فروزه‌های آسمانی توراتِ وحیانی در قرآن کریم

دو فصلنامه علمی تفسیر متون وحیانی

دوره 3، شماره 1، شهریور 1400، صفحه 47-71   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حبیب مکارم نژاد¹؛ علی فتح الهی^{* 2}؛ اردشیر منظمی³

¹دانشجوی دکتری گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران

²دانشیار گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران

³استادیار گروه معارف دانشگاه لرستان

چکیده

    قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب وحیانی دین­ های سامی، درباره­ ی متون وحیانی، هم­ خانواده و هم­ ریشه ­ی خود با بسامد بالایی سخن گفته است. این سخنان گاه در مقام تأیید و گاه در مقام نقد آنها بیان شده است. قرآن کریم در تأیید تورات، فروزه های(صفات) بسیاری را همانند: رحمت، فرقان و ذکری و.... بیان می­ کند که برخی از آنها میان تورات و قرآن مشترک است. این فروزه­ های مشترک حکایت از منشاء وحیانی بودن تورات دارد؛ کتابی آسمانی که توسط قرآن مورد تأیید قرار گرفته و آن را بشارت دهنده­ ی قرآن نیز می­داند. انتساب تورات به پیامبراولولوالعزم، حضرت موسی(ع) به صورت الواح و در سفر معنوی چهل روزه­­ ی کوه طور، از اهم این داده­ های قرآنی است. هر چند درباره­ ی همه­ ی جزییات تورات در قرآن سخن گفته نشده است، ولی برخی مفسران به پیام­ های آن از جمله شرک نورزیدن به خداوند، احترام به پدر و مادر اشاره نموده ­اند.

کلیدواژه‌ها

قرآن کریم؛ تورات؛ فروزه‌های قرآنیِ تورات؛ یهود

مراجع