اثر آستاگزانتین طبیعی در پیشگیری و درمان انسفالومیلیت تجربی خودایمن (EAE)

زیست شناسی تکوینی

مقاله 5، دوره 14، شماره 1 - شماره پیاپی 53، اسفند 1400، صفحه 39-48   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jdb.2022.689255

نویسندگان

پریسا کریشچی خیابانی^{* 1}؛ سایه بیداران²

¹گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد پرند، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

فافیا رودوزیما حاوی کاروتنوئید آستاگزانتین می باشد که خاصیت آنتی اکسیدانتی و ضدالتهابی قوی دارد. در مطالعه پیش‌رو اثر آستاگزانتین فافیا رودوزیما در موش مدل بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS)مورد بررسی قرار گرفت. مدل بیماری MS یا آنسفالومیلیت تجربی خود ایمن ((EAE با استفاده از پپتید MOG35-55 در موش‌های ماده C57BL/6 ایجاد گردید. برای این مطالعه چهار گروه در نظر گرفته شدموشهای گروه کنترل طبیعی، گروه بیمار، گروه پیشگیری دریافت کننده آستاگزانتین یک هفته قبل از القا بیماری و گروه‌های درمانی که آستاگزانتین را پس از ایمونیزاسیون و ظهور اولین نشانه بیماری دریافت کرده بودند. هر گروه شامل 7 سر موش بود. مصرف آستاگزانتین تا 35 روز پس از ایمونیزاسیون ادامه یافت و هر روز به مقدار mg/kg400 آستاگزانتین فافیا رودوزیما مصرف می‌شد به این صورت که پلت مصرفی روزانه به این مقدار آستاگزانتین مخلوط می‌شد.علائم بالینی و میانگین وزن بدن روزانه بررسی می‌شد. همچنین میزان تکثیر لنفوسیت‌ها به وسیله آزمون MTT، میزان تولید سایتوکاین‌التهابی IL23 و ضد التهابی IL4 به وسیله ELISA سنجیده شد.
مشاهدات نشان داد میانگین شدت بیماری در تمامی گروه‌های تجربی نسبت به گروه بیمار EAE کاهش معنی‌داری یافته است همچنین میانگین وزن بدن در گروه‌های پیشگیری و درمان آفزایش معنی‌داری نسبت به گروه بیمار EAE نشان می‌دهند(001/0 (P<. تجویز آستاگزانتین منجر به کاهش معنی‌دار سطح سایتوکاین التهابی‌IL23 و افزایش معنی دار سطح سایتوکاین ضدالتهابی IL4 در هر دو گروه تجربی گردید . نتایج آزمون MTT نیز نشان دهنده کاهش مقادیر شاخص تحریک (میزان تکثیر سلولهای ایمنی) در هر دو گروه پیشگیری و درمانی می باشد(001/0 (P<.

کلیدواژه‌ها

آستاگزانتین؛ آنسفالومیلیت تجربی خود ایمن؛ اینترلوکین 4 (IL4)؛ اینترلوکین 23 (IL23)؛ فافیا رودوزیما

مراجع