آسیب شناسی تربیت جنسی دانش‌آموزان بر مبنای فقه اسلامی و تطبیق آن با هدف پنجم سند 2030

فقه و مبانی حقوق اسلامی

دوره 14، شماره 2، شهریور 1400، صفحه 11-32   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

هادی آبان گاه ازگمی¹؛ سیدعلی پور منوچهری^{* 2}

¹دانشجوی دکترای، فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. [e-mail]

²استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی و عضو هیأت علمی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول). [e-mail]

چکیده

تربیت جنسی اسلامی به کارگیری شیوه­هایی مبتنی بر الزامات شرعی جهت ایجاد رفتارهای جنسی سالم است به گونه­ای که عفّت، خُلق و خوی انسان باشد. باید گفت که بحث تربیت جنسی و بایدها و نبایدهای شرعی که در این بین مطرح است با توجه به معضلات امروزی آن بویژه در محیط­های آموزشی، تفطّن و مداقه این امر را بسیار مبرّز می­نماید. آنچه ضروری است توجه به شیوه­های کاربردی تربیت جنسی و عوامل پیشگیری از انحراف بر مبنای احکام اسلامی است تا دانش­آموز با پیروی از دستورات اسلامی که بر تربیت جنسی تأکید دارد و بر خلاف فرهنگ غرب که بر آموزش جنسی و آزادی تلذّذ استوار است، از آسیب­های فراوانی که او را تهدید می­کند فاصله گیرد. به همین دلیل در این جستار به تربیت جنسی به جهت حسّاسیت و ارتباط تنگاتنگی که با ارتکاب گناه دارد پرداخته و راه­­های کاربردی هدایت آن در مسیر صواب را از طریق هشدارهایی که اسناد قرآنی، روایی، عقل و آرای فقهی را به عنوان پشتوانه ای مرصوص به دنبال دارد بیان نموده و خطراتی که سند 2030 یا همان برنامه آموزش فراگیر که از طرف یونسکو تعبیه شده و دولت­ها را ملزم به اجرای آن می­کند، بر بدنه آموزش در مدارس وارد می­شود، مبرّز نموده­ایم؛ چرا که سند در هدف پنجم و اسناد پشت دستی خود، بر مواردی چون آموزش جنسی در کتب درسی، تساوی جنسیتی، و رسمیت شناسی حقوق دگرباش­ها، تاکید دارد.

کلیدواژه‌ها

تربیت؛ تربیت جنسی اسلامی؛ فقه؛ الزامات شرعی؛ سند 2030

مراجع