آینده پژوهی در ارزیابی آسیب پذیری شبکه معابر منطقه 2 شهرداری تهران و میزان کارایی آن در برابر زلزله

جغرافیا و مطالعات محیطی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 05 دی 1400  

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

پویا امیری¹؛ محمد ابراهیم عفیفی ²؛ مرضیه موغلی ³

¹دانشگاه ازاد اسلامی لارستان . ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان

³لار - شهرجدید - 12 متری هتل سجاد - بلوک 2

چکیده

استفاده از روش‌های آینده‌پژوهی می‌تواند یکی از بهترین فن‌های مدیریت بهینه، در آینده‌ای باشد که ممکن است در آن هر لحظه بحرانی رخ دهد. به‌منظور کاهش خسارات و تلفات ناشی از وقوع زلزله با کمک علم آینده‌پژوهی آمادگی لازم کسب می‌شود. در ارزیابی آسیب‌پذیری شبکه معابر منطقه 2 شهرداری تهران و میزان کارایی آن در برابر زلزله انجام پذیرفته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی مکانی بود. معیارهای پژوهش، 8 معیار کاربری زمین، تعداد طبقات(ارتفاع ساختمان)، کیفیت بنا، تراکم ساختمان، درجه محصوریت معابر، عرض معبر، تراکم جمعیت، فاصله از گسل بود. لایه‌های اطلاعاتی با روش اسنادی- میدانی آماده شد. در IHWP، با روش دلفی رتبه‌بندی، امتیازدهی و در محیط GIS، پردازش شدند. درروش ANP، توسط کارشناسان در super decision ارزش‌گذاری شد. نتایج نشان داد طبقه آسیب‌پذیری در مدل IHWP، در کلاس آسیب‌پذیری خیلی زیاد 63.121 کیلومتر بیشترین طول و آسیب‌پذیری خیلی کم با طول 3.961 کیلومتر کمترین طول را داراست. در روش ANP، کلاس آسیب‌پذیری خیلی کم، با طول 135.35 کیلومتر بالاترین طول و آسیب‌پذیری متوسط با طول 11.329 کمترین طول را داراست. در مدل IHWP، مناطق آسیب‌پذیر در مرکز و قسمت کمی از جنوب در خیابان‌های آزادی، رودکی شمالی، نیایش غربی و در مدل ANP مناطق آسیب‌پذیر به‌صورت متمرکز در جنوب و قسمت کوچکی از شمال منطقه 2 در بزرگراه جناه، خیابان حبیب‌الله، بزرگراه یادگار امام، خیابان‌های شادمهر، نیایش غربی، بهبودی، پرچم، نصرت غربی قرار دارد. نتایج بازدید میدانی مناطق انتخابی در دو مدل نشان از دقت بالاتر روش IHWP نسبت به AHP داشته است.

کلیدواژه‌ها

آینده‌پژوهی؛ آسیب‌پذیری شبکه معابر؛ منطقه 2 شهرداری تهران؛ ANP؛ IHWP