بررسی و تحلیل ادبی و روان‌پزشکی اختلال روان‌تنی «فریدون» در شاهنامه

فصلنامه بهارستان سخن

دوره 15، شماره 41، آذر 1397، صفحه 25-46   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

زینب باقری¹؛ محمدعلی داودآبادی^{* 2}؛ علی سرور یعقوبی²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.

چکیده

چکیده
اندوه فریدون در مرگ جگرگوشه­اش، ایرج، فراتر از اندوه یک مرد سوگوار بود و افسردگی ناشی از این ضربه، هولناک­تر از آن بود که او بتواند هوشیارانه آن را بپذیرد. به طوری که به طور ناگهانی بینایی خود را از دست می‌دهد. این مقاله قصد دارد به شیوۀ توصیفی- تحلیلی با تکیه بر نظریات علمی روان­پزشکان به تبیین و توجیه اختلال روان­تنی فریدون در شاهنامه بپردازد.روان­پزشکان معتقدند به دنبال تجربه­ای تنش­زا ممکن است، اختلالاتی در سیستم بدن به وجود آید که کاملاً ناگهانی بروز می­کنند و در قالب اصول علم پزشکی نمی­توان آن­ها را توجیه نمود. اختلالات روان­تنی معمولاً به دنبال تجربه­ای تلخ  دیده می­شوند و بدون علّت جسمی آشکار در قالب علایم جسمی ظاهر می­گردند و شناسایی یک عامل ارگانیک که بیماری فرد را تبیین کند، مشکل و یا گاه غیرممکن است. شرایط ناخوشایند روحی، گاه باعث می­شوند عضوی از اعضا بدن تحت تأثیر قرار ­گیرد و دیگر قادر به انجام فعالیّت­های عادی نباشد و با اختلال کارکردی، واکنش نشان ­دهد و این همان اتّفاقی بود که برای فریدون در سوگ ایرج افتاد.

کلیدواژه‌ها

کلید واژه‌ها: شاهنامه؛ فریدون؛ ایرج؛ روان‌پزشکی؛ اختلال روان‌تنی

مراجع