رنگ اقلیمی در شعر محمد بیابانی

زیبایی‌شناسی ادبی

دوره 12، شماره 49، آذر 1400، صفحه 129-164   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

محمد مرادی^{* 1}؛ پوران یوسفی پور²؛ فاطمه غفوری مهدی آباد²

¹دبیر -اموزش و پرورش بندرعباس

²استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی انار- ایران

چکیده

محمد بیابانی، زادۀ اقلیم جنوب ایران است. وی از شاعران نامی و متعهد و اجتماعی است. و از آن جهت که محیط زندگی، فرهنگ و اقلیم طبیعی، تاثیر انکار ناپذیری بر انسان می گذارد. بررسی این گونه تاثیرات در آثار شاعران و نویسندگان تحت عنوان« رنگ اقلیمی یا محلی» قرار می گیرند. رنگ محلی یا صبغه اقلیمی اصطلاحی است که این تاثیرات را در شعر شاعران بیان می نماید. اندوخته های فکری و ذهنی هر شاعر از رهگذر زندگی در اقلیم طبیعی و فرهنگی خاصی، به آفرینش تصاویر شاعرانه ای در شعر او می انجامد، که به آن رنگ محلی یا اقلیمی گفته می شود. رنگ اقلیمی در شعر معاصر بازتاب تجربه ی شخصی شاعران است که رهآورد آشتی و همزیستی انسان با طبیعت است که در شعر معاصر ایران ابتدا در شعر نیما جلوه گر شد و سپس در سرودهای شاعران پس از او مورد توجه و استقبال قرار گرفت. این پژوهش به روش مطالعه ی کتابخانه ای به شیوه تحلیلی -توصیفی در پی پاسخ به این پرسش است که محمد بیابانی چرا و به چه میزان توانسته اقلیم جنوب را در شعر خود، منعکس نماید. نتایج به دست آمده حکایت از این دارد که سوای بوم سروده های او، رنگ اقلیمی در تمام سروده های او پر رنگ است و برجسته ترین ویژگی زبانی سروده های او پس از آرکائیسم، برجستگی رنگ اقلیم و طبیعت جنوب است که نشان از دلبستگی و علاقه و انس شاعر به زیست بوم و فرهنگ کهن سرزمین خود دارد.

کلیدواژه‌ها

: رنگ اقلیمی؛ اشعار؛ محمد بیابانی

سایر فایل های مرتبط با مقاله

رنگ اقلیمی در سروده‏های محمد بیابانی.doc

مراجع