حدود تعهد اطلاع رسانی پیش قراردادی در قوانین بیمه انگلستان و ایران

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 15، دوره 13، شماره 50، اسفند 1399، صفحه 275-295   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/alr.2021.1943669.2201

نویسندگان

مظاهر خواجوند¹؛ داود سلطانیان^{* 2}

¹عضو هیأت علمی گروه حقوق، واحد نوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، نوشهر، ایران.

²دکتری حقوق خصوصی و مدرس واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.

چکیده

زمینه و هدف: تعهد به اطلاع رسانی پیش قراردادی یکی از مواردی است که حقوق قرارداد های مدرن آن را از لوازم ضروری یک عقد صحیح و لازم الاجرا تلقی کرده است. در این مقاله تلاش شده حدود تعهد اطلاع رسانی پیش قراردادی در قوانین بیمه انگلستان و ایران بررسی شود. سوال اصلی که در این خصوص مطرح و بررسی شده این است که حدود تعهد اطلاع رسانی پیش قراردادی در قوانین بیمه انگلستان و ایران به چه صورت است؟
روش شناسی: مقاله توصیفی تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است.
یافته ها و نتایج: نتایج تحقیق بیانگر این امر است قانونگذار ایران درمواد 12 و 13 قانون بیمه، به تعهد اطلاع رسانی پیش قراردادی پرداخته و بیمه گذار را ملزم به ارائه اطلاعات صحیح در حق بیمه گر نموده است. این تقنین که حاوی دستوراتی مبهم است همواره سوالاتی را در خصوص حدود تعهد و کیفیت اجرای آن ایجاد نموده است. این در حالیست که همزمان در حقوق بیمه انگلستان، با وجود سیستم کامن لا، مقنن به تفصیل به موضوع تعهد اطلاع رسانی پیش قراردادی پرداخته و با تقسیم قرارداد های بیمه به تجاری و غیر تجاری، کیفیت های متفاوتی از تعهد را مورد پیش بینی قرارداده است. نوشتار حاضر با مطالعه تطبیقی و استفاده از تجربه قانونی کشور انگلستان، ارکان تعهد را شناسایی و درنهایت به این موضوع دست یافته که در حقوق ایران، از یک سو کیفیت قرارداد تاثیری در نوع تعهد نداشته و از سوی دیگر بیمه گذار در وضعیتی مشابه بیمه های غیرتجاری انگلستان، صرفا ملزم به حسن مراقبت و خودداری از تدلیس است و اجباری به ارائه داوطلبانه اطلاعات ندارد.

کلیدواژه‌ها

اطلاع رسانی؛ پیش قرارداد؛ بیمه گذار؛ بیمه گر؛ قرارداد بیمه

مراجع