمایه اجتماعی) و توانایی تمرین/تجربه عاملیت حرفهای (سرمایه تصمیمگیری) است. بنابراین، محققان نتیجه گرفتند اطمینان معلم به مثابة یک ویژگی بنیادین و سازندة فرایند یادگیری و تجهیز سرمایه حرفهای در معلمان از طریق تجربة معلمی کردن توسعه مییابد. در همین راستا، لیو و کانرینیوس (2020) نیز با هدف تأمین دغدغة تمرین و یادگیری حرفهای در معلمان بر نقش بااهمیت سرمایة انسانی، سرمایة اجتماعی یا دسترسی به منابع ارتباطی تسهیل کنندة تحول و سرمایة هیجانی یا توسعة روابط بینفردی تأکید کردند. به طور کلی، در سالهای اخیر، مرور دقیق دغدغة محققان تربیتی علاقهمند به قلمرو روانشناسی سلامت حرفهای در معلمان نشان میدهد که تحقق ایدة توانمندسازی روانی معلمان به منظور تأمین بقاء روانی و بالندگی حرفهای آنها به خصیصه سرمایة روانشناختی در معلمان مربوط میشود
1- Liou, Y. H., & Canrinus, E. T 2- Karakus, M., Ersozlu, A., Demir, S., Usak, M., & Wildy, H 4- Clarence, M., George, T. S. 8- Wang, J. H., Chen, Y. T., & Hsu, M. H. 9- Tang, Y. 10- Ryan, M. L., Shochet, I. M., & Stallman, H. M. 3- Birchinall, L., Spendlove, D., & Buck, R. 6- Chesak, S. S., Khalsa, T. K., Bhagra, A., Jenkins, A. M., Bauer, B. A. & Sood, A. 8- Schlichte, J., Yssel, N., & Merbler, J. 9- Demetriou, H., Wilson, E., & Winterbottom, M. 3- Beltman, S., Mansfield, C., & Price, A. 5- Ergün, A. L. P., Dewaele, J. M 10- Fernandes, L., Gouveia, M. J., Silva, J. C., & Peixoto, F. 11- Mansfield, C. F., Beltman, S., Broadley, T., & Weatherby-Fell, N 12- Woolfolk Hoy, A., Hoy, W. K., & Kurz, N 2- Watson, D., Clark, L. A., & Tellegen, A. 3- Lee, J. C. K., & Yin, H. B. 1- Questionnaire on Teacher Interaction (QTI) 2- Teacher Emotion Inventory (TEI)2 1- Teacher Academic Optimism Scale (TAOA) 2- Woolfolk Hoy, A., Hoy, W. K., & Kurz, N 1- Reducing or eliminating stressors 2- Tolerating or adjusting to negative events or realities 3- Maintaining a positive self-image 4- Maintaining emotional equilibrium [49]- Montinuing satisfying relationships with others 6- Ainsworth, S., & Oldfield, J. 10- Kitching, K., Morgan, M., & O'Leary, M 3- Meister, D. G., & Ahrens, P 7- Huisman, S., Singer, N. R., & Catapano, S 8- Jennings, P. A., Snowberg, K. E., Coccia, M. A., & Greenberg, M. T. 11- McInerney, D. M., Korpershoek, H., Wang, H., & Morin, A. J. S 2- Halberstadt, A. G., Castro, V. L., Chu, Q., Lozada, F. T., & Sims, C. M. 1- Yankov, G. P., Davenport, N., & Sherman, R. A. 2- Papageorgiou, K. A., Gianniou, F. M., Wilson, P., Moneta, G. B., Bilello, D., & Clough, P. J 2- Lazarides, R., Buchholz, J., & Rubach, C | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
مراجع | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
خدایی، علی. (1397). نسخة فارسی سیاهة هیجان معلم: یک مطالعة روانسنجی. فصلنامه پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال پنجم، شماره 4 (پیاپی 20)، 38-25.
سرمد، زهره.، بازرگان، عباس.، و حجازی، الهه. (1396). روش های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: انتشارات آگاه.
قربانی، زینب ، شکری، امید، فتحآبادی، جلیل.، و شریفی، مسعود. (زیر چاپ). رابطة نیرومندهای منشی معلمان با خودکارآمدی ادراک شدة آنها برای آموزش اخلاقی دانشآموزان: نقش واسطهای رفتار رابطة بینفردی معلم. فصلنامه اندیشههای نوین تربیتی.
موحدی.، محمد حسن (1395). رابطه بین نیرومندیهای منشی و رفتارهای سلامت با نقش واسطهای هیجانات در معلمان. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز.
مومنی مهموئی، حسین.، و جلالی بارزاری، سعید. (1395). رابطة خوشبینی تحصیلی معلمان با ادراک حمایت اجتماعی، انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان. فصلنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، دورة 7، شماره 26، 200-181.
میرهاشمیروته، زهرا.، و شکری، امید. (1397). رابطة باورهای خودکارآمدی ادراک شده و رفتار رابطة بینفردی معلم ـ دانشآموز: نقش واسطهای هیجانات معلم. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، سال ششم، شماره سوم (پیاپی 23)، 52-37.
نوری، انور.، شکری، امید.، و شریفی، مسعود. (1392). تنیدگی شغلی و بهزیستی عاطفی معلمان: آزمون الگوی اثر میانجیگر باورهای خودکارآمدی. فصلنامة روانشناسی کاربردی، سال هفتم، شماره (28)، 76-59.
Ainsworth, S., & Oldfield, J. (2019). Quantifying teacher resilience: Context matters. Teaching and Teacher Education, 82, 117-128.
Beltman, S. (2015). Teacher professional resilience: Thriving not just surviving. In N. Weatherby-Fell (Ed.), Learning to teach in the secondary school (pp. 20-38). Melbourne, Aust: Cambridge University Press.
Beltman, S., Mansfield, C., & Price, A. (2011). Thriving not just surviving: a review of research on teacher resilience. Educational Research Review, 6, 185-207.
Bernardo, A. B. I. (2010). Extending hope theory: Internal and external locus of trait hope. Personality and Individual Differences, 49 (8), 944-949.
Birchinall, L., Spendlove, D., & Buck, R. (2019). In the moment: Does mindfulness hold the key to improving the resilience and wellbeing of pre-service teachers? Teaching and Teacher Education, 86, 102919.
Buric, I., & Moe, A. (2020). What makes teachers enthusiastic: The interplay of positive affect, self-efficacy and job satisfaction. .
Cameron, M., & Lovett, S. (2014). Sustaining the commitment and realizing the potential of highly promising teachers. Teachers and Teaching, 21(2), 150-163.
Cefai, C., & Cavioni, V. (2014). From neurasthenia to eudemonia: teachers' well-being and resilience. In C. Cefai, & V. Cavioni (Eds.), Social and emotional education in primary school: Integrating theory and research into practice (pp.133-148). New York: Springer Science Business Media.
Chan, D.W. (2008). Emotional intelligence, self-efficacy, and coping among Chinese prospective and in-service teachers in Hong Kong. Educational Psychology, 28(4), 397-408.
Chen, J. (2016). Understanding teacher emotions: The development of a teacher emotion inventory. Teaching and Teacher Education, 55, 68-77.
Chesak, S. S., Khalsa, T. K., Bhagra, A., Jenkins, A. M., Bauer, B. A. & Sood, A. (2019). Stress Management and Resiliency Training for public school teachers and staff: A novel intervention to enhance resilience and positively impact student interactions. Complementary Therapies in Clinical Practice, 37, 32–38.
Clara, M. (2017). Teacher resilience and meaning transformation: How teachers reappraise situations of adversity. Teaching and Teacher Education, 63, 82-91.
Clarence, M., George, T. S. (2018). Influence of psychological capital on affective commitment among teachers: A reflective analysis. Research Review International Journal of Multidisciplinary, 5, 60-64.
Day, C. (2014). Resilient principals in challenging schools: the courage and costs of conviction. Teachers and Teaching, 20(5), 638-654.
Day, C., & Gu, Q. (2014). Resilient teachers, resilient schools: Building and sustaining quality in testing times. Oxon, UK: Routledge.
Demetriou, H., Wilson, E., & Winterbottom, M. (2009). The role of emotion in teaching: are there differences between male and female newly qualified teachers' approaches to teaching? Educational Studies, 35(4), 449-473.
Ee, J., & Chang, A. (2010). How resilient are our graduate trainee teachers in Singapore? The Asia-Pacific Education Researcher, 19(2), 321-331.
Ergün, A. L. P., Dewaele, J. M. (2021). Do well-being and resilience predict the Foreign Language Teaching Enjoyment of teachers of Italian? System, 99, 102506.
Fernandes, L., Gouveia, M. J., Silva, J. C., & Peixoto, F. (2021). ‘Positive Education’: A Professional Learning Programme to Foster Teachers’ Resilience andWell-Being. In C. F. Mansfield (ed.), Cultivating Teacher Resilience, (pp. 103-124). Springer International Publishing.
Gallant, A., & Riley, P. (2014). Early career teacher attrition: new thoughts on an intractable problem. Teacher Development, 18(4), 562-580.
Gardner, S. (2011). Stress among prospective teachers: a review of the literature. Australian Journal of Teacher Education, 36(1), 18-28.
Ghorbani, Z., Shokri, A., Fatehabadi, J., and Sharifi, M. (Under print). The Strong Relationship of Teacher Secretaries with Their Perceived Self-Efficacy for Students' Moral Education: The Mediating Role of Teacher Interpersonal Relationship Behavior. Quarterly Journal of New Educational Thoughts [In Persian]
Goldstein, L. S. (2005). Becoming a teacher as a hero's journey: using metaphor in pre-service teacher education. Teacher Education Quarterly, 32(1), 7-24.
Graham, S. (2020). An attributional theory of motivation. Contemporary Educational Psychology, 4. 10-17.
Granziera, H., & Perera, H. N. (2019). Relations among teachers’ self-efficacy beliefs, engagement, and work satisfaction: A social cognitive view. Contemporary Educational Psychology, 58, 75-84.
Gu, Q., & Day, C. (2007). Teacher’s resilience: a necessary condition for effectiveness. Teaching and Teacher Education, 23, 1302-1316.
Halberstadt, A. G., Castro, V. L., Chu, Q., Lozada, F. T., & Sims, C. M. (2018). Preservice teachers’ racialized emotion recognition, anger bias, and hostility attributions. Contemporary Educational Psychology, 54, 125-138.
Hong, J. Y. (2012). Why do some beginning teachers leave the school, and others stay? Understanding teacher resilience through psychological lenses. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 18(4), 417-440.
Howard, S., & Johnson, B. (2004). Resilient teachers: resisting stress and burnout. Social Psychology of Education, 7(4), 399-420.
Huisman, S., Singer, N. R., & Catapano, S. (2010). Resiliency to success: supporting novice urban teachers. Teacher Development: An International Journal of Teachers' Professional Development, 14(4), 483-499.
Jennings, P. A., Snowberg, K. E., Coccia, M. A., & Greenberg, M. T. (2011). Improving classroom learning environments by Cultivating Awareness and Resilience in Education (CARE): results of two pilot studies. The Journal of Classroom Interaction, 46(1), 37-48.
Karakus, M., Ersozlu, A., Demir, S., Usak, M., & Wildy, H. (2019). A model of attitudinal outcomes of teachers’ psychological capital. PSIHOLOGIJA, 52(4), 363–378.
Kauppi, T., & Pörhölä, M. (2012). School teachers bullied by their students: Teachers' attributions and how they share their experiences. Teaching and Teacher Education, 28 (7), 1059-1068.
Khodaee. A, (2018). Persian version of Teacher Excitement List: A Psychometric Study. Quarterly Journal of Research in School and Virtual Learning, Fifth Year, No. 4 (20 consecutive), 38-25. [In Persian]
Kirk, J., & Wall, C. (2009). Resilience and loss in work identities: a narrative analysis of some retired teachers' work-life histo ries. British Educational Research Journal, 36(4), 627-641.
Kitching, K., Morgan, M., & O'Leary, M. (2009). It's the little things: exploring the importance of commonplace events for early-career teachers' motivation. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 15(1), 43-58.
Lazarides, R., Buchholz, J., & Rubach, C. (2018). Teacher enthusiasm and self-efficacy, student-perceived mastery goal orientation, and student motivation in mathematics classrooms. Teaching and Teacher Education, 69, 1-10.
Le Cornu, R. (2013). Building early career teacher resilience: the role of relationships. Australian Journal of Teacher Education, 38(4), 1-16.
Lee, J. C. K., & Yin, H. B. (2011). Teachers' emotions and professional identity in curriculum reform: A Chinese perspective. Journal of Educational Change, 12(1), 25-46.
Liou, Y. H., & Canrinus, E. T. (2020). A capital framework for professional learning and practice. International Journal of Educational Research, 100, 101-115.
Mackenzie, S. (2012). ‘I can't imagine doing anything else’: why do teachers of children with SEN remain in the profession? Resilience, rewards and realism over time. Journal of Research in Special Educational Needs, 12(3), 151-161.
Mansfield, C. F., Beltman, S., Broadley, T., & Weatherby-Fell, N. (2016). Building resilience in teacher education: An evidenced informed Framework. Teaching and Teacher Education, 54, 77-87.
Mayer, D. (2014). Forty years of teacher education in Australia: 1974-2014. Journal of Education for Teaching, 40(5), 461-473.
McInerney, D. M., Korpershoek, H., Wang, H., & Morin, A. J. S. (2018). Teachers’ occupational attributes and their psychological wellbeing, job satisfaction, occupational self-concept and quitting intentions. Teaching and Teacher Education, 71, 145-158.
Meister, D. G., & Ahrens, P. (2011). Resisting plateauing: four veteran teachers' stories. Teaching and Teacher Education, 27(4), 770-778.
Mirhashemi Ruteh, Z., and Shokri, A. (2018). The Relationship between Perceived Self-Efficacy Beliefs and Behavior The teacher-student interpersonal relationship: The mediating role of teacher emotions. Research in School and Virtual Learning, Year 6, Issue 3 (23), 52-37. [In Persian]
Momeni Mahmoui, H., and Jalali Barzari, S. (2016). The Relationship between Teachers 'Academic Optimism and Students' Perception of Social Support, Student Motivation, and Academic Achievement. Quarterly Journal of New Approach in Educational Management, Volume 7, Number 26, 200-181. [In Persian]
Movahedi, M. H, (2016). The relationship between secretary strengths and health behaviors with the mediating role of emotions in teachers. Master Thesis. Islamic Azad University Tehran Branch. [In Persian]
Newberry, M., Gallant, A., & Riley, P. (2013). Emotion and school: Understanding how the hidden curriculum influences relationships, leadership, teaching, and learning. Bingley, UK: Emerald.
Nouri, A., Shukri, A., and Sharifi, M. (2013). Job stress and teachers' emotional well-being: A pattern test of the mediating effect of self-efficacy beliefs. Journal of Applied Psychology, Year 7, No. 4 (28), 76-59. [In Persian]
Papageorgiou, K. A., Gianniou, F. M., Wilson, P., Moneta, G. B., Bilello, D., & Clough, P. J. (2019). The bright side of dark: Exploring the positive effect of narcissism on perceived stress through mental toughness. Personality and Individual Differences, 139, 116–124.
Rehman, F., & Ali, A. (2018). Relationship between psychological capital and teachers’ job commitment. Journal of Applied Environmental and Biological Sciences, 8(3)148-154.
Ryan, M. L., Shochet, I. M., & Stallman, H. M. (2014). Universal online interventions might engage psychologically distressed university students who are unlikely to seek formal help. Advances in Mental Health, 9(1), 73-83.
Sarmad, Z., Bazargan, A., and Hejazi, A. (2016). Research methods in behavioral sciences. Tehran: Agah Publications. [In Persian]
Schlichte, J., Yssel, N., & Merbler, J. (2005). Pathways to burnout: case studies in teacher isolation and alienation. Preventing School Failure, 50(1), 35-40.
Tait, M. (2008). Resilience as a contributor to novice teacher success, commitment, and retention. Teacher Education Quarterly, 35(4), 57-76.
Tang, Y. (2018). What makes rural teachers happy? An investigation on the subjective well-being (SWB) of Chinese rural teachers. International Journal of Educational Development, 62, 192-200
Wang, H., Hall, N. C., & Rahimi, S. (2015). Self-efficacy and causal attributions in teachers: Effects on burnout, job satisfaction, illness, and quitting intentions. Teaching and Teacher Education, 47, 120-130.
Wang, J. H., Chen, Y. T., & Hsu, M. H. (2014). A case study on psychological capital and teaching effectiveness in elementary schools. International Journal of Engineering and Technology, 6 (4), 331-337.
Watson, D., Clark, L. A., & Tellegen, A. (1988). Development and validation of brief measures of positive and negative affect: the PANAS scales. Journal of personality and social psychology, 54(6), 1063-1070.
Welsh, P., Rodgers, J., & Honey, E. (2019). Teachers' perceptions of restricted and repetitive behaviors (RRBs) in children with ASD: Attributions, confidence and emotional response. Research in Developmental Disabilities, 89, 29-40.
Woodcock, S., Hitches, E., & Jones, G. (2019). It’s not you, it’s me: Teachers’ self-efficacy and attributional beliefs towards students with specific learning difficulties. International Journal of Educational Research, 972019, 107-118
Woolfolk Hoy, A., Hoy, W. K., & Kurz, N. (2008). Teacher's academic optimism: the development and test of a new construct. Teaching and Teacher Education, 24, 821-834.
Yankov, G. P., Davenport, N., & Sherman, R. A. (2019). Locating mental toughness in factor models of personality. Personality and Individual Differences, 151, 109-118. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,345 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 494 |