دولت مدرن و نظام سیاسی تقسیمات کشوری جدید: عامل مهم در توسعه ناموزون و ناپایدار مناطق لرنشین در ایران

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 12، دوره 12، شماره 49، اسفند 1400، صفحه 217-238   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

هوشنگ کیانی ده کیان¹؛ حامد عامری گلستانی^{* 2}؛ فریدون اکبرزاده³؛ بهرام یوسفی³

¹دانش آموخته دکتری تخصصی علوم سیاسی،گروه علوم سیاسی، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران؛ گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد

²استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران: نویسنده مسئول

³استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

چکیده

دولت رضاشاه، اولین دولت بود که تمرکز در منابع پراکنده قدرت را با از میان برداشتن پراکندگی قدرت‌های محلی ایجادنمود.به‌واقع با ایجاد نظام اقتدارگرا مهمترین مشکل دولت-ملت سازی با کم‌اعتنایی به‌همزیستی قومیت‌ها در قالب استان‌های جدید شکل گرفت. برجای ماندن شکاف‌های قومیتی به‌خاطر ندرت منابع، محرومیت نسبی، بی‌توجهی به‌قابلیت‌های بومی، پراکندگی ودور شدن افراداقوام یک‌دیگر باعث شده تا قوم لرهمچنان محروم بماند. سوال اصلی تحقیق آن است که درنظم جدید قوم لر چه جایگاهی از حیث توسعه‌یافتگی پیدا کرده است؟با این فرضیه که از ابتدای نظام نوین تقسیمات کشوری نادیده گرفتن لرستانات به‌عنوان استان‌های متشخص در ایران به‌وجود آمده و به‌سنتی تبدیل شد که حتی پس از انقلاب اسلامی به‌رغم متشخص گردیدن تنها استان لرستان مسائلی چون پراکندگی وعدم تمرکز لرها در یک منطقه جغرافیایی مشخص منجر به‌ضعف در شکل‌گیری کاربست ظرفیت‌های جمعیتی و به‌تبع آن پتانسیل‌های منابع طبیعی یا فقدان آن برای رشد مناطق سکونتی این قوم شده است.

کلیدواژه‌ها

دولت مدرن؛ قوم لر؛ نظام تقسیمات کشوری؛ توسعه نیافتگی

مراجع