بررسی اثرات ورمی کمپوست و پلیمر بیو سوپرجاذب بر اجزاء عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک ارقام نخود (Cicerarietinum L.) دیم

مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

دوره 8، شماره 26، آذر 1395، صفحه 214-229   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حامد خسروی^{* 1}؛ ماشااله دانشور²؛ سیده زهرا حسینی³؛ یونس میر⁴

¹دانشجو

²عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان

³مربی اموزشی دانشگاه لرستان

⁴دانش اموخته دانشگاه لرستان

چکیده

به منظور بررسی اثرات ورمی کمپوست و پلیمر بیو‌سوپرجاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-92 در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید. عامل اول کود ورمی کمپوست در سه سطح عدم استفاده (شاهد)، 10 و 15 تن در هکتار، عامل دوم پلیمر بیو‌سوپرجاذب در سه سطح عدم استفاده (شاهد)، 150 و 250 کیلوگرم در هکتار و عامل سوم دو رقم اصلاح شده نخود به نام های آرمان و آزاد بود. نتایج نشان داد که اثرات متقابل دوگانه کود ورمی کمپوست و بیو‌سوپرجاذب بر صفات عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلاف بارور، سرعت رشد رویشی و شاخص سطح برگ معنی‌دار شد در حالی که بر صفات وزن صد دانه، مقدار ماده خشک منتقل شده به دانه و کارایی انتقال مجدد ماده خشک تأثیر معنی‌داری نداشت. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه‌گانه ورمی کمپوست و بیو سوپرجاذب و رقم نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارهای کاربرد 15 تن در هکتار ورمی کمپوست و عدم استفاده از بیو‌سوپرجاذب در ارقام آزاد و آرمان به ترتیب با مقدار 77/1658 و 39/1636 کیلوگرم در هکتار بود. که با توجه به عدم تفاوت معنی‌دار بین آن‌ها هر یک از ارقام فوق جهت کاشت در شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه است.

کلیدواژه‌ها

اجزاء‌عملکرد؛ بیوسوپرجاذب؛ خصوصیات فیزیولوژیکی نخود؛ ورمی کمپوست

مراجع