توسعه روابط حاصل از الگوریتم ژنتیک در برآورد شکل‌پذیری کلی سازه‌ فولادی با مهاربندی واگرا تحت زلزله‌های حوزه نزدیک گسل پالس‌گونه

آنالیز سازه - زلزله

دوره 18، شماره 3، آذر 1400، صفحه 28-38   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/civil.2021.686510

نویسندگان

سیدعبدالنبی رضوی^{* 1}؛ نوید سیاه پلو²؛ مهدی مهدوی عادلی³؛ محمد بهمنی⁴؛ سیدافشین محبی¹؛ بهرام بری¹

¹گروه مهندسی عمران، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران

²گروه مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی جهاددانشگاهی خوزستان، اهواز، ایران

³گروه مهندسی عمران، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران

⁴دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان

چکیده

شکل‌پذیری سازه قابلیت تحمل تغییرشکل‌های فرا ارتجاعی سازه بدون افت قابل ملاحظه در مقاومت می‌باشد. بررسی نتایج زلزله‌های گذشته و خسارات وارده به سازه‌ها، شکل‌پذیری و تامین آن در سازه را به موضوعی پراهمیت تبدیل می‌کند. در این مقاله در راستای ارزیابی شکل­پذیری سازه در سازه­های با مهاربندی واگرا، قاب­هایی با تعداد 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه در نظر گرفته ‌شده است. تعداد دهانه قاب­های بررسی شده 3 دهانه با عرض 5متر می­باشد. طول تیرپیوند به‌عنوان یکی دیگر از پارامترهای مؤثر بر پاسخ، به میزان 1، 75/1 و 50/2 متر تعریف‌شده است. سپس یک بانک داده­ی وسیع متشکل از 12960 داده با منظور نمودن 3 تیپ سختی ستون و 3 درجه لاغری مهاربندی تولید و طراحی شده و در برابر 20 زلزله نزدیک گسل پالس­گونه برای 4 سطح عملکردی مختلف تحلیل شدند. در نهایت با بهره­گیری از الگوریتم ژنتیک، رابطه­های تجربی متناظر با ضرایب رفتار، شکل­پذیری تیر پیوند و شکل­پذیری کلی ارائه شده است. روابط پیشنهادی تحت تاثیر مشخصات هندسی همچون تعداد طبقات، نسبت سختی ستون­ها، لاغری مهاربندها، طول تیر پیوند و سطوح شکل­پذیری می­باشند. نتایج حاصل از طراحی لرزه­ای بکمک روابط پیشنهادی بروی سازه­های خارج از رنج بانک داده­ی تعریف شده، در مقایسه با روش­های نیرویی، نشان از دقت این روش در تخمین نیازهای لرزه­ای قاب­های مهاربندی واگرا دارد.

کلیدواژه‌ها

الگوریتم ژنتیک؛ شکل‌پذیری کلی؛ سیستم مهاربندی واگرا؛ زلزله نزدیک گسل پالس‌گونه؛ سطح عملکرد

سایر فایل های مرتبط با مقاله

3.razavi.pdf

مراجع