تحلیل سیاست‌های اقتصاد سیاسی دولت‌های بعد از انقلاب اسلامی بر مبنای الگوی حکمرانی خوب (مطالعه موردی دولت حسن روحانی)

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 4، دوره 12، شماره 49، اسفند 1400، صفحه 61-73   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسین علی نودیجه¹؛ مسعود مطلبی^{* 2}؛ عبدالرضا بای³

¹دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی، واحد آزاد شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران: نویسنده مسئول

³استادیار گروه علوم سیاسی، واحد آزاد شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران

چکیده

هدف این مقاله عبارت از شناخت میزان انطباق الگوی حکمرانی خوب و تحلیل سیاست‌های اقتصادی سیاسی دولت حسن روحانی با شاخص قرار دادن الگوی حکمرانی خوب بانک جهانی است. یافته های تحقیق حاکی از این است که: 1- با توجه به شاخص کارایی و اثر بخشی، در دوره اول ریاست جمهوری، دولت روحانی روند تورم را کنترل و کاهش داد، اما در دوره دوم، تحت تاثیر عوامل ساختارکارگزار داخل کشور و عوامل مداخله‌گر خارج از کشور و مخصوصاً در دو سال پایانی کارآیی‌ و اثربخشی‌اش را از دست داد و نرخ تورم افزایش یافت. 2- فقدان شفافیت و پاسخگویی با توجه به نمونه‌هایی چون تولید و تجارت نفت و موضوع تحریم، درآمدهای نفتی و هزینه کرد آن و روابط حاکم بر ایران و نظام سلطه، مشهود است. 3- فساد اداری و مالی همچون حقوق نجومی و فساد اقتصادی و مالی 4- موضوع بیکاری فارغ‌التحصیلان که موجبات فرار مغزها شد و عدم پاسخگویی به کاهش صادرات 5- توسعه صادرات غیرنفتی که در سال‌های اخیر به لحاظ ارزش و وزن در بسیاری از موارد با ضریب تغییرات منفی همراه بوده از نشانه‌های فقدان امر توسعه است.

کلیدواژه‌ها

حکمرانی خوب؛ تورم؛ توسعه؛ صادرات؛ نفت؛ فساد

مراجع