مدیریت استراتژیک نظامی بابهره گیری ازالگوی ترکیبی مرحله ای مبتنی برساختارعصبیتی ‌در عصر دولت صفوی

فصلنامه تاریخ

مقاله 7، دوره 17، شماره 64، فروردین 1401، صفحه 162-187   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

علیرضا رشیدی^{* 1}؛ محبوبه شرفی²؛ سینا فروزش³

¹دانشجوی دکتری تاریخ اسلام، واحدعلوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²دانشیار گروه تاریخ، واحدیادگارامام(ره)، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرری، ایران (نویسنده مسئول)

³استادیارگروه تاریخ،واحدعلوم وتحقیقات، دانشگاه آزاداسلامی،تهران ،ایران

چکیده

ظهور صفویان یکی از مهم ترین رویدادها ونقطه ی عطفی درتاریخ تشیع وایران محسوب می شود. صفویان توانستند نخستین دولت قدرتمند شیعی ملی را درایران تشکیل دهند. استقراراین دولت شیعی وملی باعث واکنش مخالفان داخلی ودشمنان خارجی گردید.سرکوب مخالفان داخلی ودشمنان خارجی موجب غلبه ی تفکر نظامی گری خصوصا درنیمه ی اول این دوران به عنوان یکی از ویژگی های عمده ی حکومت صفویان شدلذا نحوه ی مدیریت پادشاهان وفرماندهان عالیرتبه ی جنگ درهدایت نیروهای نظامی وغیر نظامی بسیار مهم بود این ماهیت نظامی ،حکومت صفویه رابرمسیری هدایت نمود که ضمن تمرکز براندیشه نظامی ویابه عبارتی کاربست تاکتیک های نظامی یه ترمیم ساختارهای آن باتوجه به توانمندیها وناتوانی های دوحکومت عثمانی وازبک درقالب تغییر الگوهای سنتی نظامی وطراحی مدل ترکیبی مرحله ای مبتنی برساختارعصبیتی وادارد.بابررسی تاریخ جنگ های نظامی درعصرصفوی به وضوح نقش وتاثیر شگرف این مدل نظامی درموفقیت های نظامی سپاه صفوی قابل ملاحظه است. این پژوهش ضمن تحلیل وبررسی تاکتیک های نظامی آن دوران اخص درنیمه ی اول آن عصر، به واکاوی این الگوی نظامی می پردازد.

کلیدواژه‌ها

صفویه؛ تفکر نظامی گری؛ الگوی ترکیبی نظامی؛ ساختارهمبستگی قومی ومذهبی

مراجع